Jan van Zijp
Bij het lezen van alle verhalen op deze website komt het regelmatig voor dat mijn herinneringen teruggaan naar het 's winters schaatsen op de Westlandgracht. Nou dat was voor ons gezin altijd een feest. Ik woonde met m'n ouders op de Westlandgracht, hoek Heemstedestraat schuin boven de kapperszaak. Op nummer 137, 3-hoog.
Genieten van het uitzicht
De eettafel werd dan voor het raam gezet en zo konden we dan tijdens het eten genieten van het uitzicht op de schaatsers voor de deur. Wat een feest.
Ik heb altijd enorm genoten van het prachtige uitzicht dat we hadden over het hele tuindersgebied ten westen van de westlandgracht. En later toen alles met zand werd opgespoten en er huizen werden gebouwd. Een gigantisch speelterrein voor ons kinderen. We konden uit huis enorm ver kijken want m'n vader had een verrekijker geritseld van een tante en die mochten wij gebruiken.
Nagelaten foto's
Vele herinneringen zijn gebleven, maar gelukkig heeft m'n vader ook nog leuke foto's gemaakt en nagelaten. Van de ijspret voor de deur staat de foto hierboven. Daarop, links, de schuur die een paar jaar later met een enorme klap in één keer in elkaar zakte. Rechts van het midden de boerderij van de familie Mulder. Toen jaren later de eerste Terro's met zand een eerste weg (dijk) begonnen aan te leggen, was Mulder de eerste boer wiens land onder het zand werd gereden. De foto hieronder geeft de situatie weer van dezelfde plaats in 1957. Alles onder het zand!
Achterna gezeten met een hooivork
Mijn moeder vroeg aan mij toentertijd of ik wat aarde voor het bijvullen van de bloempotten wilde halen, 'van die mooie tuingrond bij Mulder'. Ik kreeg boer Mulder achter me aan met hooivork. "jullie steelt mijn aard" riep hij huilend, maar uiteindelijk liet hij ons toch begaan. Z'n land was toch niet te redden. Maar het heeft op mij wel diepe indruk gemaakt.
Klik hier voor Schaatsen op de Westlandgracht 2 en het andere verhaal over de Westlandgracht Westlandgracht, van tuinbouw naar tuinstad.
