Voetballeed
Het Eendrachtspark noemden wij gewoon "het park" en de jongens uit de buurt voetbalden daar regelmatig. Zo ook een keer mijn oudste broer Dirk-Jan. Hij was niet zo'n lenig sportief type dus het was al heel wat dat hij een keer meedeed. Vol vuur stortte hij zich in het spel en het ging redelijk. Maar opeens kwamen de stoere binken van het Asociale buurtje uit Slotermeer. (Deze jongens beschouwden het voetbalveld als hun eigendom.) Zij kwamen aangestormd en hadden stokken bij zich. De twee elftallen renden natuurlijk heel hard weg en mijn broer rende ook op zijn hardtst maar dat was een stuk minder snel dan de rest van de elftallen. Hij kon nog net een stok ontwijken en was bijna het (angst)haasje. Gelukkig was hij toch nog snel genoeg om heelhuids de rand van het park te bereiken maar de schrik zat in de benen en hij heeft nooit meer in het park gevoetbald.
Verkennertje P.P.
Op een dag ging mijn broer Peter-Paul bij de verkenners. De hele buurt liep uit toen hij voor het eerst in de welbekende verkennersbroek verscheen. Over de broek is al geschreven door vroegere buurjongen Piet Plenter maar ik wil toch niet onvermeld laten dat mijn broer Peter-Paul de ultieme spillebeenverkenner was!
Omstreeks dezelfde tijd hadden we ruzie met mijn (driftige) vader omdat een van de jongens iets stoms had gezegd of gedaan. Mijn vader werd zo kwaad dat hij helemaal rood aanliep en hij riep driftig "stomme incebiel". Wij kwamen met z'n allen niet meer bij van het lachen (wel zo dat mijn vader het niet kon horen) en in combinatie met de schitterende verkennersbroek hebben we een toneelstuk gemaakt en dat heette "Het Incebiele Verkennertje" Mijn broer Hendrik-Jan en ik verzonnen de avonturen van het zielepotige verkennertje en iedere keer als we het opvoerden kwamen er avonturen bij en Peter-Paul speelde de hoofdrol. We hebben er heel lang plezier van gehad. Nu moet je begrijpen dat we een heilig ontzag hadden voor mijn vader en dat we hem betrapten op een verspreking was voor ons toch een kleine genoegdoening voor de driftbuitjes van mijn vader. (geen trauma's aan overgehouden hoor). Over de verkenners gesproken, de hopman (ik weet zijn naam niet meer) kwam heel vaak bij ons over de vloer en we hebben heel wat avonden met z'n allen in de huiskamer onder het genot van diverse koppen koffie en pindakoekjes en chocolaatjes van die gezellige zeg maar kampvuuravonden gehad. De hopman vond het hardstikke leuk bij de Warmerdammen en we hebben veel van hem geleerd (spelletjes).