In Coronatijden (4)

Vogelvrijheid in de lock-down

Het is 4 mei en ik doe mijn vrijwel dagelijkse rondje van een paar kilometer. Het is vandaag nog fris, maar de verwachtingen beloven een oplopende temperatuur in de loop van de week. Ik heb mezelf vandaag voorgenomen om nog wat vaker stil te staan en om mij heen te kijken naar de natuur die zich niets van corona aantrekt. Sterker, die er zelfs dit voorjaar extra van lijkt te profiteren

Ik ben de Haarlemmerweg nog amper overgestoken als twee zwanen in de Haarlemmertrekvaart mijn aandacht trekken. Ze lopen op het talud bijna onder de daar nieuwe houten vangrail door, alsof de auto’s die er net gas geven na het verkeerslicht, niet bestaan. Als in een soort paringsdans plukken ze vervolgens hun lange halzen heen – en weer wiegend in het riet stengels bij elkaar. Is het nog verleiding of wordt er al een nieuw onderkomen gecreëerd?

Op zoek naar........ .Foto: Ruud van Koert, 2020

Op zoek naar........ .Foto: Ruud van Koert, 2020

Alle rechten voorbehouden
Waar zullen we ons vestigen?  Foto: Ruud van Koert.2020

Waar zullen we ons vestigen? Foto: Ruud van Koert.2020

Alle rechten voorbehouden
Hier dan maar.  Foto: Ruud van Koert.2020

Hier dan maar. Foto: Ruud van Koert.2020

Alle rechten voorbehouden
Vorige week werd ik bij de sloot langs DWS nog weggeblazen door een ganzenmoeder die met haar pullen, het waren inmiddels geen pulletjes meer, van het verse gras smulden. Nu zie ik ze niet meer. Enfin, zeker verhuisd naar een nog smakelijker omgeving.
Ik kuier verder richting het begin van de Bretten. In de sloot langs het gelijknamige volkstuincomplex heeft een meerkoet – ik zie aan zijn witte snavel dat het geen waterhoen is – middenin tussen de waterlelies zijn fort gebouwd. Zo kan hij/zij het mogelijke gevaar van alle kanten zien aankomen.
Laat ze maar komen; ik ben er klaar voor.  Foto: Ruud van Koert.2020

Laat ze maar komen; ik ben er klaar voor. Foto: Ruud van Koert.2020

Alle rechten voorbehouden
Ik vraag mij intussen af of de zwaan er dit jaar weer is die altijd zijn nest heeft in het vennetje voordat het fietspad de bocht maakt richting Westelijk Haven-gebied. Eerst zie ik niets, maar dan: ‘aha! daar zit je dus, diep verscholen tussen het riet’.
Daar ben je!  Foto: Ruud van Koert. 2020

Daar ben je! Foto: Ruud van Koert. 2020

Alle rechten voorbehouden
Bij het derde volkstuinhuis na de bocht loop ik het wandelpad links op omhoog. De noordoostenwind zorgt dat er  heel licht geruis van de A10 en A5 tot hier doordringt en als ik goed luister hoor ik zelfs een verdwaald vliegtuig.
Verder alleen maar getjilp en gekwetter van tientallen vogels. Ik ben niet zo goed als Hans Dorrestijn dat ik precies kan onderscheiden welke vogel welk geluid maakt, maar ik geniet er niet minder van. Dus blijf ik hier wat langer stilstaan en hoop dat ik, zoals mij hier een paar jaar geleden al fietsend overkwam, wordt verrast door de alarmerende schreeuw van een vlak boven mij vliegende buizerd. Dat geluk heb ik helaas nu niet.
Ssst. Hoor je die vogels?  Foto: Ruud van Koert. 2020

Ssst. Hoor je die vogels? Foto: Ruud van Koert. 2020

Alle rechten voorbehouden

Op de terugweg – weer langs de voetbalvelden, want onze buurt wordt vooral overheerst door onaantrekkelijk kakelende eksters – zie ik de ganzenfamilie met pullen over het voetbalveld mijn richting uitkomen. Om meteen rechtsomkeert te maken alsof ze zich realiseren: ho, stop, terug, want een bal die de jongens en meisjes daar weer mogen trappen zal zich niet aan 1,5 meter van ons houden.

Terug!   Foto: Ruud van Koert, 2020.

Terug! Foto: Ruud van Koert, 2020.

Alle rechten voorbehouden









Alle rechten voorbehouden

133 keer bekeken

Geen reacties

Voeg je reactie toe