Het Bosplan
‘Mijn vader heeft meegewerkt aan het werklozen project “het Bosplan”, het huidige Amsterdamse Bos. Mensen die geen werk hadden werden daar tewerkgesteld. Het was heel zwaar werk, maar men moest daar wel werken omdat je anders geen geld kreeg. In deze tijd is dat allemaal wel anders. Indertijd hadden we helemaal geen geld voor luxe zoals men dat nu heeft, maar wel gezelligheid onderling. Iedereen was ook erg behulpzaam’.
De 2e Wereldoorlog
‘Mijn vader werd ingezet als werkkracht bij de Arbeitseinsatz en daardoor had mijn moeder geen eten. Ze kreeg wel eens wat van de mensen van de beeldenwinkel. Met mijn tien jaar oudere zusje, ging ik regelmatig naar het Westerpark. Daar waren soldaten, jonge jongens van een jaar of 19, die in barakken ondergebracht waren. Zij moesten het park bewaken, want er werden overal bomen gekapt voor hout voor verwarming van de huizen. Van die soldaten kregen we wel eens wat brood, dat erg zuur was. We hadden vreselijke honger en aten de ‘zure kuch’ daarom toch op, maar lekker was het niet. Om de kachel te kunnen stoken pikten we de houten tramblokjes tussen de rails vandaan. Als we de blokjes in de kachel gooiden, dan stonk het enorm vanwege het teer dat er op zat. Om ’s nachts warmte te hebben sliepen we met z’n allen in het tweepersoonsbed. Toen mijn vader terug kwam na de oorlog herkende ik hem niet meer en was ik bang voor hem. Ik was nog heel klein toen hij vertrok’.
Nu woont Corrie Landsaat in Zaandam in een hele ruime flat met een prachtig uitzicht.
Link naar deel 1 en naar deel 2.
