In Coronatijden (6)

Dan maar weer naar het groene westen en de polders tussen Geuzenveld en de ringvaart langs Lijnden. Maar……….nu in omgekeerde richting. Een kleine aanpassing die er wellicht toch voor zorgt dat je het landschap van een andere kant bekijkt.

Via de Eendracht peddel ik vlot (want alweer geen overmatige tegenwind) naar de Oude Osdorperweg. Daar neem ik nu eens niet de Lutkemeerweg (waar ik nog in mijn jeugd stage heb gelopen op de gelijknamige school; zie ‘Boerenkinderen in de klas’), maar voorbij Rooie Ben het  brede fietspad. Een bordje wijst me richting de ‘Raesberg’. Het fietspad is hier superbreed en alleen in de verte is een medefietser te zien en de fly-over van de A5 over de vaart.

Aan het eind van het rechte stuk is een heuveltje met een verklarend bord erbij.

Aha, dit is dus de Raesberg, die, zo lees ik, op de plek staat waar ooit eens het gehucht Raesdorp was. Een belangrijk dorp met (jawel) een heuse rechtbank en 3 schepenen. Het dorp verdween grotendeels tijdens een storm in 1632 en de restanten bij de inpoldering van de Haarlemmermeer en Lutkemeer.

Na een wijde blik over de Lutkemeerpolder wil ik weer opstappen als mijn oog op iets valt dat op het fietspad staat geschreven: ‘Geen industrieterrein, behoud lutkmeer.nl’. Is de schrijver/demonstrant/actievoerder de e tussen ‘lutke’ en ‘meer’ echt vergeten of is het juist gedaan om de aandacht te vestigen?

Het maakt niet uit, want ik kijk nog een keer naar al het groen om mij heen en ben het hartgrondig eens met deze noodkreet. Handen af van deze natuur!

De tocht gaat verder langs de vaart met Lijnden aan de overkant.  Hé, hier hebben we lang geleden nog eens naar een andere woonark gekeken voor de onze aan de Bilderdijkkade die te klein werd. Te duur en te ver van voorzieningen was destijds de conclusie. Benieuwd hoe we er nu over zouden denken.
Een plezierbootje met drie vrolijk zingende en proostende jongens houdt gelijke vaart met mij. We zwaaien.

Vlak voor de Aker zie ik links een bijzondere uitkijkhut.

Fel lichtbruin, bijna geel, is ie niet te missen in al dat groen. Maar hoe kom ik daar, want er zit een sloot tussen ons. Een stukje verder kan ik fietsend naar beneden en langs een industrieterreintje een voetpad op. Ja hoor, na ca. 200 meter sta ik pal voor de vogelkijkhut Amfibion. Een bijzondere hut, want helemaal gebouwd van dikke bamboepalen.

Ik zou hier o.a. de krakeend, de kleine karekiet, de rietzanger en de blauwe kiekendief kunnen zien, volgens de informatie. Maar dan wel op een ander tijdstip dan tijdens siestatijd, denk ik er achteraan. Hup, op je fiets en verder.

Aha, daar is de molen van Sloten al. Even voor de molen zie ik een uithangbord van Brouwerij de 7 Deugden. Hé? Wat? Die zat toch op de Oude Osdorperweg?
De winkel is open en in mijn fietstas passen best wat speciale biertjes. Met 5 euro in mijn achterzak kom ik er niet, maar bedenk me dat ik mijn ING-app heb om te betalen.
Ik ontsmet mijn handen met alcohol uit een dispenser bij de balie en laat me ruim informeren over alle soorten die ze verkopen en de kruiden die ze erin verwerken.
De verkoper verpakt er zes in een cadeauverpakking en ik wil betalen. We proberen van alles via mijn app, maar niets lukt. ‘Ach’, zegt zijn compaan, ‘maak het straks thuis maar gewoon over op onze rekening’. Wat een vertrouwen en wat een service! Ik laat voor de zekerheid mijn naam en telefoonnummer achter.

Ze zullen extra lekker smaken.