Op geplaatste afstand, gingen we ze dan ook regelmatig bewonderen. Ze liepen continu heen en weer langs het traliewerk. Zou het wel sterk genoeg zijn? “Ze willen er vast uit”, zei mijn zoon dan die het maar zielig vond en niet meer zo vaak ging tennissen. Er was een provisorisch tennisveldje, ter plekke, waar de twee wolven uitzicht op hadden.
Op een ochtend, politie volop in de straat nabij 'De Zwaan', kregen we te horen dat er eentje was ontsnapt. Nou, géén van de kinderen durfde de straat op, laat staan naar school (destijds jaren ’80 Brugemeester de Fockschool). Onze kat begreep al helemaal niet waarom hij geen rondje tuin mocht. De hele buurt werd afgezet, een helikopter zocht mee, pas de volgende dag werd de wolf ‘ingerekend’ en kon de buurt weer veilig de straat op. Natuurlijk wilde iedereen zeker weten dat er twee wolven rondliepen in de kooi en zo trok 'De Zwaan' veel belangstelling, hopelijk ook donaties. Uiteindelijk bleek dat de jongeren, die daar kwamen tennissen, op de zenuwen van die wolven te werken, althans zo werd mij verteld. Wat er van ze geworden is, weet ik eigenlijk niet, plotseling waren ze weg. Mijn zoon kon hun gehuil perfect nadoen en kon zo nogal eens de schrik aanjagen bij buurtgenoten om in het donker langs hun deur te lopen en het wolfgehuil imiteren.
Nu, zovele jaren later, kinderen allen het huis uit, kat overleden, hoor ik met grote regelmaat een helikopter overgaan. Nu gaat het over ernstigere dingen, zoals overvallers en dergelijke waar ze naar op zoek zijn. Daar was die wolf niets bij wat het huidige gevaar betreft.
Wolven in Slotermeer
s’ Nachts kon je ze horen huilen. We woonden destijds met drie kinderen langs de Burgemeester Venning Meinezlaan waar vogelopvang 'De Zwaan' gevestigd was. Het waren geen wilde honden, maar echte wolven die er kennelijk tijdelijk een thuis hadden gevonden
695 keer bekeken