Vrijwel iedere dag op weg naar mijn werk kom ik haar tegen. Lopend met haar hond Roosje en een voor de ochtendwandeling uit de buurt aangewaaide grijze poes.
Wil Reijnders-Uiterwaal (1933) woont sinds 1984 in Slotermeer.
Een rekje voor de clematis
28 jaar lang woonde ze met man en drie kinderen in Bos en Lommer en had ze de huizen in dat nieuwe stadsdeel aan de andere kant van de dijk zien verrijzen. Daar wil ik nog eens een keer wonen bedacht ze als de kinderen bij de dijk in het zand zaten te spelen. En die droom kwam uit. ‘Helaas heeft mijn man dat niet meer mogen meemaken’, blikt ze terug, ‘en was mijn reuma een belangrijke reden om uit te kijken naar een eengezinswoning’. Met drie al grote kinderen maakte ze toch de stap ‘over de dijk’ en ze heeft er nooit spijt van gehad. ‘Nou ja’, weet ze nog, ‘het was geen gemakkelijke tijd qua financiën en er moest heel wat aan het huis verspijkerd worden’. Ze schiet bij de gedachte in de lach en ze wijst aan: ‘in het plafond hingen zúlke ‘zakken’. We durfden er niet onder te slapen’.
Ondanks dat ze op deze plek pas 20 jaar woont stroomt ze over van de herinneringen. ‘In de tijd dat het nieuwe station Sloterdijk werd gebouwd heb ik een keer samen met mijn beide buurvrouwen een prachtige clematis gekocht. Daar moest natuurlijk ook een rekje voor komen en wij bedachten dat we de benodigde latjes wel hier en daar uit bouwcontainers konden halen. De hele dag hebben we Geuzenveld en Slotermeer afgestruind en we hadden nog een paar latjes nodig toen we zagen dat de hekken rond het bouwterrein bij Sloterdijk een stukje open stonden. Mijn ene buurvrouw was de brutaalste en liep meteen naar binnen. Eenmaal binnen kwam als uit het niets de spoorwegpolitie met loeiende sirenes aangescheurd, die ons beval om alle latjes onmiddellijk weer neer te leggen. Nou, toen heb ik ze wel even gezegd: deze wel, maar het meeste daar hebben we ons de hele dag voor uitgesloofd. Die krijg je mooi niet.’
Haar dochters hebben inmiddels ook een plek in Slotermeer gevonden en ze geniet nog steeds van haar tuin en vooral van het uitgestrekte groengebied richting Haarlem. ‘Jammer genoeg zijn er de laatste jaren bij Sloterdijk steeds meer kantoren bijgekomen en ik kan helaas ook niet meer, zoals vroeger, met de kinderen helemaal naar De Zoete Inval lopen’.
1143 keer bekeken