Slotermeer, Jan Postmahof 5’ en omgeving - deel 4
De Koopmanschool was een streng christelijke school, maar de buurkinderen zaten op de openbare school De Vlugtschool en in plaats van Kerst- en Paasuitvoeringen, die altijd hetzelfde waren op de Koopmanschool, voerden ze daar de leukste musicals op. Ik kan mij op de Koopmanschool maar één keer een muziekles herinneren, van een oudere dame die met wat toeters en trommels een uurtje “muziekles” kwam geven.
Mijn jongere broers zijn toen van de Koopmansschool afgegaan naar de De Vlugtschool. Mijn zusje ging direct naar de kleuterschool bij deze school. Probleem was wel dat ze de drukke Vlugtlaan moest oversteken en dus bracht mijn moeder haar weg en haalde ik regelmatig mijn zusje op van school. Ook de keren dat ik haar van de manege op het Geuzeneiland ophaalde en met haar achter op de brommer, toen nog zonder helm, naar huis ben gegaan zijn niet te tellen. Kleine meisjes en paarden, daar stond ik dan te wachten tot de les was afgelopen, kijkend naar je zusje staande op de bil van het paard wat rustig in de bak rond galoppeerde.
Het gebeurde niet vaak, dat als mijn vader thuis was hij met ons op pad ging, maar dan gingen we meestal op zondag naar het Waterlooplein, tramlijn 13 voor de deur opstappen en dan lijn 9. Op een zekere dag, we woonden net in Slotermeer, dat mijn moeder zwanger van de derde ons, mijn broer en ik, met hem mee liet gaan. Hij ging op de Bos en Lommer een fles drank halen want op de Vlugtlaan zat toen nog geen slijter. Een fotograaf van een krant, die de opdracht had om het bord met de plattegrond van de nieuwe tuinstad Slotermeer te fotograferen en gedacht moet hebben dat een paar mensen erbij op een foto het beter doet dan een kaal bord. Zo kon het gebeuren dat wij, staande voor het bord bij de door koningin Juliana geopende brug, op een foto in de krant terecht zijn gekomen. De fles Jenever had mijn vader maar even onder zijn jas verstopt. Jaren later, bij het 50jarig jubileum van Slotermeer, is deze foto gebruikt voor de tentoonstelling in de Meervaart. Berend Boudewijn presenteerde het geheel en de levensgrote foto op posterformaat heb ik nog steeds.
Herinneringen kunnen natuurlijk over van alles gaan zoals; luilak vieren met belletje trekken en dan luilakbollen kopen bij de bakker. Met Oud en Nieuw héél vroeg opstaan om nog niet afgegaan vuurwerk te zoeken. Gevaarlijk? Daar dacht je niet aan, maar de gillende keukenmeid die de buurman boven ons vanaf zijn waranda afstak en naar ons gooide en tegen mijn lip aankwam deed wel behoorlijk pijn, maar gelukkig liep het met een sisser af en niet de sisser van die keukenmeid.
De pakjes leeuwenzegelboter werden nauwlettend in de gaten gehouden, voor de zegels kon je een Dinky Toy krijgen. Een witte ambulance, hoewel het woord ambulance niet tot onze woordenschat behoorde, gewoon ziekenauto was voor ons genoeg. Het autootje is niet meer aanwezig, totaal versleten weggegooid, kapot gespeeld.
Binnenkort deel 5 van dit verhaal.