Eigenlijk hebben we het best goed in Geuzenveld/Slotermeer. We mogen dan wel klagen over missers en onbegrijpelijke plannen van wooncorporaties en politici. We struikelen wel eens over de veelvuldige wegopbrekingen en de muizenplaag als gevolg van leegstaande flats door de Stedelijke Vernieuwing. Oké, er zijn vervelende incidenten met onaangepaste jongeren maar waren die er niet altijd al, in meer of mindere mate? Ook toen wij jong waren?
Laten we liever letten op de leuke dingen in ons stadsdeel, het groen, de ruimte en de natuur! En niet te vergeten de aardige, goedwillende mensen om ons heen, mannen, vrouwen en kinderen. Vooral kinderen, want die zijn toch onze toekomst…..
Als ik met mijn hond wandel, krijg ik altijd wel commentaar van kinderen uit de buurt. Ik vertel dan waar mijn hond vandaan komt: uit het verre Catalonië, van de Pyreneën. Dan willen ze hem aaien, de wollige vacht voelen en hem in de ogen kijken. Hij vindt het allemaal wel best. Ook de ouders hebben er meestal geen bezwaar tegen.
En nu kwam ik een groepje kinderen tegen waarvan het oudste meisje vroeg of haar broertje van één jaar in zijn wandelwagentje de hondenriem mocht vasthouden nadat de grotere jongen voor de zekerheid eerst had gevraagd of mijn hond niet bijt.
Omdat ik mijn camera op zak had, nam ik ze samen op de foto. Dat vonden ze leuk. En het werd een prachtige foto die ik u niet wil onthouden en ook hun ouders hebben daar geen bezwaar tegen.
Zo'n beeld zegt meer dan duizend woorden: buurtvriendjes. Dat geeft toch wel hoop op een goede, tolerantere samenleving, vertrouwen in een veiliger maatschappij in ons eigen stukje Nederland.
Gepubliceerd: 26 augustus 2007