Dansen met de groenteboer

Auteur: Koen Laros
7 Fans
Geuzenveld

Hoeveel herinneringen houdt iemand over aan een periode van vijftig jaar? Deze inwoonster van Geuzenveld woont er inmiddels een halve eeuw en als je haar vraagt naar haar herinneringen aan gebeurtenissen in de straat en in de wijk, dan moet ze begrijpelijkerwijs even denken waar te beginnen.

Haar zoon (lang geleden), voetballen was zijn lust en zijn leven.

Haar zoon (lang geleden), voetballen was zijn lust en zijn leven.

Alle rechten voorbehouden

Geuzenveld was in de periode vlak na de oplevering een plek waar deze vrolijk ingestelde mevrouw zich goed thuis voelde. Zelfs een bezoek aan de groenteboer kon uitlopen op een waar feest. Ze herinnert zich nog goed hoe de verkoper van de groentewinkel op de Blusséstraat (waar nu de fysiotherapiepraktijk zit) haar ten dans vroeg: "Het is nu stil laten we dansen!" En daar walsten ze al samen door de winkel.
Dansen vond zij heerlijk. Ook op feestjes genoot ze ervan om met de voeten van de vloer te gaan. Haar man was regelmatig jaloers, maar daar was volstrekt geen reden toe. Altijd alleen met je eigen man dansen is gewoon saai. En werkelijk ieder moment was geschikt om even alles te vergeten en te bewegen op muziek. Zelfs toen de buurman de schade kwam opnemen van een hevige brand in haar woning, werd de platencarousel aangezet. Midden in de woonkamer die volledig bedekt was met roet hebben ze toen samen rondgedanst. Ze hadden toch nog niet de juiste schoonmaakmiddelen en de platencaroussel deed het nog, dus waarom niet?
De brand, die ergens begin jaren zeventig de woning flink verwoestte, toonde ook de betrokkenheid die er in de buurt leefde. Het was een helse klus, maar met de hulp van maar liefst zeven buurvrouwen was het huis toch snel weer bewoonbaar. Er was altijd steun om moeilijke tijden te doorstaan. Het was een fijne buurt, men had elkaars huissleutels en er was altijd tijd voor een praatje. Zij moet lachen als ze denkt aan de keren dat ze met haar dochter boodschappen ging doen. De beproeving voor die dochter, om elke keer haar geduld te bewaren als haar moeder op straat weer een praatje aanknoopte, werd haar regelmatig teveel....
Mevrouw heeft naast veel warme herinneringen ook enkele negatieve associaties met haar woonomgeving. Vooral de scheiding met haar man, nu ruim 30 jaar terug heeft haar veel verdriet gedaan. En inmiddels is de buurt ook voor haar onherkenbaar veranderd.
Na vijftig jaar op dezelfde plek te hebben gewoond staat haar besluit vast: ze wil verhuizen naar een andere buurt. Het zal niet makkelijk zijn om de plek achter te laten, maar een ding is zeker: alle mooie herinneringen verhuizen mee.
Waar ze naartoe gaat? Dat maakt haar niet veel uit. Van een bezochte woning in Zeeburg vond ze het uitzicht er mooi. Het gaat om een nieuwe start, en ze staat voor veel dingen open. Als het maar een rustige wijk is met heel misschien wel weer een leuke groenteboer...

Gepubliceerd: 10 juli 2007

Alle rechten voorbehouden

664 keer bekeken

2 reacties

Voeg je reactie toe
bep

bep

De Blussestraat, daar was melkboer Hoek en in de Top Rinckerstraat zat de groeteman.

Jan van Zijp

Welkom

Koen Laros - interviewer en schrijver van bovenstaand stuk - is een nieuwe verhalenverzamelaar van het Geheugen van West.
Welkom en veel succces Koen.