Uitverkoop
In de jaren eind 40 begin 50 van de vorige eeuw kwamen mijn ouders vrij geregeld bij kledingzaak Kreymborg in de Bilderdijkstraat. Hier werd de kleding gekocht die op dat moment nodig was. Daar kwam mijn pofbroek, plusfour of ook wel ‘drollenvanger’ vandaan. Ook mijn vader en broer moesten er aan geloven. Hoewel ik mijn vader nooit met een drollenvanger heb zien lopen. Mijn moeder was welliswaar naaister van beroep, maar om een plusfour zelf te maken werd haar te gortig. Ook overhemden, stropdassen en sokken kwamen bij Kreymborg vandaan. Ik moet er wel bijvertellen dat de aankopen vaak gedaan werden als er uitverkoop was.
Wedstrijd
De uitverkoop op zich is natuurlijk een lokkertje om de mensen naar binnen te krijgen, maar er was soms een extra actie op touw gezet. Ik meen dat de zaak ook 25 jaar bestond. Bij Kreymborg werd daarom een tekenwedstrijd georganiseerd voor een bepaalde leeftijdsgroep. Als ik me goed herinner voor kinderen tussen acht en veertien jaar. Ik weet niet hoe oud ik toen was maar ik viel wel in deze categorie. De eis was een tekening waar de naam ’25 jaar Kreymborg’ in voorkwam. De hoofdprijs was een spiksplinternieuwe fiets. Geen kindermaatje maar een volwassen fiets. Er was ook nog een tweede en derde prijs. Je moest je tekening binnen vier weken inleveren en dan kregen de winnaars bericht thuis.
Tekening
Ik heb er serieus werk van gemaakt. Enkele uren zat ik naar een leeg tekenvel te staren en de naam Kreyemborg spookte door mijn hoofd. Toen viel het kwartje. Van de naam Kreymborg maakte ik een fanfarekorps. Elke letter werd een gekleurd mannetje of vrouwtje met een muziekinstrument. Dus een met een trommel, een ander met trompet of fluit, weer een andere letter liep met een hoempapa. Nou ja, iedere letter kreeg zijn taak. Voorop liepen de 2 en de 5. Na veel teken en stufwerk had ik mijn tekening klaar. Zelfs mijn vader keek enige tijd met verbazing naar de tekening. Ik had er ook nog een drieregelig gedichtje onder gezet, een soort slagzin. Met het gevoel dat het toch niks zou worden bracht ik mijn tekening naar de Bilderdijkstraat.
Prijs
Na een paar weken lag er een brief van de zaak Kreymborg op de mat, met de mededeling dat ik de eerste prijs had gewonnen. We konden de fiets nog diezelfde week ophalen in de Bilderdijkstraat. Feest natuurlijk. Dat was op een zaterdag, ik weet het nog goed. Pa had een doos sigaren gekocht voor het personeel van de zaak. We gaan op de fiets, zei pa, jij achterop, dan kan je straks zelf terug fietsen. Trots nam ik daar mijn nieuwe fiets in ontvangst. Ook de sigaren vielen in goeie aarde. Die fiets heb ik vele jaren gebruikt, tot hij uiteindelijk toch gestolen werd. Zo gaat dat in Amsterdam. De fiets was ik allang vergeten maar de herinnering niet. Bij deze.