Onze ijspret in de zestiger jaren

7 Fans
Geuzenveld
Trots op mijn vader

Vroeger had je WINTERS zeggen de mensen tegenwoordig. Gelukkig hebben we dit jaar in 2009 ook een wintertje gehad en dat brengt weer herinneringen naar boven aan de barre winter van 1962-63. Ik was toen elf jaar en mocht met mijn vader schaatsen op de Haarlemmertrekvaart en we schaatsten naar Haarlem. Of ik daar aangekomen ben weet ik niet meer maar wel dat het een superlange tocht was en dat ik mijn vader haast niet bij kon houden. Ik vond dat mijn vader het beste schaatste van alle vaders en was stiekum zo trots op hem. Mijn vader had houten noren en ik had Friese doorlopers. Onderweg moesten we twee keer stoppen om mijn schaatsen weer strak te binden en ik weet nog zo goed dat de strikken van die gestreepte schaatsveters dan bevroren waren en het was een heel werk om de knopen los te maken (en weer vast).  Mijn moeder had elke winter een nieuwe dikke trui gebreid en ik had een hele mooie ijstrui met een ingebreid noors patroon. Mijn vader en ik hadden ook allebei door mijn moeder gebreide wanten aan van allerlei restjes wol en het was al met al een fleurig geheel. Het gevoel van vrijheid dat je had op de trekvaart, zo hard schaatsend, vergeet ik nooit meer.
's Avonds kwamen we helemaal verkleumd thuis, want als je je schaatsen eenmaal uit had gedaan en je schoenen aan kon je haast niet meer lopen. En dan die heerlijke erwtensoep en het gevoel dat je echt wat gepresteerd had!
Het was een geweldige dag toen samen met mijn vader.

Slechte verliezer

Bij ons voor de deur (Jacob Cabeliaustraat) lag een sloot dus er werd 's winters natuurlijk druk geschaatst.
Op een dag hielden de jongens wedstrijdjes tegen elkaar en eigenlijk wilde ik ook wel meedoen. Een buurjongen uit de Cornelis Rooboltstraat had alles gewonnen van de jongens en toen kwam er iemand op het idee om mijn persoontje (ik kon goed schaatsen) tegen de winnaar te laten schaatsen. Nou dat vond ik natuurlijk geweldig en ik nam de  "uitdaging" meteen aan. Ik heb geschaatst alsof mijn leven er vanaf hing en ja hoor ik had gewonnen. Helemaal trots was ik!!!  Later liep ik naar huis en daar kwam de verliezer en gaf me een hele harde schop tegen mijn scheenbeen. Thuisgekomen keek ik hoe het been eruit zag want het deed gemeen zeer. Hele Grote Blauwe Plek!
Maar ik had toch lekker gewonnen!

Nieuwe sport

Het was winter beginjaren zestig en er lag uiteraard weer dik ijs op onze sloot. De buurt veranderde natuurlijk in de loop der jaren en er waren bergen aarde gestort  die schuin naar de sloot afliepen. Er lag sneeuw op en we waren zo vaak naar beneden gegleden dat er een dikke ijsbaan ontstaan was. We kwamen op het lumineuze idee om een nieuwe sport uit te vinden namelijk  "het schansschaatsen". Geweldig! Je stond bovenaan de helling in hurkhouding en gleed op je schaatsen naar beneden. Je kwam met een mooie boog op het ijs terecht. Het ging een hele tijd goed en ik moet zeggen dat het echt heel hard ging. Ik suisde weer naar beneden en toen ging het mis en kwam ik keihard op het ijs terecht.  Nou ja, gauw huilend af naar huis en weer een beetje bijkomen van de schrik met een lekker kopje thee en een koekje (biscuitje). De verdere middag heb ik nog gewoon geschaatst en de volgende dag op school voelde ik me helemaal niet lekker. Bleek dat ik toch een lichte hersenschudding had opgelopen.
Dat was meteen het einde van de nieuwe sport.

Gepubliceerd: 7 februari 2009

Alle rechten voorbehouden

1785 keer bekeken

17 reacties

Voeg je reactie toe
Aloys Scholte

Re: oliehandel pronk

Frank Pronk:
Die koude winters kan ik me nog goed herinneren, wij hadden een oliehandel en moest op mijn 13e al helpen de 15 liter oliekannen vanuit de tankwagen te vullen dat gebeurde voor de deur in de Dr. H., Colijnstraat. (ik ben nu 60)
Wij waren vaak een van de eerste op het ijs, schotsje springen en kunstschaatsen. Ook spoten wij het landje voor de deur op en maakten een ijsbaan met licht en muziek. In de strenge winter van 62? reed mijn broer Tom met een auto op/over de Sloterplas.

