"Wat ook een groot deel van onze jeugd bepaalde waren de halletjes van de ‘fietsenboxen’ waar complete trouwerijen werden nagespeeld en toneelstukjes werden opgevoerd en waar we vaak op wat latere leeftijd (pubertijd) en als het weer wat minder was allerlei dingen deden, wat meestal bestond dit uit slap praten, stiekem je eerste sjekkie roken, vrijen en het luisteren naar muziek (CCR, Canned Heat, Stones, John Denver en blues in het algemeen). Dit uit een door mij of door een ander meegebrachte joekel van een cassette recorder terwijl we lui op de grond lagen of zaten. Men moet niet vergeten we zaten midden in de hippietijd toen (half jaren 60 tot begin 70) en we gedroegen ons er dus ook naar. (vrije jeugd... we krégen ook die vrijheid, maar ondanks dat hielden we wel het respect voor onze ouders en voor die van de andere kinderen hoog) Ik herinner me de avonden bij iemand thuis waarvan de ouders die avond weg waren, en dus werd er al of niet met ouderlijke toestemming een gezellig gebeuren geregeld, met gekleurde doeken over de lampen en de gordijnen potdicht. Eenmaal bij de familie Doest met z’n allen door het bankstel gegaan.... hoe dat is afgelopen weet ik niet meer, maar dat er harde woorden zijn gevallen tussen de ouders en de overigens heel lieve dochters is wel duidelijk. Hier kreeg het respect voor de ouders toch wel een deukje trouwens."
"Ook was het bij ons jongens in trek om te gaan vissen, en dan het liefst in de trekvaart, aan de overkant van de Haarlemmerweg, welke altijd weer een avontuur was om over te steken, want ook toen al was deze straatweg een druk gebeuren. Ik herinner me nog de vangst van een door mij met veel moeite uit het water gesleurde paling, die ik met een eindzwiep over me heen zwaaide en toen dus per ongeluk pardoes op de Haarlemmerweg terecht kwam precies voor de wielen van een auto. Toen de wagen weg was stond de paling in een prachtige krul op de weg, en heeft daar de rest van de middag gelegen en/of gestaan."
"En wij (de jongens) deden wedstrijden wie er het snelste bij de Amsterdamse poort in Haarlem kon komen en weer terug naar huis, door te gaan liften op dezelfde Haarlemmerweg meestal in groepjes van twee. Eens op de terugweg stopte bij de A’damse Poort een volkswagenbusje voor mij en Bart A. om ons in te laten stappen, maar toen de zijdeur openging kwam ons een walm stinkende hasjlucht tegemoet en zagen we een nest uitgetelde figuren liggen, dat we besloten deze rit aan ons voorbij te laten gaan, het geluk voor ons was dat een rugzakker die ook stond te liften, wel instapte, zodat we met een gerust hart weg konden lopen. We verloren overigens die dag wel."
"Als Rode draad door alles heen loopt 'het muurtje' rond de parkeerplaats van het CBR...... onze verzamelplaats, voetbalterrein en hangplek..... dit muurtje is door mij al eerder besproken in mijn stukje over het CBR, en het moge duidelijk zijn dat dit een groot stuk van de oudere en jongere jeugdlevens bepaalde in de Wigbolt.....
Ik zal niet zeggen dat we lieverdjes waren, en er zaten tussen de pubers van onze straat best wel een paar die het gevang wel eens van binnen hebben gezien, en ook ik heb wel eens wat gejat bij onze groenteboer/kruidenier Visser aan de overkant, - overigens hij had genoeg van ons gepikt met zijn hoge prijzen, dus voel ik me daar niet schuldig over, helemaal niet nadat mijn moeder hem per ongeluk een zilveren tientje gaf ipv. een rijksdaalder, en hij bij hoog en bij laag beweerde dat het een knaak was... mijn moeder (eerlijk als goud) kon het tientje zien schitteren in zijn knakenbak. Enfin... de AH was dichtbij gekomen... dus hij heeft er meer aan verloren dan hem lief was. Ik mocht hem niet, maar dit terzijde."
"Goed, in het algemeen dus, dingen als graffiti, vernielingen, geweld en (hard) drugs kwamen in die tijd bij ons in de Wigbolt praktisch niet voor, en onze buurt was dan ook schoon en prettig om in te wonen en te spelen. En al was het niet zo dat er bij ons vaak dingen werden georganiseerd door de ouders van de straat waren we toch allemaal als familie van elkaar, we kenden elkaar door en door als kinderen en wisten we wie er ziek, zwak of misselijk waren. Goed ik heb nog veel meer dingen te vertellen, maar ik stop er maar mee, anders word het misschien té persoonlijk....."
"Ik wilde alleen even een sfeerbepaling geven van onze straat, en dan met name de eerste flat, in de beginjaren van zijn bestaan.
Enfin, de Wigbolt, een heerlijke plek om in opgegroeid te zijn."
Terug naar 'deel 1' van dit verhaal.
