Vrijheid, blijheid
“Sinds het woord ‘dakloos’ is uitgevonden ben ik het, maar ik ben niet dakloos geboren geloof ik. Ik ben zelfs in een huis geboren, in de Kinkerstraat, maar op mijn 13-de ben ik weggelopen, na conflicten met mijn moeder. Ze hield me steeds binnen en dat wilde ik toen al niet.”
Rob heeft een ‘plat Amsterdams’ accent en zegt af en toe vreemde dingen zoals: “Jezus heeft geld nodig of heeft Jezus geen geld nodig?”
Hij heeft een rijke fantasie, dat is duidelijk aan de verhalen die hij vertelt. Hij verdeelt de wereld in ‘huiskamermensen’ en ‘vrije mensen’ zoals hijzelf en hij woont in het ‘Transformatorbosje’ bij Westpoort. Hij is een van de overgeblevene van de groep stadsnomaden die daar woonden.
Schoon
“Douchen daar doe ik niet aan, maar ik verzorg m’n huid wel. Douchen is voor ‘huiskamermensen’. M’n kleding was ik door het aan een paar takken te hangen. Dan wacht ik tot er een flinke regenbui komt, dan is het weer schoon. In Westpoort waar ik woon, is alles wat ik nodig heb. Ik woon daar sinds 2000, een beetje beschut tegen de wind en dat is prettig als het koud is.”
Teveel regels
Rob verplaatst zich op skeelers door de stad en heeft zijn gitaar op zijn rug. Hij is vaak boos vanwege alle regels die er zijn.
“Gitaarspelen op straat kan haast niet meer in de huidige maatschappij, want je krijgt meteen een boete. Je moet overal een vergunning voor hebben.”
Bomen zijn heilig
Rob gaat naar bijna alle Raadsvergaderingen van Stadsdeel West en is daardoor op de hoogte van wat er speelt. Hij trakteert de ambtenaren en andere aanwezigen voor de Raadszaal op zijn gitaarspel. Rob: “Ik hou erg van natuur en ik ben tegen auto’s. Bomen vind ik prachtig en daarom verklaar ik ze heilig. Ik ben ook tegen de bouw van snelwegen en kantoren, omdat daardoor veel mooie, oude bomen zullen sneuvelen.”
Nooit ziek
“Ik krijg leefgeld van een instantie en daarom heb ik ook een ziektekostenverzekering, maar ik moet niets hebben van ziekenhuizen en ik ben gelukkig nooit ziek. Als je in een ziekenhuis komt te liggen, dan wordt je ’s morgens wakker en ben je omgebouwd tot vrouw. Niets voor mij. Verslaafd ben ik niet, al heb ik vroeger wel van alles gebruikt en van alles uitgeprobeerd, maar dat doe ik nu niet meer.”
Dit stukje is een deel van een eerder in de Staatskrant - die verschijnt in het gebied van voormalig Stadsdeel Westerpark - verschenen verhaal.
Lees hier het hele verhaal.
