In dit geval de eerste wedstrijd, die ik officieel speelde voor de Amsterdamse korfbalclub Landlust. Tegenwoordig gefuseerd met Westerkwartier en Hespa tot ‘Sporting West’, dat speelt naast de oude gasfabriek aan de Haarlemmerweg, waar mijn opa van Puffelen ooit portier was.
Geen houden aan
De eerste wedstrijd speelde ik een jaar later dan gepland. Door een heupziekte werd ik, toen ik negen jaar en negen maanden was, afgekeurd. Mijn specialist had liever dat ik ging roeien, dat was beter voor mijn heup. Toen ik een jaar later bij hem terugkwam om te vragen of ik nu dan eindelijk wel mocht, begreep hij wel dat er geen houden aan was en liet me gaan.
Namen
Ik speelde met elf andere leeftijdgenoten toen in de F’jes. Met ome Jan Aaldriks als onze leider. Dat was niet zo vreemd, want zijn oudste dochter Gerry was één van de twaalf. Ook alle anderen heb ik nog duidelijk voor ogen. Naast Gerry waren de andere meisjes, Dinie Stuy, Henny Visser, mijn klasgenoten Ria Stornebrink, Marjanne Schomakers en Corry Pruimers. Kwamen deze laatste dames en ik van de ‘Jacques Perkschool’, de heren kwamen voornamelijk van de ‘Herman Gorter’. Behalve Joop Rijnink, want die bezocht de Qeuridoschool, de anderen waren Eddy Derwig, Ramon Sterker, Bertus Dinkla en Bert Snijder
Naar het chique Zuiden
Onze eerste wedstrijd speelden we uit, tegen A’dam Zuid, een club die in het chique Zuiden van Amsterdam speelde. In die tijd was het heel gebruikelijk, dat we daar met de fiets naartoe gingen. Verzamelen in de speeltuin aan de Gerard Callenburgstraat, waar ook het Landlustveld was, nog even iets regelen en dan vertrekken.
Netty gebelesseerd
Ome Jan (Aaldriks) zette zijn fiets, met Netty – zijn andere dochter die in het kinderzitje aan het stuur zat - tegen het hek van de ‘kleine’ schommels en liep even weg.Ver kwam hij niet, want de fiets bleek niet erg goed neergezet te zijn en kletterde tegen de tegels met een krijsende Netty als gevolg. Naast de schrik zag het er ook niet goed uit, besloten werd dat Ome Jan naar de dokter zou gaan en wij net 10 jaar oud, op weg werden gestuurd om een korfbalwedstrijdje te gaan spelen.
Fred als coach
‘Fred, jij weet wel waar het is hè’, kreeg ik nog van ome Jan mee. Daar gingen we in colonne op weg, zoals dit tafereel daarna nog vaak te zien was. Eerst richting Bilderdijkstraat, doorfietsen via de Van Baerlestraat en de Roelof Hartstraat tot aan de Hobbemakade, daar rechtsaf en weer linksaf via de Van Hillegaertstraat recht op de oude Rai af. Daar ga je rechtsaf en dan linksaf de Churchillaan op, uiteindelijk via de Waalstraat op naar de Kinderdijkstraat waar het korfbalveld lag. Zo kwamen wij keurig op tijd aan, zonder verdere ongelukken onderweg.
De opstelling maakten we gezamenlijk, waarschijnlijk deden Ramon en ik dat en speelden we ons wedstrijdje alsof er niets aan de hand was. Voor zover ik weet maakten Ramon en ik ook het verslag van de wedstrijd, waarbij we Netty beterschap wensten. Ze had gelukkig geen nadelige gevolgen aan de val overgehouden.
Vele wedstrijden volgden hierna nog.
Gepubliceerd: 6 juni 2008