"Mijn hele verhaal zal niet door de selctie komen, het is te verschrikkelijk. Maar ik wil mijn geheugen van de leuke kant best delen met anderen."
In de binnenstad van Amsterdam geboren in een huis aan een plein, een huis waar nog niet echt een keuken was en waar in een teiltje met water op zaterdagavond iedereen een uitgebreide wasbeurt kreeg. Met opgekookt warm water, een geyser was er nog niet. Met twee oudere borers op een slaapkamer. Was genoeg, je speelde immers buiten. Ik was daar in 1950 geboren en heb ook meegemaakt dat ik 5 jaar later een babybroertje kreeg, of hij thuis geobren is weet ik niet. Ik herinner me wel een kraamzuster. Ik zat graag met mijn babybroertje en ben later kraamverzorgende geworden. Alles verandere toen we gingen verhuizen naar de nieuwbouwwijk Slotermeer. Hoewel we op nr 7 boven woonden, was beneden achter ook ons huis: slaapkamers van mijn broers.
Op straat werd het verhuisspul aangegeven op het balkon. Het balkon waar een kolenhok stond. Iedereen gebruikte een kolenkachel. 5 mud anthraciet sotnd op het boodschappenbriefje. Prachtige steentjes vond ik het. Boven was het heerlijk warm bij de kachel. Er was een keuken en een soort wasbak. Later werd daar een schroef in bedacht en dat was dan een wasmachine, ernaast een centrifuge ingebouwd in het Bruinzeelmarmer. Voor die tijd huurde mijn moeder een wasmachine. Op maandaag, wasdag, bracht een man die ..op zijn rug. In het oude huis hadden we een wringer staan, die hadden we hier niet meer nodig. Van de Reina Prinsen Geerligs herinner ik me de knikkertijd. Hele vanan stoeptegels waren bezet. En touwtje springen: zeg Amsterdamse mei-ei-eisje wat doe je hier zo laat op straat.. zeg eens aaridg mei-ei-eisje waarof je hene gaat.
Lees het vervolg en andere bijdragen van Rosa Scharn in het gastenboek.