VVA/Spartaan

Auteur: Jan Wiebenga
7 Fans
Bos en Lommer

Nostalgisch en heroïsch verhaal van een oud elftalleider (F pupillen) van VVA/Spartaan. Als een van de oudste voetbalverenigingen van Amsterdam mag een verhaal uit deze gelederen niet ontbreken.

 Het ‘elftal’ van de F pupillen met links mijn persoon als leider, naast mij mijn zoon Edward, tweede van rechts Gert-Jan van de Tol. Zevende van rechts, was dat Schaap, die kleine? Van de andere jongens ken ik geen namen meer?<br />Foto: collectei Jan Wiebenga

Het ‘elftal’ van de F pupillen met links mijn persoon als leider, naast mij mijn zoon Edward, tweede van rechts Gert-Jan van de Tol. Zevende van rechts, was dat Schaap, die kleine? Van de andere jongens ken ik geen namen meer?
Foto: collectei Jan Wiebenga

Alle rechten voorbehouden

Ongeveer 4 of 5 seizoenen mocht ik mijzelf en mijn vrije zaterdagochtend opofferen om ons team te begeleiden. Dit F team, waarin mijn oudste zoon Edward, bestond bij slecht weer uit 7 tot 8 spelertjes! Bij mooi weer waren er veel meer dan elf aanwezig! De leider moest élke week aanwezig zijn en het liefst ook bij de training op woensdagavond. Tevens was het mijn taak een kort verslag te genereren na de wedstrijd zaterdags, voor het clubblad. In de rust van de wedstrijd moest er voor thee of iets anders gezorgd worden. Ook het toezicht in de kleedruimtes is een taak van de leider. De gesprekken met de ouders, wel of niet aanwezig, waren veelal informatief. Zoals: “volgende week is mijn zoon niet aanwezig, want dan gaan we naar de camping” of bij een uitwedstrijd “hier is mijn zoon, ik kan helaas niet blijven, kunt u hem meenemen? ” Meer dan eens moesten we met twee auto’s, onszelf en elf spelertjes met sporttassen, naar de plaats van bestemming rijden. Daar werd ik sóms wel eens opstandig van. Gelukkig reed ik toen in een VW-kever, dus die heeft me er wel naar toe gesleept!
Een enkele keer was de leider koning. Zoals bij de toernooien van AFC in Buitenveldert. Daar werd je als een vorst ontvangen met koffie of thee. Als je nog niet ontbeten had kon je kosteloos aanschuiven. De spelers kregen in de rust gratis consumpties naar keuze. Alles was daar in die tijd zeer goed georganiseerd. Niet alles was kommer en kwel! Frustraties uit die tijd heb ik niet meer. Ik denk er met veel genoegen aan terug. Zelfs aan die keer dat ik door de scheidsrechter uitgenodigd ben om voor grensrechter te spelen. En die keer dat er bij mijn incomplete team spelers van de tegenpartij gevoegd werden! Ja, dan ga je extra goed opletten? Van de toen ook al schreeuwende en vloekende supporters (ouders) heb ik me nooit veel aangetrokken. Als het te erg werd keek ik hen even diep in de ogen en deed een paar stappen in de richting van de scheidsrechter. Dan was het meteen afgelopen met het gekerm.
Mijn (ons) elftal is nooit landelijk doorgebroken, maar als er doelpunten gescoord werden zag je de hele ploeg glunderen. Dan waren we weer heel even een sterke ploeg. Met de nadruk op ‘heel even’, maar dat mocht de pret niet drukken. Ze waren gewoon lekker aan het voetballen in Amsterdam West.

Gepubliceerd: 18 november 2007

Alle rechten voorbehouden

1405 keer bekeken

4 reacties

Voeg je reactie toe
Sandy Spil

Herinneringen uit west; VVA

Wat een mooie foto! Ik heb ook bij VVA gevoetbald met mooie herinneringen. Enorm veel uren daar doorgebracht op dat schitterende sportpark waar helaas niets meer van over is. Ja, een lullig complexje...

De jongens op de foto die ik nog herken en waar ik ook mee gespeeld heb zijn Gary Schaap; inderdaad die kleine. In het midden met de bal onder zijn voet is Ronny van Axel-Dongen. De anderen ken ik van gezicht, maar heb geen namen. Ikzelf sta er niet op. Ik was iets ouder of zat in een ander elftal.


Groetjes, Sandy Spil

 

Jan Rutgers

Kruistocht???

Beste Jan,
Niet echt bijdehand van je, ik zei toch wij stonden achter het doel:-)
Ooit heb ik ook wel voor het doel gestaan, bij SDW. Ik had de souplesse van een neushoorn en het voetbalintelect van een visstick. Men besloot mij na enige malen proberen, maar de taak te geven toe te zien opdat de reservebank niet zou wegwaaien. Toch heb ik in mijn loopbaan als voetballer één keer een goal gescoord. Een terugspeel bal op wat ik dacht dat onze keeper was kon door die van de tegenpartij niet meer gestopt worden. Het was na de rust en het wisselen van doelen was niet helemaal doorgedrongen bij mij.

Jan Wiebenga

re / Spartaan

ja Jan, dat is de Spartaan van de Spaarndammerdijk die is gefuseerd met VVA. Eigenlijk heb ik het over VVA, toen nog niet gefuseerd. Nu dus VVA/Spartaan. Jullie stonden achter het doel. Ik stond een keer vlak naast het doel, kreeg ik me toch een peer in me kruis?? Ik heb toen 5 keer een rondje veld gelopen voor het weer dragelijk werd. Als ik er aan denk voel ik het nog!

Jan Rutgers

Spartaan?

De Spartaan, dat was toch een klub die vooral leden had in de Spaarndammerbuurt? Ik meen me te herinneren dat zij een veld hadden op de Spaarndammerdijk waar ook de politiesportvereniging, DVOS, DWS de velden hadden.
Wij hebben ooit heel vroeg in de ochtend een tiental schapen op het veld van de politiesportvereniging los gelaten. Dikke pret.
Een jongenskaartje (staantribune) voor DWS kostte toen iets van 10 of 15 cent. Stonden we achter het doel de keeper op te naaien met "Huuuuuuuuuuuuuuuuuuu..........mis" als hij de aanloop nam voor een doelschop. Heeft me wel eens een klets aan de oren opgeleverd en die deed zeer want die keeper had grote en harde handen.