Meiden uit een andere wereld

Auteur: Marie-Anja Seitz-Warmerdam
1 Fan
4 Reacties
Geuzenveld

Mode in mijn ULO-tijd (deel 1)

De generatie Suikerspinkapsels was precies voor mijn tijd maar ik herinner me wel dat de oudere zussen van mijn diverse buurtgenootjes met die toeters op hun hoofd liepen en dat daar heel veel van die ijzeren schuifspeldjes (die kon je op een kartonnetje kopen bij de drogist) in zaten. Die in mijn ogen uit een andere wereld komende meiden liepen ook op naaldhakken. De haren werden ook heel erg getoupeerd (opkammen en dan met je kam je haren terugduwen).

Petticoat

Alle meisjes liepen in die tijd met rokken en jurken. De jurken waren meestal van katoen met een ceintuurtje en een wijde rok. We hadden in het begin onderjurken maar uit Amerika kwam de petticoatmode. Ook ik had op een gegeven moment zo'n petticoat van schuimrubber met een kant eraan gestikt. Hardstikke mooi en ik weet nog wel dat je heel erg op moest passen dat er geen scheur in je petticoat kwam. (Tja)

Lange broek

Toen ik in de eerste klas van de Maris-Stella U.L.O. zat werd er een meisje uit de hogere klas naar huis gestuurd omdat ze het gewaagd had in een lange broek naar school te komen. Iedereen had het erover en het was het begin van het lange broeken tijdperk. Toen ik veertien was kwamen de tuniekpakken in de mode. Dit was een lange broek met wijde pijpen en daarop werd een tuniekjurkje tot boven de knie gedragen. De moderne tijd was niet meer tegen te houden dus een tuniekpak mocht op school gedragen worden. Dat was een vooruitgang van jewelste! Het is daarna heel snel gegaan met alle modeveranderingen. De lange broek kwam, zag en overwon.

Minirok

Toen kwam de minirok en dat was helemaal wat hoor in die tijd. Natuurlijk was dat volgens mijn ouders veel te wulps en ik mocht dat niet dragen. Ik was dus een van die meiden die als ik een stukje naar school fietste even stopte en mijn rok vier keer bij de middel omsloeg zodat ik ook een minirok had. Voordat je weer thuis was deed je alles weer naar beneden en dan kwam je weer netjes thuis. Het lijkt nu onvoorstelbaar maar je moest het echt niet wagen om dat in huis te doen want dan werd mijn vader heel kwaad!

De veranderingen in de mode gingen zo snel dat het voor ouders ook wel moeilijk was om alles bij te houden en het leuk te vinden.

Klik hier voor alle andere verhalen van Marie-Anja.

Alle rechten voorbehouden

1212 keer bekeken

4 reacties

Voeg je reactie toe
Marie-Anja Seitz-Warmerdam

overgooiers

Hoi Channah

Ja hoor, ik herinner me die overgooiers ook nog en mijn moeder had voor de meiden uiteraard van die overgooiers gemaakt.

Groetekes van Marie-Anja

Channah van Straaten

Eerder en later

Hallo Marie-Anja,

Inderdaad is op die jeugdige leeftijd die wij in de jaren 60 hadden 5 jaar een groot verschil. Toen deed ik nog aan de mode mee, haha. dat heb ik op gegeven moment maar eens opgegeven, en mijn eigen stijl ontwikkeld. Kun jij je eigenlijk die overgooiers herinneren, die eigenlijk een rok waren met een heel brede taille/maagband met twee aan de voorkant geplaatste schouderbanden die op de rug gekruist werden en daar met knopen aan de tailleband werden vastgemaakt?

Groeten van Channah

Marie-Anja Seitz-Warmerdam

Wat er eerder was

Hoi Channah

Het kan best zijn dat de minirok eerder was dan het tuniekpak .
Het was zo dat je als kind gewoon de kindermode had en toen ik naar de middelbare school ging kwam al het moderns en vernieuwends om de hoek kijken. Jij bent een paar jaar ouder dan mijn persoontje en dan wist je toch eerder van de mode dan ik en ik denk dat het voor mij dus later nieuw was dan voor jou.

Groetekes van Marie-Anja

Channah van Straaten

Ik ben een meid uit een andere wereld! :-)

Hoi Marie-Anja,

Leuk stukje weer.
Ja, ook ik - een meid uit een andere wereld - had zo'n suikerspin- oftewel torenkapsel. Wat een gedoe was dat. Dat touperen was in feite niets anders dan je haar zo in de war maken dat het een bijna niet te ontwarren pluizenbol werd. Het nek- en zijhaar stak je vervolgens met die schuifspeldjes omhoog. Dan drapeerde je de pluizenbol op de juiste hoogte en model, en kamde de bovenste haren glad, zodat er zo min mogelijk pluizen te zien waren. Dan stak je de hele handel zo halverwege je achterhoofd vast met weer een lading schuifspeldjes, zodat de eerste lichting speldjes niet meer te zien was. Dan kwam er een bus haarlak aan te pas, want de coiffure moest natuurlijk niet inzakken. Dat stonk als de neten, maar je moest er iets voor over hebben. ;-) Na droging kwam dan de finishing touch: de haarspeld, die de schuifspeldjes aan het oog moesten onttrekken. Volgens mij heeft die torenkapselperiode niet zo lang geduurd. Zelf heb ik er hooguit anderhalf jaar aan meegedaan, zo ongever vanaf mijn 16e (1963/1964). Het was ook de pest voor je haar, want bij het uitkammen van die warboel brak het natuurlijk.

Wat de petticoats betreft: die waren er al in de (vroege) jaren 50. Ik herinner mij ze als een vurig gewenst bezit toen ik op de Maria Regina-school zat (1957-1959), want sommige meiden hadden er toen al een. Maar ik kreeg er pas een toen ik een jaar of 14 was. Zelfgemaakt door mijn moeder, en niks geen schuimrubber: een soort harde tule, die na het wassen in de suikerwater werd gezet, zodat hij nog harder werd, en nog meer uitstond. Dat was wel weer de pest voor je kousen - met jarretels! ;-)

Volgens mij kwamen de minirokken eerder dan de tuniekbroekpakken. Ik kan mij namelijk herinneren dat in 1963 een meisje van school naar huis werd gestuurd omdat ze een minirok (net boven de knie, hahaha) aan had. Waardoor andere meiden rebelleerden, en met nog kortere rokken naar school kwamen. Die werden natuurlijk ook naar huis gestuurd. :D Zelf heb ik niet zo erg meegedaan aan die mini-mode. Mijn zusje Toos - geen onbekende van jou - wel. Maar natuurlijk had ik wel wat kortere rokjes en jurkjes. Die ik pas zo rond 1970 nog iets korter maakte om als tuniek te dienen op een broek, inderdaad met uitlopende wijde pijpen.
Daarvoor was ik al gevallen voor de hippie-mode, met die prachtige India-jurken en -rokken. En natuurlijk heel vee4l zwart. Ik kan me nog goed herinneren dat ik in 1967 of 1968, gehuld in een lange zwarte rok, zwart getaillerd kort jasje, enkellaarsjes, haren in een knotje of staart (zoals de jonge meiden nu ook weer dragen, nageroepen werd met kreten als: 'Hé, daar gaat me opoe.' :D

Grappig dat dingen in de mode weeer terugkomen. De hippie/India-look was weer zeer vertegenwoordigd de afgelopen tijd, maar ook de mini, nu met de legging. En de tunieken: jurkjes/rokken op broeken zijn op het ogenblik niet weg te denken uit het straatbeeld. Leuk, hoor!