Levensverhalen
Mevrouw Lynda Smith (54) vertelt over haar jeugd op de Burgemeester Vening Meineszlaan. Samen met haar broers en zussen groeide ze daar op. Haar moeder, die enkele jaren geleden dan toch verhuisde, heeft er 50 jaar van haar leven lief en leed meegemaakt. Ook 'Nieuw' West staat dus bol van complete levensverhalen.
Niet alleen lieve mensen
Van heel kleins af aan kon mevrouw Smith onbegeleid naar school lopen. De dr. Koopmansschool zat namelijk direct tegenover haar appartementenblok. Nog steeds heeft ze contact met enkele medeleerlingen van die lagere school. Wat niet wil zeggen dat er alleen maar lieve mensen op die school zaten. Vooral jongens uit Geuzenveld zorgde voor aardig wat problemen op en rond de school.
Eerste prijs
De mooiste jeugdherinnering van mevrouw Smith had ook plaats op die school. 9 jaar was ze en er was een verkleedpartij georganiseerd. Een bloemenmeisje wilde ze zijn en helemaal zelf zorgde ze voor een spankelende uitdossing. Een mooie witte jurk, witte sokken en klompjes, bloemen van crêpepapier in haar haar en in de rieten mand. Toen ze ook nog eens gehuldigd werd door de hoofdmeester met de eerste prijs, was de trots compleet.
Slotermeer was een fijne buurt om te wonen.
Te veel lawaai
Mevrouw Smith kende veel mensen in de straat en kletste dus heel wat af. Het gezin woonde met z’n zessen in een driekamerwoning. Dit in combinatie met de gezelligheid die naar eigen zeggen vanzelfsprekend is in een Indische familie, gaf nog wel eens boze gezichten van de buren. Die vonden dat ze teveel lawaai maakten.
Twee keer eten
Mevrouw Smith weet ook nog goed hoe ze een aantal keer samen met haar moeder werd uitgenodigd bij een Indische buurvrouw die een trappenhuis verder woonde. “Werden we helemaal volgestopt met lekkere hapjes.” Als dan niet veel later haar vader terug kwam van zijn werk, dan gingen we gewoon voor de tweede keer aan tafel.
