‘Even snel brood halen’

1 Fan
Slotermeer

Zoals al eerder verteld moest je om de winkels op het Confuciusplein te bereiken tussen betonnen paaltjes door. Mijn ervaring met die paaltjes heb ik al omschreven, maar niet die van mijn moeder. Zij had ook zo haar ervaring met die paaltjes.

Paaltjes Confuciusplein De beruchte paaltjes op 22 augustus 2006<br />Foto: redactie Het Geheugen van West

Paaltjes Confuciusplein De beruchte paaltjes op 22 augustus 2006
Foto: redactie Het Geheugen van West

Alle rechten voorbehouden

Op een dag ging ze even snel met onze hond Terry aan de lijn, tijdens de dagelijkse uitlaatronde, naar dat plein om brood te halen. Meestal wandelde ze haar rondje van de Bierens de Haanstraat, Thomas a Kempisstraat, Wesselgansfortstraat, Thomas van Aquinostraat - alwaar mijn school stond - en als je aan het eind van deze laatste straat de hoek omging was je weer in de Bierens de Haanstraat. Het was niet haar gewoonte om Terry mee te nemen als ze boodschappen ging doen.
Maar deze dag zat ze in tijdnood en nam ze de korte route via de Geert Grootestraat, die aansluit op het Confuciusplen. Ze dacht zo twee vliegen in één klap te slaan. Dus niet!

Terry

Terry

Alle rechten voorbehouden

Terry, was voor een 'rondje' wel te porren. Foto: Anita Florijn.

Ze kwam de hoek om naar het plein en liep tussen het smalle stukje muur, naast de ingang van café Hesterman, en het eerste paaltje door.
Terry, al springend en trekkend aan zijn lijn, probeerde de hondenriem uit de handen van mijn moeder te trekken die zij echter stevig vast had. Maar Terry ging tussen het eerste en tweede paaltje door en slingerde nog eens om het paaltje heen zodat de riem plotsklaps heel strak om het paaltje zat. Terry kwam met een rare beweging plotseling tot stilstand, mijn moeder ook! Ze was op deze onverwachte actie totaal niet bedacht, ging onderuit en liet de hond los. Daar lag ze dan, precies voor de ingang van het café. Ze vond het al heel gênant dat ze gevallen was, maar dat het juist op die plek was dat vond ze nog veel erger. En of het nog niet genoeg was komt er ook nog een man uit het café. Die ziet haar net overeind krabbelen en zegt: “Je hoeft niet naar binnen te kruipen hoor, je mag ook wel lopend binnenkomen, Enne....Je hond is al binnen!"
Terry was al door de openstaande deur naar binnen gelopen. Mijn moeder kwam thuis zonder brood maar met twee geschaafde knieën!

Gepubliceerd: 23 augustus 2006

Lees ook 'De betonnen paaltjes op het Confuciusplein' van Anita Florijn

Alle rechten voorbehouden

963 keer bekeken

Dirk Dijkstra

Betonnen paaltjes? Dan liever de bosjes

En zie je die bosjes daar achter, aan de rand van het grasveldje? Dat was het eindpunt van mijn eerste brommerritje op de Solex van mijn opa, toen ik 12 was. Ik wist niet hoe je je gas moest loslaten en remmen tegelijk. Blijkt achteraf dat ik een handeltje in moest knijpen.
En nu we toch met ongelukjes bezig zijn......op datzelfde grasveldje.......leuk dartpijltjes over en weer gooien, totdat er eentje recht in mijn boverarm blijft staan, aaaiiii. Maar nu hetgeen echt indruk op me maakte. Er springt een man van de 1e verdieping naar beneden om mij te verzorgen!