Met de benenwagen van noodgebouw naar noodgebouw (2)

Verteller: Teun van Dijk
Auteur: T. Bosma
7 Fans
Slotermeer

Toen hij in de 4e klas van de basis-(nood)school zat werd er aan de bouw van een permanente school (de Dr J Koopmansschool) begonnen. Hierdoor moest hij diverse keren met zijn school verhuizen naar andere noodgebouwen.

Teun van Dijk De bekende klassefoto.<br />Foto: collectie Teun van Dijk De bekende klassefoto in de (bouwpakket)noodschool.<br />Foto: collectie Teun van Dijk

Teun van Dijk De bekende klassefoto.
Foto: collectie Teun van Dijk De bekende klassefoto in de (bouwpakket)noodschool.
Foto: collectie Teun van Dijk

Alle rechten voorbehouden

Ze waren allemaal hetzelfde, maar het enige verschil bleek dat de afstand van zijn ouderlijk huis naar school steeds groter werd. "Overblijven bestond nog niet, dus tussen de middag at ik bij moeder thuis. Bij wijze van spreken had ik dan net mijn boterham op, en dan kon ik alweer naar school. Maar ik heb wel de flatgebouwen in Slotermeer zien ontstaan, zoals ' De Verfdoos' ". Op 11-jarige leeftijd kwam hij eindelijk in de permanente school. Inclusief gymzaal en zelfs met een tuin en 3 volières met kippen, duiven, parkieten en papegaaien. Iets volstrekt onmogelijks in onze huidige tijd, maar vandalisme leek toen niet te bestaan. De concurrentieslag tussen de scholen, om de kinderen, was enorm. Om zich van het voortbestaan van de school te kunnen verzekeren hing het schoolhoofd het verhaal op dat sommige kinderen beter nog een zevende klas konden volgen, voordat ze naar het voortgezet onderwijs overstapten.
Het was de formule dat voor een bepaald aantal leerkrachten en bepaald aantal leerlingen was vereist. De waarheid achter die zevende klas was echter dat de school kinderen te kort kwam. De ouders van Teun geloofden niet meer in het verkoopverhaal toen ze geadviseerd werden ook hun 3e kind een jaar over te laten doen. Op 13-jarige leeftijd ging Teun naar de U.L.O. Geïnspireerd door zijn neef en nicht besloot hij daarna leraar basisonderwijs te worden.
Er was nog steeds sprake van landelijk gebied. Teun schetst het volgende plaatje. "Stel je voor: er waren twee molens langs de Haarlemmerweg en er liepen koeien op een strook van een rijbaan en de tram reed er ook met eindbestemming Zandvoort!. De tramlijn begon op het Spui en reed via de Rozengracht , de Clerqstraat en de Admiraal de Ruyterweg naar de Haarlemmerweg. Op het traject tot de Krommert met een kant in een eigen spoor en de andere kant in het spoor van het G.V.B. Vanaf de Admiraal de Ruyterweg reed ie op een eigen baan en had ook een eigen baan langs de Haarlemmertrekvaart . Via het balkon van de tram stapte je in en uit. Als je nog een souvenir ervan wilt bekijken, ga dan naar de brug van de Stadhouderskade, daar ligt nog een klein stukje van het oude spoor". De tram naar Zandvoort bestond uit 3 wagons en was langer en smaller dan de Amsterdamse tram. Het was voor een aantal jaren afgesproken dat deze tram over Amsterdams grondgebied reed. Nadat deze concessie was afgelopen wilde de Gemeente Amsterdam deze niet verlengen. De tram, die elke file had getrotseerd, werd opgevolgd door de bus. Deze moest gewoon achter het andere verkeer aansluiten. Inmiddels waren alle braakliggende stukken grond ingeruild voor woonblokken. En Plein 40-45 was in die tijd een parkeerplaats met woonwagens voor mensen die de bouw-objecten onder hun hoede hadden.

Gepubliceerd: 20 juli 2007
Lees ook deel 1 van dit verhaal.

Alle rechten voorbehouden

840 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

 Teun op de heipalen.<br />Foto: Collectie Teun van Dijk

Teun op de heipalen.
Foto: Collectie Teun van Dijk

Alle rechten voorbehouden

2 reacties

Voeg je reactie toe
erik van den Corput

reactie

Leuk om die oude verhalen te lezen, net iets voor mijn tijd , kan mij de houten gebouwtjes nog wel herinneren, die stonden er in 67 nog, maar ben nooit binnen geweest ik neem aan dat er toen een kleuterschool inzat. Leuke foto van Teun op de heipalen. Vandaag reed ik toevallig langs en zag dat het gebouw gesloopt wordt, ja dan komen alle herinneringen weer boven. Altijd fijn om verhalen over die tijd te lezen en de foto's te zien hoe meer hoe beter

hans verbeek

Koopmansschool Slotermeerlaan

Wat een mooi verhaal van Teun van Dijk over de Koopmansschool,
zijn trektocht van noodgebouw naar noodgebouw. Brengt me op
dierbare herinneringen, zet sommige in nieuw perspectief:
dat advies van meester Burggrafer voor "een jaartje extra" in een
( niet bestaande ) 7e klas herinner ik me ook, aan mij en vele anderen.
Pas nu, een halve eeuw later, de (bij)bedoeling duidelijk.
Mijn eerste jaar op de Koopmansschool was 1956, juf Grimme;
het laatste jaar 1962 meester Burggrafer. Grote ernstige man,
rijdend in een zeer wereldse en kleine VW Karmann; bijzonder.
Inderdaad, vanaf de kleuterschool steeds in houten noodgebouwtjes,
ingaande 1960 de nieuwbouw van Slotermeerlaan 160.
Qua leerkrachten alleen goede herinneringen aan juf Nelck
( 5e klas, later getrouwd met Burggrafer ) en gym-meester Oderwald.
De houten gebouwtjes zijn naar de maatstaven van nu niet voorstelbaar,
maar destijds geen enkel probleem. De nieuwbouw was mooi,
met een prima gymzaal en bood (onbedoeld) spanning & sensatie:
in de cv-kelder mochten we natuurlijk zo-wie-zo niet komen,
maar die was een attractie, vooral ook de compleet donkere tunnel
die daar begon en eindigde in de bergkast ( o.a. voor de schoolmelk)
aan het andere uiteinde van de school.
Bij vorst attracties buiten: ijsschotsen trappen, en bij iets dikker ijs
( maar nog erg dun ) ijs de Trekvaart en de treinrails oversteken naar
het meertje dat er toen nog was ( = Kleine Braak ? ).
De noodkerk die Teun beschrijft als quasi gymzaal had nog een derde functie:
tussen de middag werden er grote metalen bussen afgeleverd,
een soort melkbussen, met daarin warm ( ? ) eten voor kinderen die het
thuis niet goed hadden. Eveneens niet voorstelbaar, trouwens ook toen al niet.
School-foto's heb ook ik nog wel ergens liggen, is daar belangstelling voor ?
Hans Verbeek
10-4-2016