Nostalgische gedachten

Legmeerplein vlak na de oorlog

3 Fans
Hoofddorppleinbuurt

Ik heb zoveel leuke nostalgische stukjes gelezen, dat ik niet kan nalaten om ook iets te schrijven over mijn jeugd. Ik ben Charley van Niehoff en ik ben in maart 1941 geboren. Mijn ouders waren Huib en Wil van Niehoff. Mijn zusjes heten Lucie (1944) en Wilma (1948). Wij woonden op het Legmeerplein 10-2 hoog.

Legmeerplein, 2 t/m 18 (links, vrnl.), 6 augustus 1959. Tevens nrs. 1 t/m 23 (overzijde en rechts, vlnr.); rechts en links: ingang Weissenbruchstraat; gezien naar: ingang Legmeerstraat (lengterichting). <p><a href="http://beeldbank.amsterdam.nl/afbeelding/10009A000657">http://beeldbank.amsterdam.nl/afbeelding/10009A000657</a></p>

Legmeerplein, 2 t/m 18 (links, vrnl.), 6 augustus 1959. Tevens nrs. 1 t/m 23 (overzijde en rechts, vlnr.); rechts en links: ingang Weissenbruchstraat; gezien naar: ingang Legmeerstraat (lengterichting).

http://beeldbank.amsterdam.nl/afbeelding/10009A000657

Alle rechten voorbehouden

Spelen op het pleintje
Ik heb een prachtige jeugd gehad en heb voornamelijk met "vriendjes" het plein "onveilig" gemaakt. Doelpalen waren onze jasjes. Paultje Slingerland was wat "achter" en moest voor plagerijen rondom worden beschermd.Hij stond altijd op doel en was zo blij als een kind dat hij met ons mee mocht doen. Maar niet op zondag, want zijn ouders waren streng godsdienstig. Kaart spelen, vnl. canasta met Hans Wertheim, Albert Roeleven en Hans Bogaard.

Zomers waren er autopet"races" rond het blok Legmeerstraat, Haarlemmermeerstraat, Weissenbruchstraat en Legmeerplein. Op de een of andere wijze haalden wij ergens zand vandaan en strooiden dat op de hoeken van de stoepen, waarmee wij de speedwaywedstrijden van het Olympisch Stadion nabootsten.

Ook zochten wij witte bessen voor onze plastic buisjes om op elkaar te "schieten". Oppassen was nodig want de politieman die regelmatig langskwam vond dat wij niet in de plantsoenen mochten komen. Wij zijn ook wel eens meegenomen naar het politiebureau Hoofddorpplein, waar je ouders je dan moesten komen ophalen. Het Legmeerplein was in mijn tijd een groot plantsoen, omringd door prikkeldraad. s' Winters als er sneeuw lag wachtten wij op voorzichtig langsrijdende auto's om aan de bumper aan te hangen en op onze voetzolen voortgesleurd te worden. Later werd er veel gevoetbald "op" de speeltuin.

De schooljaren
Dat ging vaak ten koste van mijn latere schoolprestaties op het Christelijk Lyceum West. Daarvoor zat ik op de Hillegomschool van Meester Reinders. Mijn ouders vonden het Dalton leersysteem daar beter dan op de klassieke Schinkelschool. En nog eerder zat ik op de Christelijke Kleuterschool bij het Surinameplein. Naar school en naar huis liep ik al snel zonder mijn ouders. Met 4 en 5 jaar kon dat toen nog wel. Juffrouw Buffet staat me nog steeds voor de geest.

Buren en vrienden
Op nr. 10 beneden woonde de familie Sloot, daarboven op 1 hoog de familie Huisman en op 3 hoog de familie Kool, die daar kwam wonen toen de familie Ligthart verhuisde. Met Max Kool had ik veel contact omdat wij beiden op de bovenzolderkamertjes sliepen, die daarvoor gebruikt werden voor kolenopslag. Mijn ouders hadden veel contact met de familie van Staveren op nr 8-3 hoog, de familie Uiterwaal (oom Henk was politieagent en tante Riek) op nr. 12-3 hoog, de familie Nientker, die in de Weissenbruchstraat woonde. Oom Harry was ondernemer, die met een compagnon succesvol een bedrijfje in Butagas opzette. Wij gingen vaak op de fiets naar Aalsmeer, waar zij een landje met woonboot bezaten. De familie Smit woonde op de Sloterkade (hoogbouw) 3 hoog. Om Aad had een groot zeilschip. Later bleek hij accountant te zijn. Zijn vrouw, tante Toet, was lange tijd de hartsvriendin van mijn moeder. De familie Thijssen uit de Haarlemmermeerstraat: oom Henk en tante Manna. Tante Manna was familie van mijn moeder. Oom Henk was een zoon van de schoolmeester en schrijver Theo Thijssen, naar wie hun zoon (mijn neef) werd vernoemd. Theo heeft een zusje dat Riekje heet. Mijn zusje Lucie had contact met de familie van Voolen op nr.14 benedenhuis, waar zij pianoles kreeg. Op een hoog woonde de familie Vaals, waarvan de zoon als secretaris van de jeugdafdeling van AFC mij lid maakte en waar ik tot mijn 32e ben blijven voetballen. Daarboven woonde de familie Bogaard met vriendje Hans. Met zijn vader gingen wij iedere 2e zondag naar het stadion, waar onze (toen nog favoriete) club Blauw Wit speelde. Ajax was toen onze concurrent. Voor Hans werd nooit betaald; de portiers werden met sigaren en sigaretten omgekocht. Ik moest 10 cent toegang betalen voor onze favoriete staanplaats bij een verkoopkantoortje naast de toegangspoort. Ook zagen wij graag speedway wedstrijden, waar o.a. Tonny Kroese onze held was.

