Het alarm ging af

Begin van de dag in de vroege jaren 50

Begin jaren 50. Ik ben nog heel klein, hooguit 6 jaar. Het is heel vroeg in de ochtend, nog geen 6 uur, en ik word wakker van geluiden in de keuken: mijn vader die zich met koud water bij de kraan staat te wassen. Daarna wordt heel zachtjes de radio aangezet. Nog meer geluiden: water in de fluitketel, de broodplank op het aanrecht, een lade gaat open, de margarine wordt van de overloop gehaald: mijn vader maakt zijn brood klaar voordat hij naar het werk gaat. Knisperen van papier waarin de boterhammen worden verpakt, en dan zie ik hem even door mijn oogharen heen: hij doet het brood in de tas die straks achterop de fiets, die in de kinderslaapkamer staat, gebonden zal worden. Het geluid van blik: de beschuittrommel, weet ik. Knars, knars: margarine op de 2 beschuiten voor mijn moeder. Ik hoor het niet, maar weet dat hij er nu suiker op strooit. Dan begint de ketel te fluiten. Gerinkel van serviesgoed, en opnieuw zie ik mijn vader door mijn oogharen, ditmaal met een in een krant ingepakte fles thee, die ook in de tas wordt gedaan, en nu gaan de snelbinders erom achter op de fiets.
Dan hoor ik dat het licht in de huiskamer wordt aangedaan, en, zachtjes, de stem van mijn moeder. Ik hoor mijn vader weer in de keuken, en dan staat hij opeens naast mijn bed. "Slaap je nog?" zegt hij zacht, maar hij weet heel goed dat ik alles gehoord heb. En dan krijg ik een lekkere warme kop thee, met veel suiker. Op de rand van mijn bed eet hij zijn boterhammen en slurpt van zijn thee. Een kus, de radio uit, en hij pakt de fiets. Ik hoor de deur tussen keuken en slaapkamer dichtgaan en vervolgens de deur van de keuken naar de overloop. Het geluid van de sleutel in het slot van de keukendeur, gerommel op de trap, de voordeur die dichtslaat. En dan hoor ik een tijdje helemaal niets. Totdat mama uit bed komt en de dag echt begint.

Gepiep en geknars

Het gepiep en geknars waarmee de tram (lijn 10) de bocht omging dat zal mij altijd bijblijven. En dat hoorde ik dagelijks voor 1960, dus 50 jaar geleden! Als je 's avonds in bed lag ging dat door merg en been. Hier had je ook geen wekker nodig om wakker te worden. De tram was je wekker. Nu zijn de trams wat meer gesmeerd dus dan hoor je ze minder.
Tegenwoordig hoor ik de hele dag lawaai. Viegtuigen, gesloop van huizen, hardrijders (motoren) door de straat, het geraas van de A10 waar ik vlakbij woon, enz. Dat laatste ben ik al zo gewend dat ik het eigenlijk niet meer hoor. Maar als er een vliegtuig laag overgaat kijk ik altijd omhoog. Dan zwaai ik even naar boven. Mijn vrouw zegt dan dat ik gek ben.

Herrie en stilte

's Morgens vroeg - nog voor 7 uur - begint het al. Een zware brom, klappen van metaal op metaal, zware motoren; een kakafonie van geluid.
En met dit warme weer staan de ramen open natuurlijk. Dus een wekker is niet nodig.
Het gaat de hele dag door (het is de aanleg van de Westrandweg, de nieuwe snelweg door Osdorp en Geuzenveld, haaks op de Osdorperweg). Maar ... rond vier uur 's middags wordt het langzaamaan stil. De mannen (zelden zie je een vrouw op een zandauto) mogen vroeg naar huis en de stilte daalt langzaam neer.

Echt stil wordt het nooit want de vliegroute van Schiphol gaat hier overheen. Maar de rust aan het eind van zo'n drukke dag is geweldig en ... daar is onze huisvlinder weer. Elke dag tussen vier en zes uur komt ie buurten. Gaat op de tafel zitten in de tuin en soms op mijn arm of hoofd. Het is een Atalanta, met mooie kleuren en witte vlekjes. Alleen als hij (of zij?) erg dichtbij komt hoor je het geluid van de vleugels. Maar o zo zacht. Heerlijk voor m'n oren!