Dansles (2)

Mijn Liebregtstijd

Echt plezier heb ik er niet gehad, vreemde mensen van buiten de stad en onbekende muziek toen ik al klassiek georiënteerd was. Liebregts was aardig streng maar er was een dansschool in Amsterdam met heel streng regiem, dan wordt gelet op correcte kleding. De omgang met meisjes was wel nieuw.

http://josz-vosz.blogspot.nl/2013/06/dansschool-liebregts-in-de-brakke-grond.html

dansles bij Musch

ja ja !! de bekende danslessen bij Musch, in een rondje dansen, kreeg altijd een tik op mijn vinger, deze hield ik altijd recht omhoog terwijl mijn rechterhand op de rug van de dame zat, en ja dat mocht van Musch niet. Het echtpaar stond altijd bij het kleine keukentje achterin, in de pauze kon je hier dan voor een drol en 5 knikkers een flesje drank kopen.

Op zondagmiddag vrij dansen voor beginners en 's avonds voor gevorderden, wie herinnerd zich niet de kerstsoirees niet, je stond toen allemaal te dringen om onder de misletoe komen te staan, want ja als de muziek dan stopte mocht je de dame een zoen geven. Tijdens het vrijdansen kon je ook een singletje winnen op je garderobbe bon. Heb toen het plaatje gewonnen van de Fortunes, (here its come again) en ja we moesten ook altijd zien hoe hun zoon Jan goed kon dansen met zijn slingerbenen. Mooie tijd bij dansschool Musch, dus die bij de kerk hé, want verderop de Ruijterweg had je er nog 1 met de naam Musch.

Vrij dansen

In tegenstelling tot jou had ik totaal geen zin in dansles. De meiden om mij heen gingen allemaal wel, het 'hoorde toch bij je opvoeding'? Nou, die opvoeding kon mij gestolen worden, ik ging niet. Totdat het koor, waar ik in zong, voor het jaarlijkse Ceaciliafeest - ik meen in 1964 - een diner dansant organiseerde. Ik had wél zin in zo'n feestje, en vooral in een mooi door mijn moeder gemaakt outfitje, en afgaan op de dansvloer wilde ik natuurlijk helemaal niet. Dus ik besloot om privé-lessen te nemen. Bij de firma Liebregts in de Nes (Brakke Grond), waar mijn ouders elkaar hadden leren kennen in 1939. Ik kreeg les van een dame met een bijna balletachtige en afstandelijke uitstraling. Ik was een snelle leerling, het ging mij allemaal vrij goed af. Op het Caeciliafeest schitterde ik dan ook, 17 jaar jong, mede door de lovertjes op het bovenlijfje van mijn prachtige jurkje.
Mijn danslerares had mij over weten te halen om te fungeren als voordanseres. Dat hield in dat je op een beginnerscursus samen met een van de dansleraren (v/m) de passen voordeed. In ruil daarvoor mocht ik gratis en voor niks naar de vrij-dansen-avonden. Dat werd pas leuk toen mijn broer ook op dansen ging.
Er werden daar ook feesten georganiserd, zoals een kerstbal, waar je je niet al te veel bij moet voorstellen: er stond gewoon een kerstboom, en dat was het.
Maar het Sinterklaasfeest werd ook gevierd. Iedere dame moest een pakje maken voor een heer, en omgekeerd. En als je iemand op het oog had mocht je daar een extra pakje voor maken. Nu, ik had daar iemand die achter mij aanzat - die ik overigens helemaal niet zag zitten - en ja hoor: een extra pakje. Balen! Maar na verloop van tijd nog een extra pakje........ Mysterieus..... Mijn 'aanbidder' helemaal pissig, en ik toch wel nieuwsgierig.
Nu, de ontknoping kwam tijdens het Sinterklaasfeest in huiselijke kring, dat met trekken van lootjes gevierd werd. Mijn broer had mij getrokken, en had zijn gedicht en surprise dus op het dansgebeuren gebaseerd..... de l*l.....
Liebregts was trouwens een uiterst katholieke organisatie. Je kwam er niet in als je niet kon bewijzen dat je van 'het houtje' was, ook niet bij vrij dansen. Daar had men het volgende controlemiddel voor: men vroeg onder welke parochie of je hoorde. Nu, dat was natuurlijk makkelijk doorgeven aan vriendinnen en vrienden die je mee wilde nemen. ;-)