Mijn eerste 'vakantiebaan' krijg ik in de zomer van 1958 bij vrienden van mijn ouders, die daar gaan wonen met twee jongens en de derde net geboren. Ik ga de opleiding voor kleuterleidster volgen en kan in hun gezin ervaring opdoen om met kleine kinderen op te trekken.
Iedere dag fiets ik van tuindorp Amstelstation naar Slotermeer, een afstand van zeker drie kwartier fietsen. Bij het Mercatorplein moet ik de Jan Evertsenstraat in, die doodloopt bij een nieuw aangelegde brug met trappen naar beneden met een fietsgleuf ernaast. Dan door een lang zanderig pad naar de nieuwbouwwijk, waar de Herman Robbersstraat is.
Zelf wonen wij ook in een groene omgeving in een nieuw 'modern' huis met vier kamers, een zolder en douche en twee balkons, dus begrijp ik goed, dat 'oom en tante' heel blij zijn met dit nieuwe huis. Hun zoontjes kunnen nu buiten spelen, wat aan de drukke Overtoom beslist niet kon.
De omgeving is nog kaal, hoofdzakelijk zand en stenen. De huizen worden in snel tempo gevuld met vooral jonge gezinnen, vaak van buiten Amsterdam. De man werkte hier dan al bij bijvoorbeeld het GVB en kon nu zijn gezin over laten komen.
Het oudste zoontje van het gezin, waar ik dus werk, gaat naar de kleuterschool. Deze is gevestigd in een houten noodgebouw op een stuk land. De speelplaats is nog nauwelijks ingericht. Alleen een zandbak en een enorme tegelplaats met een laag hek eromheen is beschikbaar voor wel 40 kinderen per klas.
De moeders brengen hun kinderen ’s morgens in de klas en wachten om 12 en 4 uur voor het hek. Daar ontmoeten zij elkaar en praten natuurlijk over hun kinderen en de school. Ik bemoei me daar als 16-jarige niet mee en neem 'mijn kind' snel mee naar huis om dan nog voor 'tante' wat boodschappen te gaan doen in de dichtstbijzijnde buurtwinkels of met de jongetjes buiten te gaan spelen tot het eten. Na het eten help ik met de kinderen naar bed brengen en nog wat voorlezen en ga dan weer op de fiets naar mijn eigen huis om de volgende dag weer om ongeveer 10 uur terug te zijn.
Ik heb nooit meer zo’n leuke vakantiebaan gehad. Geld leverde het me niet op, maar wel veel ervaring en plezier! In die tijd deed je dat gewoon, omdat je ouders het aan je vroegen en je het leuk werk vond.
Gepubliceerd: 17 juli 2009
Lees ook Nieuw-West wordt gemaakt.
Link naar alle verhalen van deze cursus.
Lees ook de andere verhalen in de rubriek Senioren bouwen aan digitaal geheugen.
Dit is een verhaal geschreven tijdens de cursus 'Senioren Amsterdam-West bouwen aan digitaal geheugen', een samenwerkingsproject van Eigenwijks, Computerwijk en het Geheugen van West. Mede mogelijk gemaakt door het Oranjefonds (subsidie) en Movisie (ondersteuning).