Een verdwenen melkzaak

Auteur: Jan Wiebenga
8 Fans
Westerpark, Spaarndammerbuurt

In de Spaarndammerstraat 46 was de melk- en zuivelhandel van Jan en Afra Hesp Gevestigd. Jan Hesp kocht deze zaak in april 1965 van de heer Lieftink. Jan had in het eerste jaar de hulp van zijn zus Rietje Hesp. Bij zijn huwelijk in 1966 werd Rietje vervangen door Afra Vestering, zijn vrouw.

Spaarndammerstraat 46, de voormalige melk- en zuivelhandel van Jan en Afra Hesp. Jan en Afra woonden boven de winkel. De toegang tot deze bovenwoning bevond zich toen links van de brievenbus. Nu is er een kunstschilder gevestigd. <br />Foto: Jan Wiebenga, 2008. Foto: Jan Wiebenga, 2008.

Spaarndammerstraat 46, de voormalige melk- en zuivelhandel van Jan en Afra Hesp. Jan en Afra woonden boven de winkel. De toegang tot deze bovenwoning bevond zich toen links van de brievenbus. Nu is er een kunstschilder gevestigd.
Foto: Jan Wiebenga, 2008. Foto: Jan Wiebenga, 2008.

Alle rechten voorbehouden

“Zegt u het maar, mevrouw” Deze vraag aan de klant ligt Jan Hesp in de mond bestorven. En de volgende mijmering heb ik meerdere malen uit zijn mond mogen noteren: “Je kan het je haast niet meer voorstellen dat je in zo’n klein zaakje van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat bezig was.” Voor zessen in de morgen werd melk, vla, yogurt en koffiemelk voor de deur gezet door een leverancier. Dat werd dan door Jan verdeeld tussen de winkel en zijn, in eerste instantie een melkkar en later de VWbus, waar hij zijn wijk mee bediende. Alles zat toen nog in flessen. Sporadisch kwamen verpakkingen van karton voor. ’s Morgens deed Jan de melkwijk. De VW-bus was echter ook beladen met andere levensmiddelen. Daardoor was hij pas in de middag met zijn wijk klaar. Dan had hij nog allerlei bestellingen klaar te maken die dezelfde dag nog bezorgd moesten worden. Die bezorging ging tot aan de voordeur, die zich vaak op driehoog bevond. Kratten bier, yogurt en vla, dozen met levensmiddelen, alles voor de eerste levensbehoefte sjouwde Jan dan trap op, trap af. Vaak, en vooral op de zaterdag, was hij daarmee tot in de avond mee bezig.

“Anderhalf ons oude kaas graag” was een véle malen gestelde vraag aan Afra Hesp, waaraan zij graag voldeed, ondertussen het laatste nieuws uit de buurt aanhorend. Afra stond de hele dag in de winkel de dagelijkse klanten te bedienen. Klanten die elke dag kaas, ham, worst, enz. kwamen halen. In de winkel waren tevens tientallen andere levensmiddelen verkrijgbaar. Bijzonder in die tijd was, dat zij ook nog losse melk verkochten. De melk werd dan uit een volle melkbus opgeschept met een maatbeker, en in een door de klant meegenomen pannetje geleegd. In dat opzicht waren zij echt de laatsten met deze service aan de klanten. De bestellingen per telefoon werden ondertussen door Afra genoteerd en al zoveel mogelijk door haar klaargezet voor de middag. Na sluitingstijd werd de winkel nog eens grondig schoongemaakt.

De zaak heeft bestaan tot juli 1974. De komst van de cash en carry zaken heeft Jan en Afra Hesp de das om gedaan. Deze zaken gingen met veel artikelen dik onder de prijs zitten. Omdat Jan zijn zaak nog met enige goodwill had gekocht maar door de sluiting daar niks van terug zag kreeg hij ook nog eens een financiële schop na!

Gepubliceerd: 8 augustus 2008

Lees ook de andere verhalen in de rubriek Buurtwinkels.

Alle rechten voorbehouden

2581 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

Het prototype van de Amsterdamse melkboer. Licht werkjasje en de leren geldtas gemakkelijk bereikbaar. Jan Hesp naast zijn afgeladen VW-bus in zijn melkwijk. Foto: Jan Hesp, circa 1970

Het prototype van de Amsterdamse melkboer. Licht werkjasje en de leren geldtas gemakkelijk bereikbaar. Jan Hesp naast zijn afgeladen VW-bus in zijn melkwijk. Foto: Jan Hesp, circa 1970

Alle rechten voorbehouden
Peter Zwarenkant Christchurch New Zealand

Kruidenier zaak de Bruin

In 1942 was dat een kruideniers zaak en de eigennaar heten de Bruin wij woonde op nummero 12 driehoog ik vergeet het nooit mijn moder en ik kwamen in die winkel vaak en op een dag moest me moeder weer wat halen bij meneer de Bruin .e toen we in de winkel waren kwam er een duitse soldaat binnen en vroeg aan mijn moeder of hij me wat snoepjes mocht geven mij moeder dacht er even over na maar toen de soldaat ik denk dat het een officier was liet hij mijn moeder een foto zien van zijn vrouw en drie kinderen ,mijn moeder gaf hem toen toestemming om mij wat snoepjes te geven ,ik zag enkelt de foto voor een moment maar ik wist meteen waar hjet was dat is nu zo;n 72 jaar geleden en mijn gehugen is als een PC