Op het internaat zaten ongeveer 80 kinderen, waarvan hij er nu nog met enkele contact heeft. "Never a dull moment, ik had altijd speelkameraden, en een voetbalteam was zo bij elkaar gehaald. We hadden een disco, een knutselruimte en er werd enorm veel aan diverse sporten gedaan. Dat resulteerde erin dat ik eigenlijk niet zoveel binding had met Geuzenveld, omdat mijn leven zich immers in en om het internaat afspeelde en we daar van alle faciliteiten voorzien waren. Er stond ook een buurthuis waarvan ik de naam niet meer weet, maar ik herinner me nog dat het affikte. Ik stond er bij te kijken en heb de naar rook stinkende tafeltennisbatjes uit het as gepakt en meegenomen". Michiel kwam vaak in snackbar ‘De Noodstop’. “Er werden daar vaak acties gehouden, zoals de actie dat je voor slechts 50 cent een grote bak ijs kon kopen.” Hij lacht: "Nee, ik was geen hang-jongere en ik deed er ook niet aan mee als de anderen de ruitjes in gingen kinkelen van het oude ‘’t Koggeschip’. Eigenlijk was ik een heel braaf jongetje". Michiel zat op de Immanuelschool en herinnert zich daarvan vooral de Hoofdmeester Gortworst . "Ik heb een jaar bij deze leraar in de klas gezeten en die man was een superverteller over Donald Duck. Het is me nog steeds niet duidelijk of hij deze verhalen ter plekke verzon of dat het bestaande verhalen waren. Er was iedere keer een vervolg op het vorige verhaal, en ik kon bijna niet wachten tot ie weer ging vertellen." Op zijn 19e verhuisde Michiel naar de Staatsliedenbuurt en keerde in 1998 terug naar stadsdeel Geuzenveld/Slotermeer om daar als medewerker Milieu te werk te gaan.
"De bomen waren groot geworden, er waren gebieden bebouwd waar eens bosjes waren en het straatbeeld vertoonde meer allochtonen. In de jaren 70 waren er misschien 3 gekleurde kinderen in een klas, inmiddels was dat wel anders geworden". Toen Michiel in dit stadsdeel kwam werken was Milieu een hot-item. Er werden Eco-teams opgezet in samenwerking met Energie Noord West en mensen konden zich opgeven voor het huis aan huis energieonderzoek
Maar liefst 400-500 mensen kregen op deze manier energiebesparende tips.
Hij staat op en strekt even de benen terwijl hij verder vertelt: “En toen kwam er in 2002 Natuur en Milieu Educatie en ik kreeg als coördinator bemoeienis met het NME centrum de Drijfsijs. De projectgroep waar ik in zat maakte een programma van eisen. Het moest in ieder geval een natuurlijke uitstraling hebben, zeer milieuvriendelijk gebouwd zijn, vandalismebestendig zijn en vooral overzichtelijk. Ik wilde immers niet meer zoals vroeger meemaken dat er een groep kinderen voor de deur stond, terwijl ik binnen op hen zat te wachten, omdat we elkaar niet zagen! Tussen haakjes, architect Kwa heeft dit pand ontworpen."
Lees ook deel 2 van dit verhaal "Iedere natuurliefhebber kan beter hier wonen".
Gepubliceerd: 3 september 2007
