In Coronatijden (16)

Enfin, hupsakee, prik erin en geen verontrustende bijwerkingen in de dagen daarna. Dus met een wat geruster gemoed begin mei voor een kleine boodschap naar Plein 40-45.
Maar met de versoepelingen van Rutte c.s. kort na Koningsdag (de dag waarop de binnenstad geen versoepelingen nodig had voor bomvolle grachten en parken) troffen we echter iets aan wat we alleen kenden van documentaires over de hongerwinter. Lange rijen voor C&A, de Hema, de Blokker en kleding – en schoenenwinkels waar weer zonder afspraak gewinkeld mocht worden. Het was alsof een meute jonge honden na maandenlange opsluiting was losgelaten. De pijlen op de grond voor de gewenste looproutes hadden er net zo goed niet kunnen staan, want iedereen kon niet anders dan om iedereen heen.

 
‘Kom schat, we gaan fijn een stukje wandelen in de Bretten’. En daar was het zoals gehoopt zeer rustig genieten van het ontspruitende lentegroen en de zwaan op haar vertrouwde nest in het riet.

Voor de verandering ook eens vanaf de fietsroute een wandelpad ingelopen. Nog rustiger. Een Schotse Hooglander kijkt ons lodderig aan van achter de omheining en boven het getjirp van rietzangers uit hoor ik in de verte een koekkoek. Wat een heerlijk brok natuur toch zo vlakbij de drukke stad.  

Nou maar hopen dat al die samenklonteringen van mensenmassa’s de coronacijfers niet weer omhoog doen schieten. En als de IC-cijfers en de buitentemperaturen de komende tijd nou ook nog meewerken, dan kan er nog meer worden losgelaten en hoeven mensen niet voor een paar slippers een uur in de rij te staan.
Met knuffelen van familie en vrienden toch nog maar even wachten tot na de 2^e prik in juni.