Hallo Frank, 21 maart 2013

De familie Pronk herinner ik mij nog goed,harde werkers waren jullie allemaal.
Wel leuk dat ik via deze site weer eens wat hoor van jou en over familie.

Bij ons in Slotermeer kwamen jullie ook in de jaren 1960/70.
Het gebeurde weleens dat mijn vader vlak voor het weekend de voorraad petroleum zag slinken.
Dan moesten wijzelf met de 15 literbussen naar drogisterij van Dalen op de hoek van de Burg. de Vlugtlaan/Fockstraat .
Al was het maar een paar staten verder,viel vies tegen.Maar wel in evenwicht met 2 bussen hoor.
Maar des temeer bewondering voor jullie zware werk,dat wel natuurlijk!
Totdat wij verhuisden naar een straat verderop en begonnen we met onze eerste gashaard te stoken.

IJspret was het zeker destijds,na het avondeten gewoon weer verder de koude in over de bevroren staten de sloot op.
Het IJsselmeer was in de winter 1962/63 ook bevroren
Heftige tijden waren het.

Ik zal nog een persoonlijk berichtje naar de redactie sturen, indien je mailadres ongewijzigd is intussen, de groeten aan de familie.

Met vriendelijke groet,
Aloys(Loek Scholte)

Dag Frank

Frank Pronk

oliehandel pronk

Die koude winters kan ik me nog goed herinneren, wij hadden een oliehandel en moest op mijn 13e al helpen de 15 liter oliekannen vanuit de tankwagen te vullen dat gebeurde voor de deur in de Dr. H., Colijnstraat. (ik ben nu 60)
Wij waren vaak een van de eerste op het ijs, schotsje springen en kunstschaatsen. Ook spoten wij het landje voor de deur op en maakten een ijsbaan met licht en muziek. In de strenge winter van 62? reed mijn broer Tom met een auto op/over de Sloterplas.

Joop

Joop

Pirouette dames is het........ pirouette..........

Marie-Anja Seitz-Warmerdam

pierowet

Hoi Paula

Ik zag toevallig je reactie en het maakt niet uit hoe je pierowet schrijft wat mij betreft want iedereen weet wat je bedoelt. Er werd in ieder geval flink op geoefend en weet je nog dat het Pootje Over ook een lachwekkende oefening was? En wat waren wij allemaal doorzetters op onze doorlopers!!!

Groetekes van Marie-Anja

PAULA

SCHAATSEN

IK HEB OOK EEN HERINNERING AAN HET SCHAATSEN OP DE HAARLEMMERTREKVAART.
IK SCHAATSTE MET ? RICHTING SLOTERDIJK STATION, HET WAS AL DONKER EN WIJ MOESTEN OOK NOG TERUG.
THUIS GEKOMEN BEGAVEN MIJN DERTIENJARIGE BEENTJES HET AL GAUW, MAAR EERLIJK GEZEGD WAS IK UITERMATE TROTS OP MEZELF OM DEZE PRESTATIE.
GELUKKIG HAD IK WEL KUNSTSCHAATSEN AAN WANT OP DIE FRIESE DOORLOPERS HAD IK DIT NIET VOLBRACHT.
HET VOELDE ALSOF IK ZEEBENEN HAD EN AL JAREN IN DIENST WAS VAN DE MARINE..............DÁT GEVOEL.

VOOR DAT DE KUNSTSCHAATS ZIJN ENTREÉ MAAKTE WAREN WIJ AFHANKELIJK VAN DE FRIESE DOORLOPERS. NOU, ER WERD MEER GEVALLEN DAN "DOORGELOPEN".
IK KEEK WEL EENS MET FRISSE JALOEZIE NAAR MIJN GROTE ZUS MIA, DIE HAD OP EEN (VOOR HAAR) MOOIE DAG, INEENS VAN DIE SPIERWITTE SCHAATSEN AAN HAAR VOETEN.
EN WAAR ZIJ MOOIE PYROËTJES (HOE SCHRIJF JE DAT IN GODSNAAM) DRAAIDE, TRACHTTE IK HAAR NA TE DOEN OP DIE ROTSCHAATSEN MET HUN STREEPJESLINTEN. HET ENIGE DAT IK PRESTEERDE WAS EEN GIGA GROTE SCHUIVER OVER HET IJS, VERSTRIKT IN DE STREEPVETERS.
MIJN HELE SCHAATSCARRIËRE NAAR DE BLIKSEM, WANT NIEMAND ZAG NATUURLIJK DAT IK OOK SCHAATSTALENT HAD.

