Nog wat mode (deel 2)

1 Fan
Geuzenveld

Marie-Anja vult haar herinneringen aan met anekdotes rondom het kleding maken.

Uit de oude (knopen)doos wie, wat, wanneer, waar

Uit de oude (knopen)doos wie, wat, wanneer, waar Door: Jan van Zijp

Alle rechten voorbehouden

Wolfabriekje

Mijn moeder was, zoals wel uit eerdere stukjes van mijn hand gebleken is, zeer creatief en een hele leuke herinnering aan die creativiteit is het feit dat er vaak gekregen truien uitgehaald moesten worden. Dat vonden wij hardstikke leuk en het hele gezin werd daarbij betrokken. In de Jacob Cabeliaustraat hadden we een kleine huiskamer en die veranderde dan in een wolfabriekje. Mijn vader zat met het uit te halen pand in zijn stoel en hield de boel strak. Alle kinderen in volgorde van leeftijd hielden hun handen met duim en wijsvinger tegen elkaar met de draad daartussen omhoog en gingen door de hele benedenverdieping staan in allerlei houdingen. De draad kwam dan bij mijn moeder en zij rolde er een ronde knot van. Dit konden wij echt een hele tijd volhouden en onder veel geklets en gelach werden dan de truien uitgehaald. We vertelden ook wel om de beurt een stuk verhaal en dat werden dan hele spannende avonturen tot de draad bij mijn moeder was. Als de constructie van houdingen te ingewikkeld werd moest mijn moeder de draad weer ontknopen. En geloof me, er werden weer hele leuke dingen van gebreid. Ik vind dit zo'n leuke herinnering omdat ik denk dat tegenwoordig haast niemand meer truien uithaalt om er wat anders van te maken.

Breinaalden-orkest

Mijn moeder had ook een heleboel breinaalden en wij hebben ook menig uurtje met z'n allen allerlei keukengerei ingezet om in combinatie met de breinaalden hele mooie percussie-muziek te maken. Dan was onze huiskamer opeens veranderd in een studio. Dit was vooral een gezinsgebeuren als het slecht weer was. Mijn vader kon aardig zingen en een soort klakkend geluid maken met zijn tong als achtergrondje. Ik herinner mij vooral het liedje van het meisje met het blauwe hoedje met geklak en breinaaldenbegeleiding.

Knopen

De knopendoos van mijn moeder werd met slecht weer vaak gebruikt om er een vlooienspel van te maken en we hebben daar soms uren achter elkaar mee gespeeld. Het nadeel voor mijn moeder was wel dat we nooit zo van de opruimerige waren en zat vaak alles doorelkaar als mijn moeder weer iets nodig had en ik denk dat mijn moeder blij was als het weer droog was buiten.

Alle rechten voorbehouden

653 keer bekeken

3 reacties

Voeg je reactie toe
dette

knopendoos

wat leuk te lezen, blijkbaar was ik niet de enige die uren zoet was met de knopendoos van mn mams, kon uren spelen, maar dan eerder met het sorteren ervan, heerlijk !

Jetty Temme

wolfabriekje en knopen

Leuke verhaaltjes weer, Marie-Anja!

Bij ons werd ook heel wat afgebreid. Truien uithalen kan ik me niet herinneren. maar het zal ongetwijfeld gebeurd zijn met weinig geld en 5 jonge kinderen!
Wat ik wel nog weet is dat m'n moeder altijd van die grote knotten wol, of een soort strengen eigenlijk, kocht, waarvan dan bollen werden gemaakt. Wij moesten inderdaad ook met de armen vooruit staan, maar omdat we dat, in tegenstelling tot jullie, niet zo lang volhielden, schoof m'n moeder die strengen over de rugleuning van een stoel, wat een stuk effectiever werkte!
En knopen, ja, als ik een knoop aan het zoeken ben dwalen mijn gedachten ook vaak af naar vroeger, aangezien overal alle knopen afgesloopt werden en in de knopendoos terechtkwamen, van prachtige kleine parelmoeren knoopjes tot enorme gevallen, maar weggooien........nee!

Groetjes,
Jetty

Channah van Straaten

Knopendoos

De knopendoos van mijn moeder is na het overlijden van mijn vader bij mij terechtgekomen. Mijn moeder woonde toen in Beth Shalom, en het huis aan de Jelte Eelsmastraat moest leeg. Toevallig vond ik vanmorgen in die knopendoos drie knoopjes voor een babytruitje dat ik pas gebreid heb.
Mijn moeder breide niet, die zat liever achter de naaimachine, dus al dat gedoe met uithalen van wol hebben wij niet meegekregen. Mijn oma breide wel voor ons, maar of ze dat ook met uitgehaalde wol deed weet ik niet. Het zal haast wel, zo breed hadden we het niet.