“Ik herinner me dat er vroeger op elke kop van een straat in mijn buurt een winkeltje zat en dat ik vaak tussen de middag van mijn moeder een 1/2 Tarvo bij de bakker moest halen.
Als ik in een andere straat bij de sigarenman een pakje shag voor mijn vader haalde, kreeg ik als beloning het plaatje dat erbij zat. Ik heb veel zeesleperplaatjes verzameld. Bij de Risla-vloeitjes zaten vissenplaatjes in de verpakking.”
"Wat wel spectaculair was? Luilak vieren in Geuzenveld/Slotermeer!
Ik heb politiebureau Lodewijk van Deyssel ook van binnen gezien! We hadden wat kattenkwaad uitgehaald voordat de luilakronde om 6 uur begon ... We waren met een grote groep en we hadden een blik verf bij ons, er werd hier en daar wat geschilderd, maar ik kan me niet herinneren wat we nou echt voor ergs hadden gedaan. Nou ja, ook de klok bij de eindhalte van bus 21 moest er aan geloven. Goed, we werden dus opgepakt en moesten voor het politie Kevertje uitlopen, op naar het bureau. Ik voel de bumper nog mijn knieholtes. De luilakronde bestond trouwens uit een wielerronde op de op- en afritten van het nu gesloopte viaduct in de Burgemeester Röellstraat over de Dr. H. Colijnstraat.
De bakker bij het Confusiusplein bakte speciaal voor luilak de witte luilakbolletjes. Moet ik nog altijd aan denken als ik de lucht van vers witbrood ruik. De ‘zomervakantie’ noemden we in die tijd ‘de grote vakantie’, die duurde immers minstens zes weken. Ik ging altijd een paar weken op zomerkamp in de Kennemerduinen. Daar zaten we in legertenten. We stonden 's morgens met naamkaartjes aan een touwtje om de nek en werden door de stadsbus opgehaald, 's avonds werden we teruggebracht. In mijn beleving werd ik zeker drie weken zoet gehouden, de overige weken bestond uit spelen in en om het huis. We liepen ook wel in groepen van Geuzenveld naar het zandstrand van de Sloterplas, onder begeleiding van mijn zes jaar oudere zus. Eppie Vlug zat ook op deze route en ik bracht daar vaak, met mijn eigengemaakte kar, oude kranten naar toe. Voor een kilo kreeg je een paar centen. Er was forse concurrentie met de handbalvereniging die ook oude kranten inzamelde. Ik hield de schommelende papierprijs nauwlettend in de gaten. Later ben ik een keer per week ‘De Elsevier’ in heel Geuzenveld gaan bezorgen en kreeg daar 1,67 gulden voor. Na twee weken kocht ik dan een Dinky Toy.”