UITEINDELIJK HEB IK NOG LANG MOGEN SCHAATSEN DAARNA, TOEN WAREN ER GELUKKIG NOG ECHTE WINTERS.

Marie-Anja Seitz-Warmerdam

Auto's

Eigenlijk kan ik me helemaal geen auto's herinneren in mijn beginjaren in Geuzenveld. Na enkele jaren stond er één auto in de straat. Wij hebben nooit achter een auto gehangen maar het lijkt me voor kinderen een heel leuk spel.

Groetekes van Marie-Anja

Martin van Beek, h'meerstraat 136 huis

íjspret

Ik kan me nog goed het "bakkie-achter" herinneren in de Warmondstraat langs de Westlandgracht.
Best gevaarlijk, maar de auto's konden toch niet zo hard rijden; gepekeld werd er daar in de 60-er jaren niet, volgens mij.
Je hield je vast aan de achterbumper en liftte zo een eindje mee over de sneeuw. Heel leuk en spannend, want je moest natuurlijk niet "betrapt" worden door de chauffeur !..

Marie-Anja Seitz-Warmerdam

pluimpjespistool

Dat spelletje met de messen is aan mij voorbijgegaan maar het pluimpjespistool kan ik me heel goed herinneren want ik heb een keer een kogeltje tegen mijn been gehad en dat was reuze pijnlijk en weer eens goed voor een flinke blauwe plek. Ik weet niet meer wie mij geraakt had maar wel dat het per ongeluk was.

Groetekes van Marie-Anja

Bezoeker

ijspret

Van al die ijspret heb ik, helaas, niets meegekregen.
Kan me herinneren dat ik 1 x op het ijs heb gestaan maar ik heb er, ook weer helaas, nooit de lol van ingezien.
Een echte strenge winter vind ik prachtig, een Elfstedentocht nog meer maar zelf schaatsen? Ik kijk liever en dan geniet ik ook.

Bezoeker

Rare jongens spelletjes

Ik vond die Jan Lensen toen maar een etter. Je was echt bang als hij in de buurt was.
Er was ook een soort van spelletje (in de zomer welliswaar) aan de slootkant van de Cabeliaustraat. Of dat nou van die Jan afkwam? (hij was er wel altijd bij), maar jochies hadden in die tijd ook al messen op zak.
En dan gooide die Jan zijn mes in de sloot en dan deden anderen dat ook en moest je daarna de sloot in om je mes terug te vinden. Je verzint het toch zelf niet!
Meerdere messen kwamen niet meer terug.
Nog zo'n achterlijk spelletje. Het was hip in die jaren om een Diana pluimpjespistool te hebben, als snel werden die pluimpjes diabolokogeltjes want daar kon je nog meer mee en dan ging je mikken op die regenpijpen in de Cabeliaustraat en ging zo'n kogeltje daar dwars doorheen. ik herinner me Twan Stroop die daar erg goed in was. Het was stoer er daar ging het om toch?

Marie-Anja

Humor

Nog even een reactie op de humor van Jan Lensen.
Wij gingen ook wel eens weg naar een ander gedeelte van de sloot en kwamen dan even niet meer in onze eigen buurt als Jan met hockeystick op het ijs was. Ik moet wel zeggen dat hij het op niemand speciaal had gemunt maar echt op iedereen!!!!!! Gelukkig had je ruimte om te vluchten!!! En we lieten ons niet uit de sloot slaan.

Groetekes van Marie-Anja

Marie-Anja

Kunstschaatsen

Hoi Sabien

Het was inderdaad reuze spannend om s'avonds te schaatsen op onze sloot voor de deur en er liep altijd een scheur midden door het ijs. Als je niet oplette zat je met je schaats vast en viel je natuurlijk. Ik heb mijn oude kunstschaatsen niet meer want ze waren echt versleten. (de schoenen). Ik heb toch weer nieuwe gekocht in 1978 of zo en die waren 120 gulden. Nou ja ik heb er maar een paar keer van kunnen genieten want er waren een aantal slechte winters. De laatste keer dat ik had geschaatst was 12 jaar geleden maar deze winter heb ik de stoute schaatsen aangetrokken en heb het er nog een keer op gewaagd. Het was heerlijk en ik ging nog als een speer. Nu staan de kunstschaatsen weer in de vaseline en ik hoop dat ik het nog een keer mag beleven volgend jaar want het wordt natuurlijk steeds moeilijker om te durven. Ik herinner me ook nog dat we op de A. gracht schaatsten en het was ook een mooie brede baan.

