“Dat houdt ze nooit vol” dachten haar ouders.

Verteller: Frieda Hartog
Auteur: José Stolp
7 Fans
Westerpark, Spaarndammerbuurt
Frieda maakt een praatje Foto: José Stolp, 17 november 2008

Frieda maakt een praatje Foto: José Stolp, 17 november 2008

Alle rechten voorbehouden

Maar 40 jaar later werkt ze nog steeds met plezier!
Frieda en Paul Hartog runnen samen al 40 jaar hun melk en zuivelhandel tegenover het welbekende Schip in de Oostzaanstraat. De winkel oogt fris en modern en is veel groter dan je van buitenaf zou verwachten. Frieda maakt een praatje met haar klanten en ze informeert of het goed met ze gaat. Dat kom je ook niet overal meer tegen.

Als ze dat maar volhoudt

Frieda: “De allereerste dag dat ik hier in de winkel begon kan ik me niet zo goed meer herinneren, maar wel dat mijn ouders er een hard hoofd in hadden. Ze waren het er wel mee eens dat mijn man en ik deze zaak begonnen, maar ze dachten dat het te zwaar voor me zou zijn. Ze vonden me veel te jong en dat was ook zo, want ik was pas 18 toen ik in 1968 begon”.
 

Veranderingen

Frieda: “Zo’n beetje 25 jaar geleden was de winkel maar half zo groot. Het was dus maar een héél klein winkeltje. Indertijd werd er veel gerenoveerd en werd er van 2 woningen 1 gemaakt. De winkel kreeg er een groot winkeldeel en een magazijn bij.
Vroeger bezorgde mijn man melk in de buurt vanaf dat wij hier begonnen in 1968. In 1988 hield het bezorgen echter op.
Je had hier vroeger in de buurt hele grote gezinnen met 6 tot 8 kinderen. Die zijn er nu niet meer. In de Krommeniestraat kwam een school en daardoor vertrokken er een heleboel gezinnen die bij ons klant waren. Er werd 25 jaar geleden veel gerenoveerd en nu is dat weer zo.
Er wonen hier allerlei soorten mensen en we hebben zowel allochtone klanten, jonge en oudere buurtbewoners. De klanten van vroeger zijn nu tachtig, negentig jaar oud”.
 

Broodjeszaak

Frieda: “Het grote verschil met vroeger is wel, dat je in 1968 flessen melk had, losse eieren, dat je suiker, meel, bloem en maizena moest uitwegen. Alles was onverpakt en kwam in kratten.
Nu is de winkel meer een broodjeszaak geworden. Vanuit de haven krijgen wij faxen van bedrijven die hun bestellingen doen. Maar ook voor een creche in de buurt doen wij de levering van levensmiddelen.  Mijn man begint ’s morgens om half zes al met inladen en gaat daarna de broodjes en andere bestellingen bezorgen. Zelf begin ik om half acht ’s morgens. Dat is wel vroeg, maar ik ben het gewend. Er zit gewoon een klok in me, waardoor ik altijd vroeg wakker ben.”
 

Verbazing

Frieda: “Voordat wij hier met onze zaak begonnen zat hier ook al een melkwinkel van de familie Faijdherbe. Ze zijn gestopt toen ze 65 werden. De dochter van de vorige eigenaar komt nog wel eens langs om te informeren hoe het gaat.
Maar ook mensen die vroeger in de buurt woonden en wel eens naar Museum ’t Schip gaan, zien dat de winkel er nog steeds is en zijn dan verbaasd dat wij het al die jaren volhouden.
Maar wij hebben dit altijd met plezier gedaan en hopen het nog vier jaar te doen. Dan is mijn man 65 en dan denken we er over om te stoppen. Mijn dochter wil de winkel niet overnemen, het is te moeilijk nu om tegen de grote winkelbedrijven op te boksen”.

Gepubliceerd: 26 november 2008

Auteur: José Stolp

Lees ook de andere verhalen en berichten in de rubriek Buurtwinkels.

Alle rechten voorbehouden

2247 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

Een echt buurtwinkeltje 'verstopt' in de hoekgevel Foto: José Stolp, 17 november 2008

Een echt buurtwinkeltje 'verstopt' in de hoekgevel Foto: José Stolp, 17 november 2008

Alle rechten voorbehouden
14 jaar geleden maakte haar toen 6-jarige dochter dit samen met een kunstenaar Foto: José Stolp, 17 november 2008

14 jaar geleden maakte haar toen 6-jarige dochter dit samen met een kunstenaar Foto: José Stolp, 17 november 2008

Alle rechten voorbehouden
Uitzicht over de augurken naar 't Schip, schoolvoorbeeld van de bouwstijl Amsterdamse School Foto: José Stolp, 17 november 2008

Uitzicht over de augurken naar 't Schip, schoolvoorbeeld van de bouwstijl Amsterdamse School Foto: José Stolp, 17 november 2008

Alle rechten voorbehouden

10 reacties

Voeg je reactie toe
Buurtgenoot

Kootje Benning.