De oorlog
Mijn vroegste herinnering is wel de bombardementen in de buurt. Dan schuilde ik met mijn moeder op het binnenste plekje in huis: de WC. Die angst herinner ik mij goed, evenals het spelen in de niet opgehaalde vuilnisberg voor het elektrische huisje op de hoek van het pleintje. Als gevolg daarvan waren mijn armen ingezwachteld en zie ik de broer van mijn vader, oom Piet, met zijn in mooi wit geklede bruid aan komen varen in een boerenvlot om naar de kerk te gaan op de Postjesweg.

Schaatsen
Wij schaatsten toen ook in de polder achter de Warmondstraat op de Westlandgracht. Op houten doorlopers (houten Noren), die ik gekocht had bij de ijzerwinkel Spangenberg in de Haarlemmermeerstraat op de hoek van de Weissenbruchstraat en tegenover de apotheek. Ik ben er ook een keer door het ijs gezakt, toen ik te dicht bij de uitwatering van een boerderij langsreed. tot mijn hals nat en door de schrik was ik weer op het ijs voordat het gevaarlijk werd! En rennen naar huis...

Winkels
De fietsenstalling IJplaar, de slager Vrolijk, de Spa, Jantje van alles, de banketbakker Hollinger en de groeteboer, waar je aardappeltjes kon laten schillen door een electrische schilmachine op de hoek van de Legmeerstraat (laag). In de Weissenbruchstraat was tegenover de kapper en naast de fietsenstalling van Dickertman (die fout was in de oorlog) een winkel waar nylons met een ladder werden opgehaald. In de grote winkelruit naaide een heel mooi meisje.

Verliefd
Mijn eerste vroege gevoelens voor het andere geslacht. En ik was verliefd op een meisje dat Wilma heette. Op weg naar de kleuterschool liep ik langs haar huis. Mijn moeder vond het zo'n lief meisje, dat mijn jongste zusje in 1948 haar naam kreeg. Tenslotte Interessant was ook dat Eddie van der Meer uit de Legmeerstraat bekend werd als jazz trompettist (of op drums). En de interlandwedstrijden, die wij in de winkelruit mochten zien van een zaak die TV's verkocht. De voedseldroppings achter het Stadion bij de Nieuwemeer.

Het is allemaal te leuk om te vergeten!
Januari 2017

Alle rechten voorbehouden

0 keer bekeken

7 reacties

Voeg je reactie toe
Loes Ploeger

Legmeerplein

Wat leuk Charley, dat stukje over jou jeugd op het Legmeerplein. Wij woonden op de Sloterkade en ik was vriendin met Els Smit, dochter van de fam.Smit waar jij het over had.

anneke stoffer

Nostalgie

wat mooi geschreven   Charley van Niehoff ,, ik heb op legmeerplein 18 gewoond vanaf mijn 12 jaar    was een hele mooie tijd  

gr anneke   

Ada Verhagen - van 't Zelfde

van 't Zelfde - van Niehoff

ik heb verhalen over jullie gehoord van mijn oma Elisabeth ( tante bets) van 't Zelfde - van Niehoff en tante Will ,vol vrolijke verhalen over Amsterdam ooit mogen begroeten.jullie mogen begroeten bij het afscheid van mijn ouders Jan en Jeanny van 't Zelfde.

ik heb een engels "victorian" servies in mijn bezit wat " oom huib" destijds aangeschaft heeft voor mijn grootouders en ouders. Ik moet afscheid nemen van dit servies wegens plaatsgebrek . Mocht iemand van jullie interesse hebben laat het dan maar even weten .grt Ada Verhagen - van 't Zelfde 

Ruurd IJpelaar

Nostalgie

Charley leuk om al die namen te lezen , ik miste er nog wel een paar van jou kant van het plein ,Henny Dompeling , Richard Wolking en Don Bogaard p.s. de familie Smit is ons ook goed bekent hun zoon Rob zat bij mij in de klas op de Hillegomschool. Moeder Toet Smit leeft nog en woont nog op de Sloterkade 3hoog 'n dikke negenter !                                                groet Ruurd IJpelaar 

 

wilma van niehoff

Haarlemmermeerstraat

Yad Vashem

wilma Khan

Haarlemmermeerstraat

Wij woonden op het Legmeerplein, maar waren ook thuis in de Haarlemmermeerstraat.

Hier woonde familie van ons, de familie Thijssen. Wij zijn samen met Riekje en Theo opgegroeid, Zij hadden een beroemde grootvader: schrijver, onderwijzer, vakbondsman

Theo Thijssen. Een verhalenverteller met veel humor. (Kees de jongen).

Ook woonden in de Haarlemmermeerstraat benedenhuis Joop en Miep van Reen. Oom Joop was directeur van Schoevers en tante Miep was een oud verzetsstrijdster, kunstzinnig en filosofisch ingesteld. Tante Miep is geeerd met een Yat Vashem onderscheiding, dat staat voor en Rechtvaardige onder de Volkeren.

Zij hebben ons de liefde voor filosofie bijgebracht .

Wilma van Niehoff

Legmeerplein

Een mooie inkijk in de tijd van toen! Vooral de saamhorigheid en de betrokkenheid op elkaar is kenmerkend.

Leuk dat je dit hebt geschreven Charley.

Wilma