De mooiste zangsolo
In de zesde klas hadden we een muziekleraar. Dat was een hele verbetering van de muzieklessen. meneer van Rooyen was een hele aardige man met zeer veel hart voor zijn werk. Wij hadden als zesdeklassers de pech dat het jaar daarvoor een aantal zangtalenten in de klas zaten en zuster Therese kreeg er geen genoeg van dit te benadrukken. Wij hadden langzamerhand het gevoel dat we een stel schorre kraaien waren maar meneer van Rooyen bracht licht in de duisternis. Op een keer sloeg hij met de stemvork en zei "Vier wevekes" en hij wees naar mij. Ik zong vol vuur "die zouden ter botermarkt gaan en nog een paar zinnen. De rest van de klas zat te kijken alsof ze water zagen branden en meneer van Rooyen had fluks door dat er iets niet klopte. Ik moet zeggen dat ik zeer vereerd was met mijn mooie solo maar het bleek dat meneer van Rooyen dacht dat we de vorige les dit lied al behandeld hadden. Bijna niemand kon dit leuke volksgezang. Mijn moeder was zeer muzikaal en had ons al een heleboel ouderwetse liedjes geleerd waaronder "de vier wevekes". Wat een heerlijk gevoel was dat om een keer de beste van de klas te zijn. (gebeurde verder nooit) .
Klaar-Over
Wat ik me ook nog herinner was het klaar-over gebeuren. In de zesde kwam iemand vragen wie er klaar-over wilde worden en een aantal kinderen waaronder mijn persoontje hadden er wel oren naar. Heel interessant hoor om te lopen met een riem en een spiegelei. We kweten ons ijverig van onze taak en het was echt heel vreselijk dat er een keer een kind door een auto aangereden werd. Het was niet onze schuld want het ongelukskind was een stuk verderop over gaan steken in plaats van bij ons. Ik weet nog dat ik daarna weer in de Jacob Cabeliaustraat kwam en dat ik zuster Therese (mijn leerkracht) tegenkwam. Ik zei heel bedrukt dat er een ongeluk gebeurd was en de zuster zei tegen me dat ik maar gauw naar huis moest gaan en het tegen mijn moeder moest vertellen. Veel later heb ik wel eens gedacht dat de zuster natuurlijk dacht dat wij klaar-overs niet goed opgelet hadden.
Naar Carré
Tegen het eind van het schooljaar kwam er iemand vragen wie het hele jaar klaar-over was geweest. Ik stak mijn vinger op en even later stak de rest van de klaar-overs ook hun vinger op. Onze namen werden genoteerd en we hoorden dat we naar (ik meen) theater Carré mochten om naar een voostelling te kijken omdat we vrijwilligers waren geweest. Toen de persoon weer weg was zei een klasgenoot tegen me dat ik niet eerlijk was omdat we niet het HELE jaar klaar-over waren geweest. En bij nader inzien klopte dat ook maar ik was er echt van overtuigd dat we ons het HELE jaar ingezet hadden. Maar al met al zei niemand tegen de Zuster dat we ons vergist hadden en hebben we een superleuke middag gehad.
Gepubliceerd: 22 september 2009