Groetekes van Marie-Anja

Sabien

ijspret

Ach ja kinderen zijn zo onbevangen,zien nergens gevaar in maar leuk was het wel allemaal.Ton en ik hebben ook veel geschaatst op de Albadagracht,en jullie waarschijnlijk ook wel als ik me nog vaag kan herinneren, ik heb zelfs mijn kunstschaatsen nog uit die tijd,inmiddels al 43 jaar oud.Ze passen zelfs nog maar de steun is er na al die jaren wel 'n keer uit zit geen model meer in maar ik kan ze toch niet weg doen,Jeugdsentiment zullen we maar denken.Ja en naar het kommetje schaatsen ,ook wel 's avonds in het donker,bloedlink soms, onze ouders moesten toen eens weten wat we uitspookten.Heerlijk he Marie-Anja zo te mijmeren uit die tijd.Ik zou zeggen ga nog even door met je verhalen ik vind het echt heel leuk.Groetjes van je oude buurmeisje Sabien.

Marie-Anja

nog even over de ijspret

Eigenlijk heb ik heel veel geschaatst met mijn broer Hendrik-jan want wij verzonnen samen altijd die gevaarlijke onderdelen zoals "schansschaatsen" en eng langs een wak rijden.
Wij konden samen ook vol bewondering naar een ingevroren vis kijken en soms met prikstokken proberen of de vis nog te redden was. Ook een ingevroren eend was goed voor een hele middag reddingsaktie. (natuurlijk nooit gelukt) Als je naar het kommetje in Slotermeer schaatste kwam je ook altijd lang een stukje sloot waar een slecht stuk ijs was met een soort gaspruttel en wakjes. Dat was best wel eng maar toch probeerden we met stokken altijd in die bubbeltjes te poeren.

Groetekes van Marie-Anja

Marie-Anja

ijspret van mijn zus

Ja Tine-Marie wij aten ook wel "gewapend beton" en of dat de juiste benaming is voor het gerecht van aardappelen,bruine bonen en pork weet ik niet , maar wel dat wij dat zo noemden.
We aten ook wel stamppot aardappelen met appelmoes en nog wat erdoor en dat noemden wij "hete bliksem".
We kwamen altijd hongerig binnen na het schaatsen en vooral de warme vla voor toe was dan altijd zo op en de pan werd ook nog uitgelikt door de hongerlap van de dag.
Ik vind het leuk dat jij je herinnert dat onze moeder schaatste want dat kan ik me helemaal niet meer voor de geest halen.

Tine-Marie Salis-Warmerdam

IJSPRET

Hoi, Marie-Anja
Ik heb genoten van je stukjes over de ijspret.Zelf kan ik mij herinneren dat ik 5 jaar was en alle schaatsen die er waren mij nog veel te groot waren. Dus mijn vader heeft toen van die kleine blokschaatjes voor mij op de kop getikt en ik heb wel leren schaaten die winter. Voor jou gold als heel ver Haarlem, in mijn geval schaatste ik van de sloot naar het kommetje en dat vond ik al een heel eind. Ook kan ik mij nog herinneren dat wij wel eens "gewapend beton" aten. Ik geloof dat het stampot bruine bonen met pork en aardappelen waren. In mijn kinderogen een enorme pan, maar hij ging wel schoon op.
Zondags was het helemaal leuk, omdat zowel mijn moeder als mijn vader gingen schaatsen.

Bezoeker

IJSPRET ?

Op datzelfde slootje was ook ene Jan Lensen aktief op hockeyschaatsen.
Als je dan lekker in je slag zat , stak hij zijn hockeystick voor je voeten zodat je gigantisch op je gezicht ging. Daar was hij ook de hele tijd mee bezig anderen onderuit halen, humor ten koste van anderen zullen we maar zeggen.
En dat schaatsen naar Haarlem zal wel Halfweg geweest zijn. Dat probeerde ik eens in 1965 of zo kwam ook niet verder dan
Halfweg omdat het bobbeltjesijs was en de wind pal op je gezicht stond zo ver en best koud,brrrrrrr..................