Blij en gelukkig ogen ze zeker, de heer en mevrouw Buyn, en ze zijn zeer tevreden met hun nieuwe benedenwoning aan het Abraham Kuyperplein. “We hebben dan ook steeds geluk gehad met onze woningen,” vertelt mevrouw Buyn lachend. “Vanaf ons allereerste huis in de Orteliusstraat. Het huis was van Joodse mensen geweest en helemaal leeggeplunderd. Mijn moeder kreeg te horen dat de woning opgeknapt zou worden en ging er meteen kordaat op af, met succes. Toen we trouwden in 1948 hadden we dus al een benedenhuis met tuin.”
Wat een verschil met de meeste jonge stellen van die tijd die eerst jaren moesten inwonen. Maar ook de moeder van de heer Buyn heeft haar steentje bijgedragen want zij had haar beide zoons al in 1942 ingeschreven bij de AWV dus toen het jonge echtpaar na zeven jaar uitkeek naar een ruimere woning, hadden ze dank zij het lage rangnummer eerste keus bij de nieuwe woningen in Slotermeer vlakbij de Sloterplas met twee slaapkamers en een box. Daar hebben ze 48 jaar gewoond.
“Op een gegeven moment vonden we het tijd om nog eens te verkassen en ook eens te kijken bij een andere woningcorporatie. In de Woonkrant stond het adres van dit huis, van Het Oosten. Op een woensdag naar de kijkdag en de woning had het helemaal: een benedenhuis met een klein trapje naar boven, dus weinig last van voorbijgangers of verkeer en met dubbele beglazing. Een gezellige open keuken en woonkamer en een ruime slaapkamer met linnenkast en computer, multifunctioneel dus. Het balkon aan de zijkant was eerst open dus er verdwenen wel eens planten. Toen we merkten dat de grijpgrage handen ook naar het wasgoed werden uitgestoken, schakelden we de woningbouwvereniging in. Het balkon werd dichtgemaakt en werd zo onze groene serre.”
Meneer en mevrouw Buyn onderhouden goede contacten met de buren, Nederlandse en buitenlandse. In het eerste jaar dat ze hier woonden, kwamen rond Sint Maarten kinderen langs voor snoep of geld. Even daarna kwam ook een jonge vrouw en zij dachten dat zij ook iets kwam ophalen, maar zij bracht wijn en lekkers uit haar kerstpakket wat zijzelf niet mocht hebben. Zij hebben met haar nog steeds goed contact, gebaseerd op wederzijds respect.
Beiden zijn zeer actief bij vergaderingen, bij mannen- en vrouwenontwikkeling van het Nivon en gezellige middagen voor ouderen met muziek. Meneer Buyn was jarenlang succesvol pianist. Nu nog speelt hij elke maand in het A.H. Gerhardhuis en begeleidt hij koren. Hij heeft zelf ook op een koor gezeten. Hij speelt nog altijd graag en virtuoos piano maar zoekt nu wel een opvolger vanwege zijn leeftijd : 85 jaar, al zou je dat niet zeggen. Ook mevrouw zie je haar leeftijd niet aan. Zij heeft vroeger op kantoor gewerkt en destijds kennis gemaakt met die eerste grote computers dus zij verheugt zich op de nieuwe hobby en de hulp van hun zoon.
Gevraagd naar de drukte rond de nieuwe Brede School ’t Koggeschip begint mevrouw te lachen: “Het leek wel vier maal daags de Kalverstraat. Nu worden de schoolkinderen op het pleintje achter de school afgezet en lopen ze geen gevaar meer. Ook het extra verkeer is prima geregeld”. Ze kijken daarbij allebei blij en tevreden; intens gelukkig met hun fijne woning.
Gepubliceerd: 21 januari 2007
