"De tuinder zal ons tijdens de schoolexcursie ongetwijfeld het een en ander verteld hebben over de planten in de kassen, maar wat me bij is gebleven zijn de ritjes in de lorrie. Met z’n allen in zo’n karretje op en neer door de kassen, geweldig, de kermis was er niks bij."
Tuinderij 1 
Aan het woord is Koen Everts, een geboren Osdorper, die vol vuur vertelt over zijn jeugd in dit stadsdeel. Of beter gezegd het stuk tussen het Van Zuphenplantsoen, Baden Powell weg, Hoekenesgracht en de Roosje Vosstraat. Hij woonde zelf in de Jan Oudegeeststraat. De uitstapjes werden gemaakt vanuit Paulineke, de kleuterschool van de (sint) Paulusschool.
Het was een dorp, waar iedereen elkaar kende en elke buur een ‘oom’ of ‘tante’ was. Het schoolplein en het park waren vrij toegankelijk en ideale speelplaatsen.
Speelveld 
Er was een groot grasveld waar iedereen speelde. Kerstbomen gingen er in de fik, aardappels werden er gepoft en niemand had er last van, er was ruimte genoeg. En er was altijd wel een oom of tante die een oogje in het zijl hield.
De binnentuin was heel geschikt voor blikkie trap omdat de lage beplanting uitstekende verstopplekken bood. De sigarenman die destijds zijn nering had aan de Pieter Calandlaan kende alle kinderen uit de buurt, want als je een paar centen had, ging je daar snoep kopen.
De ooms en tantes vertrokken langzamerhand, vooral naar de nieuwe delen van de stad zoals de MAP en Nieuw Sloten. De contacten met de nieuwe, buitenlandse, buren waren minder vanzelfsprekend. Ze waren minder betrokken bij de kerk en de school. Het buurtje verloor de cohesie.
De stadsvernieuwing laat niet veel ruimte voor veldjes waarop gespeeld kan worden, de binnentuinen zijn omgeven door hekken, de openbare ruimte wordt steeds kleiner. De kassen hebben plaats moeten maken voor de nieuwe woonwijken met veel eengezinswoningen en ook hier zijn de speelplekken dun gezaaid. Voetballende kinderen zijn nu overlastveroorzaker nummer 1. Zandbak en klimrek concurreren met een parkeerplaats; de ruimte is beperkt. Was het vroeger dan toch beter…
Gepubliceerd: 1 november 2006
