Ze waren allemaal hetzelfde, maar het enige verschil bleek dat de afstand van zijn ouderlijk huis naar school steeds groter werd. "Overblijven bestond nog niet, dus tussen de middag at ik bij moeder thuis. Bij wijze van spreken had ik dan net mijn boterham op, en dan kon ik alweer naar school. Maar ik heb wel de flatgebouwen in Slotermeer zien ontstaan, zoals ' De Verfdoos' ". Op 11-jarige leeftijd kwam hij eindelijk in de permanente school. Inclusief gymzaal en zelfs met een tuin en 3 volières met kippen, duiven, parkieten en papegaaien. Iets volstrekt onmogelijks in onze huidige tijd, maar vandalisme leek toen niet te bestaan. De concurrentieslag tussen de scholen, om de kinderen, was enorm. Om zich van het voortbestaan van de school te kunnen verzekeren hing het schoolhoofd het verhaal op dat sommige kinderen beter nog een zevende klas konden volgen, voordat ze naar het voortgezet onderwijs overstapten.
Het was de formule dat voor een bepaald aantal leerkrachten en bepaald aantal leerlingen was vereist. De waarheid achter die zevende klas was echter dat de school kinderen te kort kwam. De ouders van Teun geloofden niet meer in het verkoopverhaal toen ze geadviseerd werden ook hun 3e kind een jaar over te laten doen. Op 13-jarige leeftijd ging Teun naar de U.L.O. Geïnspireerd door zijn neef en nicht besloot hij daarna leraar basisonderwijs te worden.
Er was nog steeds sprake van landelijk gebied. Teun schetst het volgende plaatje. "Stel je voor: er waren twee molens langs de Haarlemmerweg en er liepen koeien op een strook van een rijbaan en de tram reed er ook met eindbestemming Zandvoort!. De tramlijn begon op het Spui en reed via de Rozengracht , de Clerqstraat en de Admiraal de Ruyterweg naar de Haarlemmerweg. Op het traject tot de Krommert met een kant in een eigen spoor en de andere kant in het spoor van het G.V.B. Vanaf de Admiraal de Ruyterweg reed ie op een eigen baan en had ook een eigen baan langs de Haarlemmertrekvaart . Via het balkon van de tram stapte je in en uit. Als je nog een souvenir ervan wilt bekijken, ga dan naar de brug van de Stadhouderskade, daar ligt nog een klein stukje van het oude spoor". De tram naar Zandvoort bestond uit 3 wagons en was langer en smaller dan de Amsterdamse tram. Het was voor een aantal jaren afgesproken dat deze tram over Amsterdams grondgebied reed. Nadat deze concessie was afgelopen wilde de Gemeente Amsterdam deze niet verlengen. De tram, die elke file had getrotseerd, werd opgevolgd door de bus. Deze moest gewoon achter het andere verkeer aansluiten. Inmiddels waren alle braakliggende stukken grond ingeruild voor woonblokken. En Plein 40-45 was in die tijd een parkeerplaats met woonwagens voor mensen die de bouw-objecten onder hun hoede hadden.
Gepubliceerd: 20 juli 2007
Lees ook deel 1 van dit verhaal.
