Wethouderlijke logé in de wijk

Wethouder Freek Ossel pakte zijn koffer en toog voor twee weken (behalve de weekenden, wel zo aardig voor zijn vrouw) naar de Van Koetsveldstraat in Slotermeer. De Westerpost kwam langs op de allereerste dag en liet samen met stadsdeelvoorzitter Robin de Bood wethouder Ossel kennismaken met de buurt. “Wat hebben jullie hier veel groen!”

Ik woon hier al jaren

De woonkamer ziet er nog niet heel gezellig uit, maar de grote bijna kamervullende tafel is wel handig voor de vergaderingen die de wethouder heeft gepland. “Het werk gaat gewoon door.” Maar het gewone werk wordt deze weken wel gedomineerd door een tijdelijk verblijf in Nieuw West, het gebied waar Freek Ossel - sinds voorjaar 2008 gemeentelijk wethouder na het vertrek van Hennah Buyne - verantwoordelijk voor is. “Dan is het wel handig als hij weet waar hij over praat,” aldus stadsdeelvoorzitter De Bood, die op maandag 9 november zijn partijgenoot in zijn tijdelijke onderkomen ontving. “Het is fijn dat hij de tijd neemt om de buurt beter te leren kennen. Dat ie weet welke grote opgave, welke vernieuwingen, hier op de agenda staan. En hoe we elke hulp vanuit de centrale stad kunnen gebruiken.” Bijzonder een wethouder in de buurt? De Bood lacht: “Wel nee, ik woon hier al jaren!”

Brood

Ondertussen heeft Ossel ‘zijn’ huis samen met de filmploeg van AT5 bekeken. Plannen voor de aankleding: later deze dag zal hij een sfeervolle lamp kopen. Zijn allereerste aanschaf heeft hij al gedaan deze maandag: brood, bij de bakker om de hoek. Ossel: “Als je hier woont, moet je wel bij de ondernemers in de buurt kopen.” Die ondernemers, als ook bewoners, ambtenaren, betrokkenen bij organisaties en nieuwbouwprojecten zal Ossel nog vaak spreken tijdens zijn verblijf. De eerste dag is ter oriëntatie en dus gaat hij met De Bood op de fiets op pad. Om een idee te krijgen van waar hij een tijdje gaat wonen. “Ik ken het hier wel, maar niet heel goed. Fijn om het eens allemaal te zien.”

Hoefijzer

De reis gaat langs nieuwbouw (Confuciusplein, Getijenveld), door parken en langs water (“wat hebben jullie hier veel groen!”) en Ossel werpt her en der een blik op het ondernemerschap. Bij marktkoopman Ramirez krijgt hij een euro korting op een hoefijzer (brengt geluk in zijn tijdelijke verblijf) en praat hij over de markt; bij de tabakszaak op het Lambertus Zijlplein informeert hij bij de onlangs overvallen ondernemer hoe het ermee gaat. Wat er is gebeurd wil Ossel weten. Of de eigenaar verzekerd is en hoelang het nog gaat duren voor hij zijn winkel weer kan openen.
Ossel kijkt veel en vraagt veel. Aan De Bood: hoe de buurt is samengesteld, hoe veilig je er kunt ondernemen, hoe het staat met de nieuwbouw en sloop. Aan de buurtcoördinatoren Kenneth en Shirley: over hun werk, over de bewoners in buurt 6, 7 en 8 en over wat er in activiteitencentrum PlusPunt allemaal plaatsvindt. Via landelijk west belandt Ossel uiteindelijk per fiets in de Dobbebuurt, het randje van Slotermeer. Een ondernemer wordt gewezen op Kansenzone, het potje dat hem financieel kan helpen zijn winkel op te knappen. Ossel ziet de toestand in de Dobbebuurt, het vele zwerfvuil. “Ik neem het mee naar de centrale stad.” Figuurlijk dan.

Supergezellig

Ossel: “Deze ‘educatieve buurtstage’ geeft mij veel sfeer, impressie en lokale kleur over Geuzenveld-Slotermeer. Er is alleen in dit verrassend groene, ruime stadsdeel ook veel maatschappelijke problematiek achter de voordeur. Al die problemen maken soms moedeloos, maar tegelijkertijd zie ik ook veel actieve bewoners en goede projecten die proberen het verschil te maken.” Ossel stond de dagen en week erna nog een druk programma, niet altijd met pers erbij, te wachten. Van gesprekken met buurtbewoners en ondernemers, huismeesters en buurtvoorlichters en zingend langs de deuren met de kinderen tijdens Sint Maarten tot vele ontmoetingen met nog meer mensen en hun projecten. En met de buren. Ossel: “Met de nabije buren heb ik een supergezellig kennismakingsetentje gehad. We groeten elkaar nu ’s ochtends!”