Hondenliefde
Zo woonden recht tegenover ons in het huis (begane grond) tante Beppie. Tante Beppie was een echte Amsterdamse volksvrouw met een ontzettend grote slabek, maar een heel klein hartje. Onze bovenbuurvrouw had zich ontfermd over een hond van onbestemd ras en van middelbare grootte. Het was een beest dat redelijk onbenullig op de poten stond en met zijn zwarte vacht de indruk gaf voor geen kleintje vervaard te zijn. Hij was echter van het zelfde soort als tante Beppie en die twee konden het ook redelijk goed met elkaar vinden. Tante Beppie had de gewoonte, als het weer het toeliet om 'smorgens rond koffietijd een stoel buiten te zetten en dan genoeglijk koffie te drinken op de straat. Voor een ieder die langs kwam had ze een vriendelijk of op haar manier stichtelijk woord en vaak bleven dan ook de mensen even een praatje maken. De hond van onze buurvrouw kwam voor de eerste keer met haar in aanraking, toen zij hem van gepaste afstand een koekje toe wierp met de woorden: "Hier beest anders krijg je meer slaag dan vreten". De hond stortte zich vol overgave op de lekkernij en binnen zeer korte tijd was het koekje verdwenen en hij keek tante Beppie verwachtingsvol aan. Met stijgende verbazing had zij gezien hoe snel de hond het koekje had verslonden en sprak toen verbaasd: "Goskelere, je lijk wel een stofsuiger"!! (Let wel dat waren haar woorden, niet de mijne) Sindsdien waren de hond en zij dikke maatjes.
Boodschappen
Wij werden vaak verzocht om voor tante Beppie even een boodschap te doen. Aan het eind van de week wilde het nog wel eens voor komen, dat het geld wat krap was. Mopperend en grauwend ging ze dan haar vaste stekkies in huis langs om hier en daar wat geldstukken te verzamelen. Zij verstopte op diverse plaatsen geld om te voorkomen, dat haar echtgenoot samen met de buurman van twee hoog (de ouwe Methorst) van het huishoudgeld aan de zwier gingen. Na een speurtocht door het huis werden we dan naar Piet de Dief (de Gruyter) of naar Kruier de slager gestuurd, maar altijd mochten we het wisselgeld houden.
Café
Tante Beppie heeft later nog een café gehad op de Haarlemmerweg en daarna op de Amsteveenseweg vlak bij het Haarlemmermeerstation. Tante Beppie, soms komt ze nog wel eens ter sprake en als ze wist, dat haar opmerking over de "stofsuiger" zelfs in Friesland bekend is geworden zou ze zich bescheuren.
Beter dan SBS6
Het was in de jaren 50 en begin jaren 60 niet ongewoon als de man des huizes en soms de vrouw ook wel in kennelijke staat huiswaarts keerden. Soms doordeweeks na een dag hard werken, soms op zaterdag in de late uurtjes. Boven tante Beppie op de 2e etage woonde de familie Methorst en meneer Methorst wist hem nogal eens redelijk te raken. Hij was dan echt zo zat als een balletje, maar was beslist niet vervelend. Als wij dan gelijk met hem thuis kwamen, was hij altijd bereid een gedegen aria uit de Rigoletto of Lucie met het lamme oor ten gehore te brengen als je daar om vroeg en dat deden we natuurlijk. Dan stond hij dus om twee uur in de nacht luidkeels te blèren en naarmate wij enthousiaster reageerden, des te luider hij kwaakte. Dat duurde tot zijn vrouw er wakker van werd en die kwam hem dan halen en dat was weer groot feest voor ons, want dat ging dan weer met het nodige theater.
Daar kon SBS6 met Hart van Nederland niet aan tippen.
Gepubliceerd: 9 juni 2009