“Ik was op 5 jarige leeftijd al bouwvakker”

Auteur: T. Bosma
7 Fans
Amsterdam-West

Glimlachend vertelt Elbert van Duijkeren: “Mijn ouders zijn eind 1956 vanuit de Warmondstraat (Hoofddorppleinbuurt) naar de Theo van Doesburgstraat in Geuzenveld verhuisd en ik heb daar een half jaar op straat gelopen omdat de openbare kleuter school vol zat en ik pas als 6 jarige na de zomervakantie naar de lagere school toe mocht."

 Theo van Doesburgstraat 1 en 2.<br />Op 2''' woonde Elbert.<br />Foto: Beeldbank Stadsarchief van de gemeente Amsterdam. September 1960.

Theo van Doesburgstraat 1 en 2.
Op 2''' woonde Elbert.
Foto: Beeldbank Stadsarchief van de gemeente Amsterdam. September 1960.

Alle rechten voorbehouden

"Mijn socialistisch georiënteerde ouders wilde niet dat ik naar een katholieke kleuterschool toe zou gaan. Het was de tijd van de verzuiling en dus las iedere zuil zijn eigen krant, had zijn eigen tv gids en sloot zich aan bij zijn eigen woningbouwvereniging en vakbond. Bij ons thuis lag het Parool en de Varagids en we waren lid van de Algemene Woningbouwvereniging en mijn vader van de NVV. De verschillende zuilen leefden langs elkaar heen. Het gevolg was dat ik mezelf moest gaan vermaken, en dat deed ik op de bouwplaats van de rijtjeshuizen aan de Willem van Hembyzestraat. De bouwvakkers vonden het wel grappig, zo'n klein jochie aan de wandel. Ze gaven me een hamer en spijkers en van hun afvalhout en enkele plaatjes betonplex heb ik een poppenhuis voor mijn tweelingzus gemaakt en bootjes voor mezelf. Uiteraard was het resultaat schots en scheef, maar in mijn kinderogen was het vreselijk mooi.”

“Aan het eind van iedere week gaven de bouwvakkers me een loonstrookje en een paar dubbeltjes. Toen ik iets ouder was speelde ik in de polder of ging ik naar de ringspoordijk met mijn vriendjes. In de zomer groeven we daar gaten, in de winter reden we op ons sleetje en op lagere schoolleeftijd werd daar gezoend. Ik heb nog een ‘schat’ begraven in het dijklichaam bij het Lambertus Zijlplein, en een heuse kaart getekend met ‘zoveel stappen van de lantaarnpaal en zoveel stappen van het viaduct en bij X ligt de schat’. Deze kaart had ik goed verborgen in de holle pijp van mijn bed, afgesloten door een plastic dop, maar mijn zus heeft deze verstopplaats toch gevonden! Toen men 30 jaar later tram 13 door ging trekken, kreeg ik deze flashback en realiseerde me dat daardoor ook mijn schat van vroeger weg was.”

Gepubliceerd: 2 oktober 2007

Alle rechten voorbehouden

1080 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

 Tussen de fundering van deze huizen aan de Willem van Hembyzestraat was ik kind-bouwvakker.<br />Foto: Elbert van Duijkeren, oktober 2007

Tussen de fundering van deze huizen aan de Willem van Hembyzestraat was ik kind-bouwvakker.
Foto: Elbert van Duijkeren, oktober 2007

Alle rechten voorbehouden
 De scaht in de dijk lag hier op de plek van de container.<br />Foto: Elbert van Duijkeren, oktober 2007

De scaht in de dijk lag hier op de plek van de container.
Foto: Elbert van Duijkeren, oktober 2007

Alle rechten voorbehouden

2 reacties

Voeg je reactie toe
Loes Stift

nooit geweten

ik had achter jou nooit zn ondernemend joch verwacht. gr. Loes Stift

Bezoeker

Schatten

Er moeten heel wat schatten begraven hebben gelegen op die dijk. Ook wij begroeven daar regelmatig een schat en ook wij hadden een schatkaart.
Jammer eigenlijk dat die dijk weg is. Als over duizend jaar daar toch eens archeologen waren gaan graven......