Kolen jatten, suikerbieten en slagcrème

Auteur: Joop Komen
2 Fans
Westerpark, Staatsliedenbuurt

Voor jochies van een jaar of 12 was de oorlog echt een tijd van avontuur, spanning en belevenissen

Spelevaren op Engelse koekblikken afkomstig van de geallieerde voedseldroppings boven Nederland wie, wat, wanneer, waar Foto: Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam, juli 1945

Spelevaren op Engelse koekblikken afkomstig van de geallieerde voedseldroppings boven Nederland wie, wat, wanneer, waar Foto: Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam, juli 1945 Door: Jan van Zijp

Alle rechten voorbehouden

In een melancholieke bui wil ik tussen de weilanden en de bossen in de Achterhoek nog wel eens wegdromen naar de tijd dat ik nog in de Van Beuningenstraat woonde.

Een leuke tijd, gek genoeg om middenin de oorlogsjaren van een leuke tijd te spreken. Maar voor jochies van een jaar of 12 was het echt een tijd van avontuur, spanning en belevenissen. En juist de knapen van mijn leeftijd werden door de volwassenen gebruikt om dingen te doen waarvoor volwassenen door de moffen streng werden gestraft. Wij broekies van 10 tot 12 jaar kwamen er met een berisping af als we gesnapt werden.
Kolen jatten op het terrein van de gasfabriek aan de Haarlemmerweg of bij de Waterleiding aan de Van Hallstraat.
Houten tramblokjes tussen de rails van de tramlijn 10, die vroeger dienden als geluiddemping voor de tram, uit het wegdek slopen om de kookbus (klein kacheltje van 20 x 40 cm) te laten branden, waarop dan de suikerbieten urenlang stonden te koken om tenslotte het zoete sap te scheiden van de pulp. Ik herinner me nog de wee-zoete geur die door het gehele huis hing na een dagje suikerbieten koken. Ook gingen wij naar boer Sjors bij de Coenhaven om maanzaad te scoren en zelfs na de oorlog bezochten we vaak nog boer Sjors, maar dan niet meer om te roven maar om heerlijk te zwemmen in zijkanaal F.
We wisten dat achter het Westerpark, voorbij het hek dat de spoordijk scheidde van het park, een fruitboomgaard met appelen, peren en pruimen op ons wachtte. Nou, die boomgaard wachtte op het spoorwegpersoneel dat die boomgaard exploiteerde, maar hij wachtte zeker niet op ons. Maar aan bomen zo volgeladen missen de spoorweglui een enkel peertje, appeltje of pruimpje niet. En in de oorlog was fruit gelijk aan goud, maar wel veel lekkerder.
Ook herinner ik mij weer de slagcrème, een smerig brouwsel van opgeklopte waterstofperoxide met surrogaat vruchtensap en sacharine. Sommige banketbakkers verkochten die troep in een kartonnen bekertje en de chique banketbakkers verkochten de rotzooi tussen wafels, maar dat was uiteraard een stuk duurder. Zo kwamen de slagroomautomaten van voor de oorlog nog goed van pas. Met de fietspomp werd de nodige spanning op het apparaat gezet. De vuile smaak van die vieze smeerboel zal ik nooit vergeten.
Maar ja, men had honger en honger maakt de smerigste troep zoet en er waren zelfs mensen die tulpenbollen aten. Zo ver is het bij ons thuis gelukkig nooit gekomen. Ook moest men in die tijd goed op de kat letten, want menig loslopende kat is in de hongerwinter in de braadpan verdwenen en ik verdenk mijn vader ook sterk van kattenmepperij. Ja, die verdomde honger knaagde dagelijks in onze magen.
Maar, ondanks de honger, de bezetting en andere zaken die mij erg hebben aangegrepen, zoals ik deze herinnering al begon, was het een leuke tijd voor de kleine jochies.

Alle rechten voorbehouden

1408 keer bekeken

3 reacties

Voeg je reactie toe
Piet Zwarenkant

Kolen jatten, suikerbieten en slagcrème

Jij moet mijn autobiography lezen als het gepuubliseerfd word in mid 2016 bij de naam of
The Kid From Mokem alles wat jij daar hebt geschreven is authentiek en waar lees mijn boek .
Ik woonde in de van Bossenstraat op nummer 38 net naast waar het vliegtuig het dak binnen drong

Sorina Jonker

negen in een klein apartment in de tweede wereldoorlog

Ik ben een boek aan het scrijven van mijn family die in de tweede wereld oorlog
in een heel klein apartment woonde kinderen waren maar van zes maanden to 12 jaar oud.
Een was geboren in de honger winter, waar mijn moeder bijna haar levenverloor plus het nieuwe
kindje. Veel fotography heb ik, maar wat mij nog heel goed bij staat, is hoe heel moeilijk het moet geweest zijn voor mijn ouders. Geen voedsel geen verbrandstoffen. How zei het gemaakt hebben sta ik nog
verbaast van.

Valerie

Verhalen vertellen

Hoi Joop
Ik vroeg me af of u toevallig interesse had om mee te werken aan een project waarin basisschoolkinderen ouderen interviewen over de Tweede Wereldoorlog in Westerpark. Uw verhalen klinken erg geschikt! Ik hoor graag van u!

Groeten Valerie.