De 'heren' van de woningbouw
Wij hadden in de Jacob vaak last van lekkage van het riool(de drollen dreven regelmatig in de gang)(dweil dweil). De heren van de woningbouw hadden tegen mijn moeder gezegd dat ze beter op de kinderen moest letten als ze naar de w.c. gingen en mijn moeder was woest. Later bleek dat er allemaal stenen van de bouw onder de grond lagen en dat de hele boel verzakt was. Wij konden er dus echt niets aan doen!
Dappere musketiers in de dop
Een van mijn dierbaarste herinneringen is dat we mijn oudste broer(een einzelganger) gingen verdedigen als hij werd gepest. We hadden als kind allemaal rood haar en we hadden scheppen stokken stelten stoffer en blik en alles wat we konden vinden om de belagers van onze broer te lijf te gaan en mijn jongste zusje Anne-Marie kon amper lopen maar kwam ook met een stok aangewaggeld. Dan waren we samen de vijf musketiers.
De Wigbolt Ripperdastraat
Toen ik veertien was zijn we naar de Wigbolt Ripperdastraat 5 huis verhuisd. Het was een woningruil en onze spullen waren opgeladen op een open vrachtwagen en helemaal bovenin stond een stoel en daar mocht ik in zitten toen we gingen verhuizen. Geweldig!!!
De Wigbolt Ripperdastraat was ook kinderrijk en we waren binnen een dag gewend en hadden meteen weer nieuwe vrienden en vriendinnen. Het huis was een vijfkamerwoning en mijn moeder vond het zo heerlijk dat ze niet meer met de was van boven naar beneden hoefde te sjouwen. Het was ook een leuke buurt en daar was ook genoeg te doen. Tussen de portieken kon je precies mooi badmingtonnen en dat hebben we heel vaak gedaan.
Spelen en zwemmen
Onze wereld werd steeds groter en we gingen vaak naar het park omdat de jongens daar voetbalden. Natuurlijk was de Sloterplas ook een van onze lievelingsvermaken en we hebben daar wat afgezwommen en op die dikke balken met allemaal groen wier erop zaten we uren (in mijn herinnering) te schommelen.
Het Jan van Galenbad was ook een plek waar we vaak naar toe gingen met een hele groep en je had een jongensbad en een meisjesbad. (de meisjes mochten wel in het jongensbad maar niet andersom) We kochten daar altijd een dennekoek en een zakje chips met een blauw zakje zout erin. In het park kwam een hele grote klimkooi waar je met een hele groep kinderen tikkertje kon spelen zonder de grond te raken. (de blaren stonden op onze handen)
Van Hema tot Zwanenburg
Verder weet ik nog dat in de Wigbold mijn zusje Tine-Marie met buurjongen Stefan is getrouwd en we hadden er een heel feest van gemaakt met bruidsjurk,bloemen en bruidsmeisjes. We hadden in de boksgang een tafel met snoep en we moesten dominee Hendrik heel goed in de gaten houden want anders was alles op. (Er zijn nog foto,s te zien ergens maar ik weet niet meer waar) Het was een heel bijzondere dag en volgens mij weten alle buurtgenoten dat nog! Op een dag kwam de eerste zestienjarige met een brommer en veranderde de buurt in een jongerengedoe. Dat was ook een leuke tijd. We spraken altijd af voor de deur bij het muurtje van het C.B.R. en we hadden altijd wat te kletsen en te lachen en we vonden vooral alles stom. In Slotermeer had je veel winkels en daar gingen we regelmatig naar de Hema en de markt. Het zwembad in Zwanenburg was ook een graag bezochte plek en we hebben daar menig uurtje doorgebracht. We legden ook een gevonden plank over het muurtje van het CBR en met z'n allen onder het zingen van je bent niet hip en je bent niet vlot gebruikten we de plank als wip. We hadden een leuke groep jongeren en deze jaren waren heel belangrijk voor mij.
Verder zou ik iedereen willen aanraden om het verhaal van mijn broer Hendrik over het ontstaan van Bhudda - Klik hier - te lezen.
Ik heb ook zo min mogelijk namen gebruikt en hoop dat iedereen dit verhaal met plezier leest.
Gepubliceerd: 13 maart 2009