Het is een klassieke vraag: “Wat deed je en waar was je, op de dag dat president J.F. Kennedy werd vermoord?” Bijna iedereen die oud genoeg is om zich iets uit die tijd te herinneren, weet een antwoord te geven. Schokkende gebeurtenissen prenten zich in je geheugen, schijnt het. Maar het was niet de schok van de moordaanslag op een geliefde Amerikaanse president die mij tot de dag van vandaag met emotie aan die vrijdag in november doet terugdenken. Het gebeurde zeer zeker op een vrijdag.
Schuren, schuren, schuren
Ik was toen 11 jaar en ging al een aantal weken trouw op elke vrijdagmiddag naar de bootjesclub, lopend vanuit Geuzenveld, de Theo van Doesburgstraat, naar Slotermeer. Het adres van de bootjesclub weet ik niet meer. Waarschijnlijk nooit geweten, want je kon op die leeftijd goed de weg in de stad vinden zonder kennis van straatnamen, laat staan huisnummers. Als ik nu op de kaart kijk en het onderkomen van de bootjesclub voor de geest haal, moet het in één van de bedrijfsgebouwtjes aan waarschijnlijk de Diderotstraat, zijstraat van de Thomas á Kempisstraat in de buurt van het Confusiusplein zijn geweest.
Eindeloos schuren aan een stuk wilgenhout dat eerst de vorm van een grote ruwe klomp zonder wreef had en waaruit na al die inspanning de romp van een botter te voorschijn kwam. Met veel hulp van de clubleiders werd er ook een mast, een gaffel, roer etc. gefiguurzaagd en rond geschuurd. “Nee, niet bijschuren, want dat ken niet. Je kan er alleen maar wat afhalen!” Deze vermanende opmerking van de leermeester zal nu nog steeds in menig handarbeidlokaal gebezigd worden.
Trots
En dan is de boot op een ogenschijnlijk doodgewone , maar voor de maker spannende vrijdagmiddag in november af. Geheel opgetuigd met een mooi grootzeil en fok, dunne staaldraden om de mast overeind te houden, een boegspriet en het dek en de romp strak in de glansverf. Zie de foto, want zelfs na 45 jaar en zonder ooit gerestaureerd te zijn, oogt de botter nog toonbaar.
De lezer ziet de volgende scene al lang aankomen: trotse jonge knutselaar komt met zijn pronkstuk van een botter thuis en treft zijn ouders ontsteld aan de radio gekluisterd (of hadden we toen al die bak van een Philips tv?). Ze zullen heus wel enige belangstelling getoond hebben, maar gejuicht is er zeker niet. Een teleurstelling om nooit te vergeten.
In de prijzen gevallen
Deze herinnering van een gefrustreerde jongeling wordt nog enigszins verzacht door het feit dat het bootje goed getrimd en gestroomlijnd bleek te zijn en zowaar in 1964 de 1e prijs won bij de ASV, district West modelboot wedstrijden in de “botter klasse”. Zie de foto van de beker. Die wedstrijden werden gehouden in de draaikom aan het einde van de Van Tienhovengracht, achter wat toen het FNV (of NVV?) gebouw heette en nu het stadsdeelkantoor is.
Ik heb nog een tweede boot gemaakt, de romp opgebouwd uit gefiguurzaagde en op elkaar gelijmde ringen van multiplex hout … en dan weer eindeloos schuren. De naam van dit type bootje is me ontschoten. Logisch, want niet verbonden met een werelddrama.
Toch nog even in de Winkler Prins encyclopedie gekeken, erfstuk van mijn vader. In het supplement 1969 staat netjes dat JFK op 22 november 1963 in Dallas vermoord is, maar niet dat dat op een vrijdag was… Dat weet ik dus uit eigen herinnering en als je googled staat in Wikipedia ook weer de datum zonder dag. Maar gelukkig, geeft de doorlopende kalender in 1963 aan dat in dat jaar 22 november echt op een vrijdag viel. Een dag om nooit te vergeten.
Auteur: Elbert van Duijkeren
Gepubliceerd: 3 juli 2009
Link naar alle verhalen van deze cursus die deze week gepubliceerd gaan worden.
Lees ook de andere verhalen in de rubriek Senioren bouwen aan digitaal geheugen.
Dit is een verhaal geschreven tijdens de cursus 'Senioren Amsterdam-West bouwen aan digitaal geheugen', een samenwerkingsproject van Eigenwijks, Computerwijk en het Geheugen van West. Mede mogelijk gemaakt door het Oranjefonds (subsidie) en Movisie (ondersteuning).