Kootje Benning vooral en Chris zijn broer waren Piets rechterhand. Wat heeft die jongen ook hard gewerkt zeg. In zijn blauwe overjas met dat kleine busje, die kleine tuktuk, altijd was hij bestellingen rond aan het sjouwen samen met Piet. Credits ook aan Kootje en Chris! 

Piet Lust tzn

Dat huodt ze nooit vol dachten haar ouders

Door De oud Amsterdammer kwam ik dit bericht tegen van Pieter.Jan. en Vrieda Hartog
Ik kwam veel bij de Fam. Hartog zijn vader had in Oostzaan een Pluimveebedrijf, en vertelde mij dat
P.J. en zijn Vriendin een melkzaak in de Oostzaanstraat hadden overgenomen ,als ik het goed heb was P.J. chauffeur melkrijder bij de melkfabriek Gebr.Schaft , Dus was hij het vroege opstaan wel gewend Zn vader zij wel eens die twee werken zowat dag en nacht maar ik P.Lust ben reuze blij voor ze dat ze het tot heden toe hebben volgehouden ,want ondanks hun drukte zag Pieter Jan toch nog kans om zondags te voetballen bij O.S.V. (6) als ik het goed heb woonde Vrieda met haar ouders op de Palmgracht ??? . Pieter Jan en Vrieda ik wens jullie de laatste paar jaar nog veel geluk en gezondheid toe .Met vriendelijke groet van Piet Lust tzn.

martin

mijn spaarndammerbuurt

ik ben opgegroeid op het spaarndammerplantsoen en mn petje af voor frieda en paul zjullie zijn twee toppers ben jullie nooit vergeten altijd aardig en oprecht ik wens julllie nog heel veel goeie jaren groetjes van martin bontekoe mn moeder was tante tiny

Janny Faijdherbe

ik ben die dochter

Heerlijk om af en toe in de winkel van mijn ouders te stappen en nog even het gevoel te krijgen van vroeger ,opgroeiend in een buurt met veel saamhorigheid. die als een warme mantel om je heen viel.
40 Jaar geleden zijn mijn ouders ( Gerrit en Marie Faijdherbe) gestopt met de winkel omdat mijn moeder het staan achter de toonbank te zwaar werd, vanwege de problemen met haar benen.Ze waren beiden 58 jaar. Mijn vader vond een baan bij drukkerij Paragon en is overleden toen hij 64 jaar oud was

Bezoeker

Kleine winkels, goed voor de sociale contacten.

Als er meer kleine buurtwinkels waren, dan had je geen z.g. georganiseerde buurtfeesten 1 xp.j. nodig. Het maakt een buurt veel gezelliger en je wordt goed geholpen. Geen eindeloos gezoek in die supermarkten en rijen voor de kassa met ongeduldige mensen. Hoop dat deze winkeliers zich niet laten wegdrukken door. en onderschriften. Willy die grote concerns. Leuke foto's

chucklehead

mooie foto's

Was erg getroffen door de mooie foto's en bijpassende onderschriften.
Vooral die met de augurken op de voorgrond. Maar ook die met de witte fiets mag er zijn!

Hanneke

leuk hoor!

wist niet dat je zo'n schrijftalent was. ga zo door!
groetjes Hanneke

Bezoeker

Lang geleden....

Leuk José, ik heb alle stukjes gelezen (nu ik ziek thuis ben) en herken wel vaag iets want ik heb zelf van 1970-1972 in de Zaanstraat gewoond, t.o. de treinenwasserette en het zwembad! Ik deed dus de boodschappen in de buurt!
groetjes,
je nicht Dineke

Will Vermeulen

40 jaar als kleine zelfstandige

Leuk berichtje, José. Wat knap dat dit echtpaar nog steeds de kop boven water kan houden! Dit getuigt van inzet en creativiteit.
Kompliment voor de foto met dat mooie perspektief: vanuit de gurken kijkend naar 't Schip! Hollandser kan 't niet!
Lieve groet, Will

Bezoeker

"Dat houdt ze nooit vol" dachten ze

José, je hebt er weer een leuk en goed leesbaar verhaal van gemaakt. complimenten voor die aardige mensen en voor jou. vriendelijke groet, Hedda