CBR rijschoolverhalen

6 Fans
Geuzenveld

Mijn herinneringen aan Het CBR bestaan het meest uit die van de jeugd die op en rond het CBR terrein speelden als de deuren (lees hekken) gesloten waren. En hoewel ik vanaf ons balkon op nummer 1 II op het parkeerterrein keek, heb ik daar weinig vertoefd tijdens de openstellinguren van het CBR.

De sloop van HET CBR Foto: Pieter Plenter Foto: Pieter Plenter, oktober 2007

De sloop van HET CBR Foto: Pieter Plenter Foto: Pieter Plenter, oktober 2007

Alle rechten voorbehouden

Toch wil ik een paar herinneringen ophalen die me zijn bijgebleven en die te maken hebben met het eigenlijke gebruik waarvoor het CBR bestemd was.

De klaag- of juichmuur

Zoals de vele gevallen van hevige smart, die huilend op het muurtje(!) ineenzegen, omdat ze het examen voor de zoveelste keer niet hadden gehaald, of personen die kwaad de bos bloemen, aangereikt door een té optimistisch familielid of anderszins, op de grond smeten en vertrapten. Ook andersom kwam natuurlijk voor, juichende en gillende mensen die waren geslaagd en in de armen vlogen van de afhalers en daarbij soms beiden op de grond vielen uit enthousiasme, dat was wel erg leuk om te zien natuurlijk.

Dubbel van het lachen

Er schiet me nu ook een grappig verhaal te binnen van een stoere in leren jack geklede snuiter die wild de draaideur uitstoof omdat hij gezakt was (neem ik aan), naar een behoorlijk grote Amerikaanse auto liep, er insprong en woest vol gas achteruit het parkeervak uitgierde, de bocht nam en met hoge snelheid de parkeerplaats verliet….. Tja, foutje dus... hij reed de INGANG uit, waar op dat moment net een leswagen de parkeerplaats op wilde draaien. Gevolg... een hoop blikschade, een woeste instructeur en een huilende dame achter het stuur van de leswagen.
Enfin, de politie is er bij geweest maar hoe dit verder is afgelopen weet ik niet. Ik heb op ons balkonnetje in mijn uppie wel dubbel gelegen van het lachen.

Het muurtje als obstakel

Of de zenuwachtigen die hun leswagen, die met de neus tegen het muurtje stond geparkeerd, lieten wegrijden in de verkeerde versnelling (in z’n vooruit) zodat het examen (of de les, in het minst erge geval) niet verder kwam dan +/- 30cm.
Ook een koddig gezicht was die mevrouw die voor haar examen een nummerbord van een wagen die verderop stond ging oplezen, daarvoor een stukje achteruit moest, tegen het muurtje aanliep en er pardoes achterover overheen kukelde, waardoor haar mooie benen gehuld in panty’s en haar voeten in witte schoenen - ik zie ze nog voor me, dwars uiteenstaand á la Charlie Chaplin - boven het muurtje uitstaken. Ze werd door de examinator weer mee naar binnen genomen voor een bakje koffie tegen de schrik neem ik aan. Dit voorval werd door ons, een groepje opgeschoten pubers, gierend van het lachen gezien en is nog maanden een bron van vermaak geweest en vaak nagespeeld voor de lol.

Ondanks glasscherven een bron van vermaak

Ook zijn de metershoge lantaarnpalen (3 stuks) die op het parkeerterrein stonden meerdere malen in aanraking gekomen met diverse voertuigen, vaak doordat de bestuurder(ster) de bocht te krap nam of te laat remde en daardoor er weer een zijspiegel, achterlicht of koplamp aan diggelen ging. Ook zijn er vele kleine botsingen geweest tussen leswagens onderling, met de nodige scheldpartijen gepaard gaande. Wat trouwens door ons voetballers niet altijd in dank werd afgenomen doordat er bijna altijd wel stukjes glas en ander scherpe voorwerpen op het parkeerterrein bleven liggen en dus onze bal vaak lek raakte, of erger, lelijke schaaf en snijwonden veroorzaakten bij struikelpartijen.
Enfin, al met al … een bron van vermaak in vele opzichten - “ONS CBR”

Gepubliceerd: 18 augustus 2008

Alle rechten voorbehouden

530 keer bekeken

4 reacties

Voeg je reactie toe
Louis

al betaald...

Die heb ik al betaald want de verader kon ook niet slapen !! ha..ha...

Bezoeker

Aan Louis

Er komt nog een naheffing aan.

Bezoeker

de auto's wassen van examinatoren

Ik was er maar wat trots op om tegen mijn vrienden te zeggen dat ik op jonge leeftijd meer had verdiend als zij die vakken gingen vullen bij Dirk van den Broek in de Nicolaas Ruichhaverstraat. Ik ging dan de auto's wassen van de examinatoren die op de vroege zaterdagochtend bij ons de auto in de Colijnstraat tegenover het CBR parkeerden. Ja het was vroeg opstaan en steeds maar weer emmertjes water van boven naar beneden halen om aan het eind van de dag tevreden terug te kijken wat ik had verdiend ! Natuurlijk ging dat geld ook meteen weer op als we diezelfde avond waren uit geweest maar dat kon de pret niet drukken. Later heb ik een aardige band gekregen met diverse examiniatoren waarmee ik met een aantal nog steeds contact onderhoud. Het was een heel leuke tijd waar ik ook leuke herinneringen aan heb overgehouden.

Marie-Anja Seitz Warmerdam

de hekken van het cbr

Hoi Pieter

Even een reactie op je schrijven over het CBR.
Ik herinner me dat er heel veel mensen zakten omdat ze hun richtingaanwijzer vergaten aan te doen als ze het CBR terrein op reden. Ik weet nog dat mijn moeder op het balkon stond en begon te lachen toen de zoveelste kluns(volgens mijn moeder) het weer vergat. Ook herinner ik me nog dat er een rijinstructeur was (een vervelende chagerijnige kerel) die zijn auto steeds bij ons voor de deur parkeerde in plaats van netjes op het parkeerterrein van het CBR. Op een gegeven moment zat zijn auto steeds onder de vieze theezakjes en op een keer stond mevrouw Koenders toevallig op het balkon toen het weer eens raak was . Die meneer heeft mevrouw Koenders toen uitgescholden maar zij had het echt niet gedaan!!!!! (Dus echt niet) Zij vond het helemaal niet leuk en was echt van slag.
Weet je nog dat het ook zo leuk was om de hekken te gebruiken als een soort schommel. Een kind ging in de opening aan het einde zitten en de anderen gaven een superzet en dan vloog je met een boog naar het muurtje. We hadden ook vaak planken als wip op het muurtje en onder hard gezang zaten we daar uren te plankeren. De familie Witteveen heeft heel wat met ons te stellen gehad.

groetekes van Marie-Anja