Maasei
Ik herinner me ook nog de kousen en de majo's met die grote stopplekken erin. Mijn moeder had een maasei voor het stopwerk. Een maasei is een houten ovale bol die je in de kous of majo stopte op de plek van het gat en dan kon je heel mooi met maaswol de boel weer dichtmazen. Eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik dat nooit doe. Mijn moeder heeft me nog wel een maasei meegegeven toen ik op mezelf ging wonen. (Tja)
Geen nylon
Ik had als kind nog een supergrote wens en dat was een nylonjurk. Oh wat vond ik dat mooi. Zo'n lichtblauwe met een wit werkje erin was mijn favoriet. Een klasgenote op de lagere school had wel tien van die mooie jurken. Helaas is die mode aan mij voorbijgegaan. Ik denk dat het gewoon heel moeilijk was om dat spul te verwerken op de trapnaaimachine.
Ik zie nog voor me dat heel veel kinderen lang haar hadden met twee vlechten erin met mooie zijden strikken. En ik weet nog dat buurmeisje Truus Lensen en ik zelf van papieren repen lang haar maakten en met de schaar maakten we mooie krullen erin en zo liepen we de hele tijd op straat. Er waren ook kinderen die een schotse rok hadden met een speld schuin voor. Dat is een tijd echt in de mode geweest.
Shorts en uitgekookte broek
Uit Amerika overgewaaid kwamen de korte broeken (shorts). Ook ik had die en altijd met een bijpassend bloesje erbij. Mijn moeder maakte heel veel kleren uit de Marion. Ik was altijd heel blij als ik iets moest passen. Dat brengt opeens de herinnering boven dat als mijn moeder iets nieuws voor ons gemaakt had we naar bepaalde buren werden gestuurd om het moois te laten zien. Veel later heb ik pas begrepen dat mijn moeder lappen of oude kleding van die mensen had gekregen om kleding voor ons te maken.
Ik kreeg toen ik een jaar of twaalf was een witte lange broek. Ik was de koning te rijk en moest naar mevrouw Hamel om de broek te laten zien. Ze vond het helemaal geweldig. Eindelijk had ik wat wits! Later bleek dat mijn broek gemaakt was uit een echte oude matrozenbroek die je uit kon koken.
Trouwens over witte kleding gesproken! Bij een van mijn eerdere stukjes staat een foto van de outfit bij mijn Eerste Heilige Communie. (zie onderaan, redactie) Daar was ik helemaal in het wit. Die prachtige witte schoenen wilde ik de volgende dag weer aan en toen kon ik ze niet meer vinden. Er stonden alleen een paar vreselijke donkerblauwe!
Moeder nadoen
De moeders uit de buurt hadden vaak een hoofddoek op als ze boodschappen gingen doen. Ik vond dat hele mooie doeken omdat ze vaak van zijdeachtig spul waren en heb diverse keren de hoofddoek van mijn moeder gepakt om ermee te spelen dat ik naar de stad ging. Ook de hakken van mijn moeder (die ze haast nooit droeg) pakte ik regelmatig en dan ging ik stiekum naar buiten en liep te paraderen in de Jacob Cabeliau. Ik ben er ook een keer mee naar een vriendinnetje uit de Frederik van Dorp gelopen en die moeder kwam helemaal niet meer bij van het lachen. (Ik snapte niet waarom want ik vond het mijzelf heel goed staan.) Nou ja de schoenen waren alleen een beetje groot.