Versteende persoon
Het honk bevond zich op de Spaarndammerdijk. Voor het clubhuis was een stuk grasveld waar we torens, bruggen en ander ongeregeld hebben gebouwd. Van daaruit werden ook de speurtochten uitgezet door de hopman in de trant van: ‘loop honderd meter rechtuit, dan bij de schuine paal links en na circa 40 meter bij de derde put rechts. Na 60 meter staat daar iemand, hoe heet deze persoon’. Deze persoon had natuurlijk de vorm van een standbeeld. Nu ik dit weer voor me haal, moet ik er wel om lachen.
Op kamp
We gingen regelmatig op kamp. Zoals bij Denekamp. bij het riviertje de Dinkel. We bouwden een ‘brug’ over de Dinkel. Of dat helemaal gelukt is weet ik niet meer. Het zou zomaar kunnen. Het zou ook een brug te ver geweest kunnen zijn. Ik vermoed dat toen het water meer aantrekkingskracht had dan dat hele bruggen bouwen. Maar als je de foto bekijkt ziet het kamp er perfect uit, toch? Zelfs het vaasje bloemen ontbrak niet! En de aardappels waren prima te eten want ik leef nog steeds.
Buffelen
Ook kan ik me herinneren dat we als ‘welp’ zijnde, en dan ga ik nog iets verder terug in de tijd, een zomerkamp hadden in de buurt van de Tafelberg bij Blaricum. Met een vrachtauto werd het hele kamp daar naar toe gebracht. Wijzelf moesten erheen fietsen. Als we daar dan aankwamen was het kamp al volledig opgebouwd. Als welp werd je bezig gehouden. Je hoefde zelf weinig te doen. Maar als je eenmaal verkenner was dan was het buffelen geblazen. Je moest dan echt alles zelf doen. En veel moest zo primitief als mogelijk was. Kijk maar naar de foto’s. Ik geloof niet dat van der Valk zo begonnen is.
Schuren met water en zand
Maar het was toch fantastisch dat het toendertijd mogelijk was om de jeugd zo bezig te houden. En met weinig middelen. Schoonmaakmiddelen waren niet aanwezig. Als er pannen aangebrand waren moest je die met water en zand weer schoonschuren. Hetzelfde met het bestek. Je zat op een boomstammetje te eten. Lijkt me heel ongemakkelijk. Het hoorde bij het padvindersleven zoals uit de onderste foto blijkt. En dan de persoon links, die net in een sneetje met hagelslag hapt, meen ik te herkennen als kapelaan Middelhoff.
Als het kamp voorbij was en we weer op het honk waren aangekomen moest alles weer opgeborgen worden in kisten. Wel zodanig dat we toch gemakkelijk bij de spullen konden om er mee te oefenen.
Gepubliceerd: 26 april 2009
