Aan het lijntje gehouden
Toen ik bij de Wiba vakantiewerk ging doen verdiende ik veertig gulden in de week en dat was natuurlijk een heel kapitaal. De baas was heel tevreden over mijn persoontje en een ander meisje (naam weet ik niet meer) dus kregen we allebei een rijksdaalder opslag. We waren de koning te rijk en ik weet nog dat ik bij de drogist Piet Speyer een hele dure mascararoller heb gekocht. Na twee weken was de roller op en ben ik teruggegaan naar de winkel om hem om te ruilen voor een andere. Nou ik kreeg de kous op mijn kop en de winkeldame zei dat ik de week daarna terug moest komen want dan was de vertegenwoordiger er. Ik een week later braaf teruggegaan naar de winkel en iedereen snapt dus dat die vertegenwoordiger er weer niet was. Zo heb ik dat nog drie keer volgehouden en toen begreep ik dat er helemaal geen oplossing was en dat ik ook geen geld meer terugkreeg. Ik was hevig verontwaardigd en heb bij Piet Speyer nooit meer wat gekocht. (Dus ook nooit meer die lekkere drogisten zwart-op-wit van een dubbeltje.)
Van school af
Op mijn zestiende ging ik van school af. Ik had mijn U.L.O. diploma en was daarna naar de Havo gegaan. Eigenlijk had ik geen zin meer om te leren en als ik bleef zitten moest ik van school af. Dat gebeurde dus en ik dacht lekker zes weken vakantie te hebben maar daar stak mijn vader een stokje voor. Ik moest gaan werken en op vier augustus 1967 ben ik gaan werken bij Time-Life in Slotervaart. Ik vond het allemaal reuze spannend en geld verdienen was toch ook wel leuk hoor.
Brommer
Mijn buurmeisje en vriendin Nanda en mijn persoontje hebben toen allebei bij de fietsenwinkel in de Sam van Houtenstraat een brommer gekocht. Een spartamatic met voor- en achtervering in mijn herinnering. We vonden het geweldig en gingen om de haverklap tanken in Slotermeer. Ik weet ook nog dat we heel vaak het fietspad langs de Haarlemmerweg richting Halfweg en Zwanenburg aftuften en daar was ergens een helling waar we nog eens een hele middag vanafgesjeesd zijn. Het nadeel was dat ik constant blauwe knieen had van die brede tank en dat ik de hele winter verkouden was omdat het eigenlijk veel te koud was op die brommer. Ik ben dus toch maar weer gaan fietsen naar mijn werk en dat was ongeveer drie kwartier. In die tijd gingen nog niet zoveel mensen met het openbaar vervoer naar hun werk of school en was het altijd druk fietsverkeer. Eigenlijk was Nieuw-West een heel mooi gebied voor fietsers en brommerrijders. Veel ruimte en mooie fietspaden. Als puber zag ik dat niet maar als ik er nu op terugkijk was er gewoon zoveel ruimte voor iedereen.
Gepubliceerd: 11 mei 2009