Logeren bij oma
Mijn oma is in de Spaarndammerbuurt geboren, haar vader was scheepstimmerman. Mijn vader en moeder waren beide Amsterdammers, maar zijn naar Beverwijk vertrokken en ik ben in 1942 daar geboren.
Ik en mijn jongere zus zaten alle twee in onze kleutertijd in Amsterdam. Ik heb vaak bij mijn oma gelogeerd omdat mijn moeder veel psychiatrische opnames had. En later toen m'n moeder weer ontslagen was, naar huis.
Maar ze werd vaak weer psychiatrisch. Dan kwam mijn oma bij ons thuis. En in de vakanties mochten wij logeren bij de oma's. Nou dat was feest, daar voelde ik me thuis. Ik verlangde altijd terug naar Amsterdam.
De pioniertjes
Wij hadden vroeger de 'Katholieke Illustratie' en daar had je altijd artikelen over landen, en steden, en volken, en wat voor maatschappelijk werk ze daar deden. Dat waren een beetje socialistische artikelen. Ik droomde altijd van, ik wil later ook in zo'n volkswijk werken of naar het buitenland als verloskundige.
Wat meespeelde, ik woonde ook echt in zo'n volkswijk. Een vriendinnetje had communistische ouders en die waren heel erg voor Rusland. Die hadden het over de pioniertjes, en dat kreeg ik mee. Mijn andere vriendin haar vader was een Hongaar die voor de Tweede Wereldoorlog naar Nederland was gekomen, en die had het over de bolsjewieken. Ik was heel erg met die groep, ik wist alles van de Sovjet Unie. Ik was ook heel erg benieuwd naar wereldpolitiek.
Ik dacht: ik ga later werken in het buitenland.
Goedkope woningen
Ik was eigenlijk in Zuid een woning aan het zoeken, maar dat was me te clean, te saai en te keurig. Ik hou meer van de mix in een volkswijk, daar voel ik me beter bij thuis. En toen zag ik een advertentie en ben ik door de Spaarndammerbuurt gaan lopen. Toen dacht ik: ja, hier wil ik wel wonen.
Ik ben er in 1989 komen wonen. Vrij dicht bij de binnenstad, omdat ik 's avonds en 's nachts de straat op moest en dan lopend naar huis kon van m'n nachtwerk. Uiteindelijk heb ik hier een woning gekocht van een tekening af. Dat waren de eerste koopwoningen. Op dat moment waren ze heel goedkoop want deze buurt was erg verpauperd. Anders had ik het nooit kunnen krijgen.
Hectisch op straat
Je had hier toen een ander soort volk op straat. De sfeer was totaal anders. Je had achterstand, en natuurlijk ook niet die horeca die je nu hebt. Er waren toen wel kroegen maar daar wou ik echt niet zitten.
Ik had ook nooit mijn naam op de brievenbus staan, want er liepen teveel drugsverslaafden rond die me kenden. M'n cliënten spraken me aan in de winkel. En ja, dan dacht ik: mijn spreekuur is niet hier.
De sfeer nu
Ik kom verslaafden nog dagelijks tegen, maar ze zijn niet meer smerig. Ze lopen niet te schreeuwen want ze hebben hun methadon als het nodig is. Alles is geregeld, dus het is ook niet meer dat hectische.
Als je wil weten waar ik het over heb moet je hier kijken in de straat. Die twee daar bij de tramhalte. Dat is al heel lang een stel, maar die vallen niemand lastig. En dat mag ook in deze buurt, dat vind ik belangrijk. Het is niet Zuid dat je echt buiten de boot valt. Je moet het niet van een keurige buurt hebben.
Wat me nu eigenlijk stoort is dat de sociale woningbouw verdwijnt. Als mijn flat verkocht wordt, dan komen er alleen maar expats in of mensen met een hoop geld. Het is allang niet meer sociaal en daardoor verandert de buurt. Dat vind ik jammer.