'Ik sprong erin'

Auteur: JHvZ iso 22111950 Jan van Zijp
7 Fans

De Sint Lukasschool bestaat dit jaar 50 jaar en gaat verhuizen naar een nieuw gebouw. Alle kinderen van de school schreven verhalen over de oude buurt en over de oude school. Van al deze verhalen wordt een boek gemaakt, zodat de oude school niet wordt vergeten. Deze keer schrijven de kinderen (en een moeder) over water.

Zak chips in water

Zak chips in water

Alle rechten voorbehouden

Chips

We gingen naar het Osdorpplein. Naar de Dirk. We hadden een grote zak chips gekocht.
We liepen over de brug. De chips was in mijn hand. Ik draaide met de zak en toen liet ik hem los.
De zak lag in het water. Mijn broer brak een tak en met die tak ging hij de zak pakken.
(tekening: zak chips in water)

Drijven

In groep 5 ging ik voor het eerst schoolzwemmen in het Sloterparkbad. Ik sprong erin.
Ik ging naar de bodem en toen ging ik vanzelf weer naar boven. Ik ging drijven.
Onze juffrouw van het zwembad zei: 'Jij gaat nooit verdrinken. Nu blijf je altijd drijven.'

Zwemmen

Zwemmen

Alle rechten voorbehouden

Ganzen

Ik ben in het park naast mijn huis met mijn kinderen. Ik heb brood bij me.
We gooien brood naar de ganzen. Er komen heel veel ganzen naar ons toe.
Ze zijn wit met een lange nek. Mijn dochter aait ze, maar ik ben bang.

Ganzen voeren

Ganzen voeren

Alle rechten voorbehouden

De kinderen van de St. Lukasschool lezen graag uw verhalen over water in Osdorp.
Welke plekken met water bezoekt u nu wel eens in Osdorp? Wat doet u daar dan precies? Heeft u misschien wel eens iets in het water laten vallen en ging u dat er ook proberen uit te halen? Hoe heeft u leren zwemmen? En zei de badjuffrouw ook wel eens iets tegen u? Wat deed u vroeger voor spelletjes in of bij het water? Gaat u ook wel eens de eendjes voeren, of vind u de ganzen ook zo eng?
Laat uw reactie achter!


Lees hier ook de andere verhalen van de kinderen van de Sint Lukasschool.

Alle rechten voorbehouden

1407 keer bekeken

2 reacties

Voeg je reactie toe
Jan Luiten

De balk

Het is al lang geleden. Ik ga naar school. Naar de Johannesschool. Mijn vriendjes gaan mee. Het is ver lopen. Bij de school is een sloot. Een hele brede sloot. Langs de sloot is een muur gemaakt. Een mooi, brede muur van baksteen. Je kan er heerlijk overheen lopen. Aan de ene kant is de school. Aan de andere kant het donkere water. Kijk, er ligt een grote balk in het water. Langs de kant. Voorzichtig laat ik me langs het muurtje naar beneden zakken. Ja hoor, ik kan er net bij met mijn voeten. Zou ik het durven? Er op gaan staan? Voorzichtig probeer ik het. De balk houdt het. Het is net een vlot! Nou wel het muurtje vasthouden. Anders val ik om. Dan bedenk ik me. De school gaat in. Gauw klim ik weer op de kant. Ik ren naar school.

Jongens en meisjes, jullie moeten dit niet na doen, hoor. Als je nog niet kan zwemmen, is het gevaarlijk.

Hoekenes, 1962

Jan van Zijp

Zwanen

Achter ons huis is een brede sloot. Daarin zwemmen meerkoeten, eendjes, waterhoentjes, ganzen en zwanen.
Vorige week kwam een zwanenpaar met jongen langs. Ik pakje twee boterhammen en ging op het vlot - dat achter ons huis in het water ligt - zitten.
De grootste zwaan kwam als eerste dichtbij. Nog een beetje aarzelend en hij blies heel hard. Ik hield een stukje brood in mijn uitgestrekte hand en na een paar keer mishappen, ja hoor ...
De zwaan at uit mijn hand. ik moest wel oppassen, want een zwaan heeft een hele harde snavel en je voelt het echt wel als je vingers er tussen komen.
Nu durfden ook de andere zwanen dichterbij te komen. En op één na kon ik ze allemaal met de hand voeren. Naar die ene heb ik op het laatst maar een paar stukjes brood gegooid. Anders was hij of zij de enige met honger geweest.

Je hoeft echt niet bang te zijn voor zwanen. Wanneer je ze rustig benadert, doen ze echt niets. Hooguit een beetje blazen. En die verhalen over het gevaar dat ze je een gebroken arm slaan met hun vleugels is gewoon onzin. Wanneer je dieren met respect behandelt en hun jonkies met rust laat, gebeurt er niets.