Wát integreren?

Zij heeft herinneringen aan de hongerwinter en de bevrijding, maar van de periode daarna is veel minder blijven hangen. Dat is maar goed ook, want zij heeft een moeilijke jeugd gehad. Haar vader was een psychiatrisch patiënt, en haar moeder stierf jong. Zij heeft haar broer bemoederd. Toen ze aan het werk ging, moest ze kostgeld betalen. Al haar geld moest ze thuis inleveren, op een klein zakgeld na. In die periode waren de dansavonden het leukste onderdeel van haar leven. Na haar huwelijk vertrok zij met haar man naar Den Helder, waar hij een bedrijf had. Ze kwamen 36 jaar geleden terug omdat hij zo’n heimwee had naar Amsterdam. Zij kregen een woning van Patrimonium in Geuzenveld. Vreselijk vond ze het. Patrimonium was toen heel christelijk, en nieuwe bewoners kregen na een aantal weken onverwacht bezoek van een sociaal werkster, die kwam kijken of het wel schoon genoeg werd gehouden. Alles werd geïnspecteerd: ze keek zelfs achter de wc-pot. Wat er gebeurde als je die inspectie niet doorkwam weet Martha niet: bij haar was het schoon genoeg, en ze heeft daar ook niemand over gehoord. Wat de wijk voor haar zo vreselijk maakte was het gebrek aan contact. Martha heeft zelf op een christelijke school gezeten, en ook haar kinderen bezochten christelijke scholen. Omdat zij geen kerk bezocht, kreeg zij nergens aansluiting. Om toch aansluiting te krijgen ging zij op een gegeven moment in de buurtsuper werken. Sindsdien werd ze in de winkel netjes gegroet, en daarbuiten door dezelfde mensen weer met de nek aangekeken. In de 5 à 6 jaar daarna veranderde de samenstelling van de wijk en werd deze steeds gezelliger. Vanaf dat moment woont zij er met veel plezier. Toen Martha’s dochters kort na elkaar het huis uitgingen, betrapte ze zichzelf erop nog steeds voor 4 personen te koken en te dekken. Ze was zelf afgekeurd en kon heel moeilijk wennen aan het lege huis. Een opmerking van haar man leidde ertoe dat zij zich op allerlei cursussen stortte: een Vos-cursus, cursussen Engels, trainingen bestuurskunde……
Ze was altijd al leergierig en haalde wat ze in haar jeugd had gemist volop in. Martha begon achter de bar als gastvrouw en zit inmiddels al bijna 15 jaar in het bestuur van De Hippe Heks. De naam Hippe Heks is gebaseerd op een album van Suske en Wiske en werd destijds democratisch gekozen. Door deze naam werden ze verdacht van allerlei vanaf hekserij tot mannenhaat. Het werk aan de Hippe Heks geeft Martha erg veel genoegdoening. ‘Je ziet ze groeien. Eerst Nederlandse les, dan gaan ze bijvoorbeeld sporten, dan komen andere activiteiten. Deze ontwikkeling komt de wijk ten goede.’ Zowel allochtonen als autochtonen maken van De Hippe Heks gebruik. De Hippe Heks is gestart voor Nederlandse vrouwen die achter het aanrecht vandaan kwamen en zichzelf begonnen te ontwikkelen. Tegenwoordig zie je buitenlandse vrouwen dezelfde ontwikkeling meemaken, ook al gaat het iets moeizamer, omdat een deel van hen totaal geen onderwijs heeft gevolgd. Eén van de medewerksters, een Marokkaanse, heeft een grote rol gespeeld in de geslaagde multiculturele ontwikkeling van De Hippe Heks. Inmiddels is ook een van de bestuursleden Marokkaans.
Martha zelf staat een aantal veranderingen te wachten: haar huis zal over enige tijd gesloopt worden en na haar 65e wil ze het wat rustiger aan doen. Ze blijft dan niet in Geuzenveld wonen. Door de vele nieuwbouw de laatste jaren wordt het wel mooier, maar voelt het minder eigen. Waar ze dan wel wil wonen? In een héél leuk straatje in Osdorp, halverwege tussen haar beide dochters!