De sterke arm (2)

Auteur: Okko Steensma
7 Fans
4 Reacties
Slotermeer, Sloterplas
Politiecontrole met rollerbank bij de Sloterplas in 1972

Politiecontrole met rollerbank bij de Sloterplas in 1972

Alle rechten voorbehouden

Dit is het tweede stukje over de politie in de Westelijke tuinsteden van Amsterdam.
Als je ouders bij de politie waren leek het, zeker in de jaren 50 en 60, of je overal en altijd een voorbeeldfunctie had, althans zo kwam het regelmatig op mij - Okko Steensma - over.

Oppassen op de camping

We logeerden een keer met het hele gezin op een camping op de Veluwe. Ik was de oudste van drie ondeugende knullen, die wel eens wat kattenkwaad uithaalden natuurlijk. Nou, dan kon je er op wachten tot de camping bazin weer, al tierend en schreeuwend en met grote passen over het veld aan kwam lopen. ‘Jij grote lummel, schaam je je niet……. En je vader is nog wel bij de politie……!!!!!’, tetterde ze over het hele veld. Nou moe, mijn broers gooiden alleen maar met water. Ik keek alleen maar, hahaha. Nee, zonder gekheid, het was wel eens oppassen geblazen maar voor de rest ben ik er niet slechter van geworden hoor.

Oeps

Ik was 16 en had een brommer, een Honda C310 (met het bekende ei-tankje en de kunstof spatborden). Het was bekend dat deze brommers, zonder deze op te voeren, harder dan 40 km/h konden rijden. Zo reed ik een keertje op de Westoever richting Osdorp. Op mijn teller reed ik tegen de 50 km/h. Opeens zag ik in mijn ooghoek een auto die even hard reed als ik. En, het was een politieauto. Ik moest aan de kant en er werd aan mij gevraagd of deze brommer opgevoerd was, waarop ik netjes 'nee' antwoordde. Toen ik zei dat een Honda uit zichzelf zo hard kan rijden zag ik dat de agent mij niet geloofde. Om erger te voorkomen zei ik ineens dat mijn vader bij de politie was en ik dus geen opgevoerde brommer mocht hebben. De agent vroeg hierna hoe mijn vader dan wel heette. Toen ik zijn naam noemde zei de agent dat ik verder mocht rijden maar niet meer te hard natuurlijk. De volgende dag bedankte mijn vader me want de agent had aan mijn vader gevraagd of hij zijn zoon altijd op een opgevoerde brommer liet rijden. Oeps.

Gepubliceerd: 7 mei 2008

Naar deel 1 van de Sterke arm.

Alle rechten voorbehouden

1407 keer bekeken

4 reacties

Voeg je reactie toe
Bezoeker

2 uitspraken

Tja, het was niet altijd prettig om kind van een politieagent te zijn. Je probeerde je immers altijd een beetje netjes te gedragen... Mijn moeder kon daar in mee gaan en ik herinner mij één van haar uitspraken tot op de dag van vandaag.

"Denk erom! Als we je van het politieburo moeten komen halen dan laat ik je door een diender vasthouden en krijg je van mij een pak slaag op de koop toe. "

Het had zoals in Okko's verhaal beschreven ook zijn voordelen.
Wat mij altijd is bijgebleven was een andere uitspraak van een vriendje tijdens een ruzie met een paar kinderen.

"Hem ze vader is politie!.."

Bezoeker

re: Jan

Komt voor elkaar Jan, we zijn al druk bezig.....

Jan van Zijp

Anekdotes

Beste Pieter,

Wanneer jouw vader zelf wat stukjes schrijft, zou je ze dan ajb naar geheugenvanwest@planet.nl willen sturen, dan maken we er aparte verhalen van.

De redactie

Pieter Plenter

Foutje Bedankt !

Iets soortgelijks is mij ooit eens overkomen, mijn kleine broertje, een avontuurlijk ventje, was op een gegeven moment met zijn vriendje op de fiets verdwenen... het liep tegen half 6 en nog was hij niet thuis, etenstijd was heilig bij ons thuis, dus ik werd op pad gestuurd op de fiets om hem te zoeken. Mijn eigen velo stond met een lekke band in de box, dus ik greep de zwarte Politie-Simplex van mijn vader, en reed daarmee de buurt in. Zo kwam ik op een gegeven moment ook in het park terecht, en fietste die door zodat ik op een gegeven moment op de stoep parallel aan de Ruys de Berenbrouck reed. Plots gierende banden, en een vrouwelijke megafoonstem die riep. HEE JIJ DAAR, KOM EENS HIER !!... Ik tuimelde bijna van mijn fiets (waarvan ik trouwens nauwelijks bij de trappers kon) en kon me nog net staande houden aan de witte politie kever. De vrouwelijke adspirant agente (we noemden ze toen nog gewoon zo, emancipatie of niet) vroeg met hoogdravend stemmetje, "wat doe jij op de stoep te fietsen, en hoe kom jij aan die fiets,?" Ik legde stotterend uit dat ik mijn broertje aan het zoeken was, ennehhh... die fiets is van mijn vader. Waarop de agente in kwestie hartelijk begon te lachen en zei "jaja dat zal wel". De wat rustiger chauffeur en collega van haar stootte haar tegen de arm en fluisterde iets tegen haar wat ik niet kon verstaan, maar daarop vroeg ze aan me, "wie is je vader dan?" Toen ik zei dat mijn vader Bart Plenter heette kreeg ze volgens mij een rood hoofd, (maar dat kan ook de avondzon geweest zijn) en ze zei aarzelend en korzelig.... hmmm.. oké, maar niet meer op de stoep fietsen....hé! Waarop de wagen wegscheurde, met een beschaamd rozerood kleurtje (weer die avondzon?) op de achterbumper. Een lesje voor een aankomend diender leek me zo.
Mijn broertje trouwens was op een ander avontuur geweest, maar da's een heel ander verhaal.

Overigens Okko, ik heb mijn vader gevraagd om ipv. van een reactie bij jouw stukjes te plaatsen, ZELF wat leuke anekdotes te schrijven, wat hij beloofd heeft te doen.... deze volgen dus nog.