Jan van Zijp
Tot mijn trouwen in 1953 heb ik daar, ondanks de oorlogsjaren, een heerlijke tijd gehad.
Ik had stelten, we konden tollen met zweep over tientallen meters, hinkelen met en zonder stok, touwtje springen, knikkeren, standbal, dievie-met-verlos en schuilhokje.
’s Winters als er sneeuw lag, maakten we een glijbaan van minstens 10 meter. De granietvloer in een portiek was ideaal voor de priktol ‘koperslager, vuur en vlam, wie het langste tollen kan’. Met eiken kleppers klepperde je de kleppermars. Ik kan me niet herinneren dat we ons ooit verveelden. Er waren geen braderieën maar jaarlijkse winkelweken. In de etalage van elke winkel was bijvoorbeeld een letter verstopt. Als je al die letters had gevonden, kon je er een zin van maken en had je kans op een prijs. De winkels waren in die tijd tot acht uur open, zaterdags tot tien uur. Zaterdagsavonds maakten mijn vader en ik dan ons wekelijkse gezellige ‘Zeilstraatje’. Ik herinner me daarbij ooit een levensmiddelenmand te hebben gewonnen met een goed antwoord op één enkele vraag van een winkelier. Heel onverwacht dus maar we waren wel hartstikke trots toen we met die mand thuiskwamen.
Toen we trouwden in 1953 kregen we een nieuwbouwwoning aan de Sape Kuiperstraat (nu Kuiperplantsoen) in Slotermeer. Over de Burgemeester de Vlugtlaan reed nog geen tram maar bus F tot de Eliasstraat en later tot de Slotermeerlaan. Vanaf de Burgemeester Eliasstraat tot aan de Slotermeerlaan waren er aan die kant van de Vlugtlaan ook nog geen winkels of woningen.
Dokter Weddepohl, die naast ons woonde, ging nog op de fiets naar zijn patiënten. Het was nog zo rustig dat hij met zijn echtgenote voor het raam stond te kijken of er een patiënt aan kwam. Bijna niet te geloven. Als je nu een afspraak bij de dokter wil maken, moet je enkele dagen wachten voor je terecht kunt voor een consult. Wat is er veel veranderd in die vijftig jaar!
Verwerkt door Hedda van Rozelaar
Gepubliceerd: 14 oktober 2007
