Trix Wagner lacht want zij en haar man hebben met de nodige problemen moeten kampen, juist omdat de architect meer oog had voor het aanzien van de woningen dan voor het woongenot in de praktijk. De afstand tussen vloer en plafond bedraagt drie meter, dat geldt ook voor deuren en ramen, dus extra stookkosten. Ze kregen het advies om de afzuiger aan te laten staan, een combinatie zuiver/blaasinstallatie maar dat gaf een voortdurend zwaar zoemend geluid en bleek stinkend smerig. Neen, het is geen woning voor 55+ers.
Hun woning had oorspronkelijk een open loggia maar die bleek een hangplek voor jonge knapen om er te roken en soms ook te plassen. Er verdwenen wel eens flessen bier en zelfs een hoge trap, nodig om de hoge ramen te kunnen lappen. De ramen slaan naar binnen open, er zijn geen klapraampjes. De slaapkamers liggen aan een straat waar juist in deze wijk druk nachtelijk verkeer is. Ook daarover werd de architect aangesproken maar die wilde van geen aanpassingen weten. Gelukkig had een buurtregisseur meer begrip voor alle geluidsoverlast en gebrek aan privacy dus na een vechtpartij (toen ze er al twee jaar woonden) werd de loggia dichtgemaakt en konden de Wagners rustig eten zonder pottenkijkers.
.
Met de buren hebben zij goed contact, juist ook met de Marokkaanse familie vlakbij die met dezelfde problemen van tocht, vocht, scheuren in muren en isolatie zaten. Onderling hebben ze elkaar kunnen helpen en de zoon van die familie is wel eens voor hen opgekomen wanneer zijn leeftijdsgenoten geen consideratie toonden in de periode toen Trix herstellende was van een nare ziekte. Trix zegt met overtuiging dat het wel een winstpunt is dat zij in die afgelopen drie jaar echte buren zijn geworden. Ze voegt eraan toe dat alles wel zal wennen.
De Wagners blijven ondanks alles positief en hopelijk nog lang actief op volkstuin, in de Kuil en in buurt Negen.
Gepubliceerd: 8 februari 2007